Gespeeld: Alien: Isolation – Als je denkt aan een Alien game, dan komt al snel het idee naar boven van een shooter, waarbij je hordes van dit buitenaardse gespuis kapot knalt. Maar klopt dat eigenlijk wel? Nee, eigenlijk niet, want de Xenomorph is niet zomaar even een alien ras, het zijn verdomd sterke buitenaardse wezens waar niet mee te spotten valt. Die conclusie trokken we op de E3 al na onze speelsessie, maar nu we met een previewversie aan de slag konden, kwam dit eens te meer naar boven.

Neem je tijd

Zoals inmiddels wel bekend, betreed je in Alien: Isolation de Sevastopel als Amanda Ripley, die op onderzoek uitgaat naar wat er is gebeurd met haar moeder Ellen Ripley. Dit ruimtestation is echter allesbehalve veilig, want de Xenomorph loopt hierin rond en het is dus niet zozeer een kwestie van het ruimtestation opschonen, want je bent domweg kansloos. In tegenstelling tot de eerder genoemde illusie van een shooter, draait het in Alien: Isolation om overleven en dat zal je niet gemakkelijk af gaan.

Op de E3 merkten we al dat we om de haverklap de sigaar waren doordat de Xenomorph ons elke keer te pakken kreeg, maar goed, een beurs is niet altijd even de beste situatie om een game als deze te spelen. In de previewversie die we op ons gemak konden spelen met daarbij meer tijd kregen we de kans om het geheel eens rustiger te ontdekken en ook daaruit bleek weer dat er met de alien niet te spotten valt. Alien: Isolation is moeilijk, spannend en ergens een beetje creepy tegelijkertijd en dat is te danken aan de werkelijk fantastische sfeer die de game brengt. Het is van cruciaal belang om alles op je gemak te doen, want juist rustig dingen aanpakken is de beste manier van spelen. Je hoeft maar even iets teveel geluid te maken en er staat een alien in je nek te hijgen met de dood als gevolg. Een bijkomstigheid is dat je dus ook goed moet luisteren naar waar de alien zich bevindt alvorens je stappen onderneemt, want een beetje rondrennen als een kip zonder kop in de Sevastopel is bij voorbaat kansloos. Deze manier van spelen, het trage onderzoeken en vooral de alien zoveel mogelijk ontwijken, is iets dat uitstekend werkt in de game.

Visueel authentiek

Daar waar SEGA met Alien: Colonial Marines volstrekt de mist in ging, hebben ze voor de tweede poging Creative Assembly ingeschakeld, een studio die overduidelijk met liefde aan de game werkt en in dat opzicht ook zoveel meer weet klaar te spelen. De Sevastopel kent de bekende visuele stijl qua inrichting die overeenkomt met de films en dat is te danken aan de inrichting van het geheel. Daarnaast speelt ook de belichting en het geluid een bijzondere rol binnen de algehele sfeerbepaling en ook dat aspect lijkt de ontwikkelaar meer dan goed tot zijn recht te brengen. De game is qua verhaal aansluitend op de eerste film en dat maakt het voor de fans ook direct een interessant geheel om te doorspelen. Het verhaal an sich lijkt al interessant te worden, maar ook de visuele invulling sluit naadloos aan en dat heeft te maken met zowel simpele als meer complexe visuele invullingen. Een voorbeeld zijn de terminals die je hier en daar aantreft; toetsenbord en scherm in één met enkel groene letters op het scherm. Maar ook het design van de kamers en gangen waar je doorheen loopt weten de authenticiteit tot het perfecte aan toe te benaderen.

Eerder noemden we de belichting al even, ook dat is iets wat we niet mogen vergeten extra te benadrukken. Doordat Creative Assembly op uiterst creatieve wijze omgaat met de belichting in het ruimtestation, weet de ontwikkelaar het angstaanjagende gevoel des te meer tot uiting te brengen. Het is donker, grimmig en tegelijk overzichtelijk, maar toch weer lastig om op sommige momenten je weg te vinden door het ingewikkelde complex. Alles lijkt op elkaar en je bent vaak van hot naar her aan het lopen om je doelstellingen te voltooien. Terwijl je dat doet, ben je continu op je hoede, maar ook op zoek naar verschillende items.

Items verzamelen en knutselen maar

In het gehele ruimtestation dat zo goed als uitgestorven is, zul je veel items vinden die van pas kunnen komen. Deze items zul je allemaal op moeten pikken en daar kun je vervolgens weer nieuwe items van maken die in jouw voordeel kunnen werken. Het is vooral belangrijk om items op te pakken die je kunt gebruiken ter afleiding van de alien, want het gevecht met hem aangaan is domweg zinloos. Tegelijkertijd bestaat de gameplay vooral uit het – eerder al aangegeven – van hot naar her lopen om aan je doelstellingen te voldoen. Dat brengt je naar alle uithoeken van het ruimtestation en tegelijk krijg je met verschillende gameplay-elementen te maken, zodat het geheel wel afwisselend blijft.

Aartsmoeilijk

De gameplay draait vooral om het uitzoeken wat er allemaal aan de gang is en dat zo subtiel mogelijk. Je bent op zoek naar items en clues die je verder op weg helpen en in de tussentijd probeer je zo stilletjes mogelijk je volgende doel te bereiken. Amanda kan aardig snel lopen, maar de alien is altijd sneller waardoor je als je oog in oog komt te staan kansloos ten onder gaat. Uiteraard heb je wel verschillende middelen om de alien af te leiden, die verzamel en creëer je, maar ook dat gaat de alien op een gegeven moment doorhebben, waardoor je zal moeten improviseren. Het is dus noodzakelijk om het rustig aan te pakken en waar mogelijk te schuilen in kluisjes, onder tafels en andere beschermobjecten, zodat je in ieder geval niet te grazen wordt genomen. Mocht je alsnog het loodje leggen, dan zal je bij je laatste opslagpunt beginnen en dat kan eventueel betekenen dat je best wel een behoorlijk stuk opnieuw moet gaan spelen. Alien: Isolation lijkt dus trial & error gameplay te kennen, maar of dat negatief is valt te betwijfelen, dit past immers in het straatje van het overleven en dat komt de ervaring des te meer ten goede. In dat opzicht is de game allesbehalve gemakkelijk.

Voorlopige conclusie:

Bij de tweede kennismaking met Alien: Isolation konden we wat meer op ons gemak de game aan de tand voelen en dat beviel ons wel. Het is de visueel authentieke invulling, de angstaanjagende sfeer en het idee dat je volstrekt kansloos bent tegenover een alien die het tot een uitermate spannende ervaring kan maken. Het is daarbij ook nog eens een vrij moeilijke game, juist door de eerder genoemde gegevens en dat maakt het doorlopen van de Sevastopel een aparte ervaring. Dat gezamenlijk met een in potentie interessant verhaal kan van Alien: Isolation zomaar een topper gaan maken. Dat de game in ieder geval vele malen beter zal zijn dan Alien: Colonial Marines is een zekerheid.