Review: Castle of Illusion – De trend om HD remakes van klassieke games te maken ontstond met God of War aan het begin van de huidige generatie en inmiddels zijn er vele remakes verschenen. Tegenwoordig grijpt men zelfs verder terug dan alleen de vorige generatie, want zo kregen we onlangs de DuckTales remake voor onze kiezen. En we blijven in de Disney sferen hangen, want nu is er ook een HD remake verschenen van Castle of Illusion, de game waarin Mickey Mouse de hoofdrol speelt.

Minnie Mouse en de boze heks

Op een dromerige dag is Mickey aan het genieten van zijn vriendin Minnie en alles lijkt prima te gaan totdat de boze heks om de hoek komt kijken. Zij ontvoert Minnie omdat ze haar jeugd en schoonheid wil stelen en dat kan alleen in het kasteel van de heks, het kasteel van illusie. Mickey laat dit natuurlijk niet zomaar gebeuren en reist door een donker bos af naar het kasteel van de heks om zijn geliefde te redden.

Zonder al te veel obstakels onderweg aan te treffen komt Mickey aan in het kasteel, maar voordat hij überhaupt in de buurt van Minnie en de heks kan komen zal hij eerst een aantal levels moeten doorlopen op zoek naar juwelen. Hoe meer hij er verzamelt, hoe meer paden zich in het kasteel openen zodat Mickey dichter bij zijn doel kan komen. Het verzamelen van de juwelen gaat vrij gemakkelijk, de kleintjes dan, want de juwelen die belangrijk zijn om het doel te bereiken, die vereisen wel enige inspanning.

In het kasteel vind je overal deuren en de meeste deuren leiden naar een nieuwe kamer met daarin drie deuren. Hiervan is dan enkel de linker geopend wat gelijk staat aan een nieuw level. Door deze levels te voltooien kom je op een gegeven moment bij een derde level uit en hierin tref je een eindbaas aan. Door deze eindbaas te verslaan krijg je een groot juweel en deze zijn van belang om de regenboogbrug te maken naar de laatste toren van het kasteel daar waar Minnie en de heks zich bevinden.

Uitdagend of frustrerend

Klinkt erg simpel, maar vergis je niet, want de game is een remake van de titel die in 1990 verscheen en iedereen weet wel dat games uit die tijd een stuk meer uitdaging bevatte dan games van tegenwoordig. Je krijgt standaard 3 levens en als je geraakt wordt, verkeerd springt of wat dan ook dan ben je een leven kwijt en als je bij nul bent zul je opnieuw moeten beginnen. In dat opzicht is de game nog net zo uitdagend of frustrerend als toen. Want in de kern is de game identiek aan het origineel en dat is een rasechte 2D platformer, niets meer niets minder.

De gameplay beperkt zich voornamelijk tot van links naar rechts bewegen, springen, juwelen verzamelen, obstakels overbruggen en vijanden uitschakelen door op hun kop te springen of door met appels te gooien. Dit alles zal gebeuren in een fijne variatie van levels. Het ene moment ren je door het bos en het andere moment bezoek je Toy land. Qua insteek heeft SEGA het origineel zo veel mogelijk aangehouden, maar wel heeft het de 2D opzet zo nu en dan aangevuld met 3D gedeeltes om de game wat meer uit te breiden.

Nog meer variatie

De levels zelf zorgen voor een nette variatie in het totaalplaatje en hoewel de gameplay in ieder level min of meer hetzelfde is krijg je bij de eindbazen wel te maken met andere strategieën die elke eindbaas op zichzelf een leuk onderdeel vormen. Daarnaast kent de game 3D aanvullingen waarbij je over speelkaarten moet rennen en van de ene naar de andere moet springen zonder dat je ernaast valt. Wat hetgeen extra uitdagend maakt is dat de kaart waar je op moet springen pas op het allerlaatste moment in beeld komt en dat degene waar je op staat ieder moment weer kan verdwijnen. Het is niet bijzonder origineel, maar het past wel in die magische vibe van Castle of Illusion.

Magische vibe

Rondom Castle of Illusion hangt een magische vibe. Dat merkte ik al toen ik de game speelde op de E3 eerder dit jaar en nu ik de volledige game heb kunnen spelen komt dat nog meer naar voren. De game kent heerlijke betoverende muziek, een zeer fijne stijl van visuele invulling aangaande graphics en ook de voice-acting van Mickey evenals de narrator die je op de achtergrond hoort zorgen voor de juiste sfeer. Op audiovisueel vlak weet Castle of Illusion de juiste snaar te raken en als je eenmaal aan de game begint blijf je al snel hangen of je keert weer snel terug om verder te spelen.

Conclusie:

Castle of Illusion is een geslaagde HD remake van het gelijknamige origineel van ruim 20 jaar geleden. De game is helaas niet al te lang, maar de time trials maken het enigszins goed en waar de game vooral in uitblinkt is de audiovisuele invulling die betoverend te noemen valt. De gameplay zelf is op wat momenten na vrij traditioneel en kan behoorlijk uitdagend of zelfs frustrerend worden. Desondanks zal het voor velen ongetwijfeld een nostalgische ervaring zijn en ondanks dat het prijskaartje (ruim tien euro) fors te noemen valt is het absoluut een vermakelijke game.

Pluspunten

  • Betoverende audiovisuele kwaliteit
  • Speelt lekker weg
  • Uitdagend…

Minpunten

  • …maar soms ook zeer frustrerend
  • Aan de korte kant