Review: Life is Strange – Episode 4: Dark Room – Life is Strange is gedurende de eerste drie episodes behoorlijk gegroeid in het verhaal. Het begon rustig, werd langzaam intenser en in de derde episode sloot Dontnod het verhaal af met een gigantische cliffhanger. Het wachten op de vierde episode was lang, erg lang, maar nu is deze eindelijk beschikbaar en we konden niet wachten om te zien hoe het verhaal zich verder zou ontwikkelen.

Emotionele impact

Het einde van de derde episode had een zowaar emotionele impact die ervoor zorgde dat de reeks boven zichzelf uitsteeg. Daarmee ligt de weg open om nog complexer met de materie om te gaan en je beduusd achter te laten, maar de vierde episode kiest ervoor om de enorme klap langzaam weg te laten ebben. Een op zich verstandige keuze, want er volgt hierna nog een episode, maar aan de andere kant bekruipt ons enigszins het gevoel dat het absolute hoogtepunt qua verhaalvertelling al voorbij is.

Het zit hem natuurlijk ook een beetje in het totaalpakket dat het verhaal biedt, want zo richting het einde worden alle losse eindjes aan elkaar geknoopt en dan weet je enigszins wat je kunt verwachten. Dat neemt niet weg dat Dontnod nog steeds verrassend uit de hoek kan komen en dat doen ze richting het einde van deze episode dan ook. De vierde episode, Dark Room, begint aanvankelijk erg traag – misschien zelfs iets te traag – maar in de tweede helft herpakt het verhaal zich weer en word je erdoor meegesleept.

En naar het einde toe krijg je inderdaad weer een enorme cliffhanger te verduren. Niet zo’n grote als die van episode drie, maar ook deze mag er zeker zijn. Daarmee valt ook de conclusie te trekken dat Dontnod in vergelijking met andere series vandaag de dag meer creatieve schrijvers heeft, want deze cliffhangers doen je hunkeren naar de volgende episode. Dat is bij veel series tegenwoordig niet echt het geval meer, hoewel dat een beetje van je eigen ervaring afhangt. Maar oké, laten we het bij deze game – ofwel: deze episode – houden.

Opbouwend verhaal

Het einde van de derde episode bracht een absoluut hoogtepunt in het verhaal en zoals al aangegeven ebt dat langzaam weg in het begin van de vierde episode. Toch bouwt het verhaal richting het einde weer op waardoor het vermoeden ontstaat dat de vijfde episode een sterke afsluiting gaat worden, mits alle openstaande vragen beantwoord worden. Wat is er met de natuur aan de hand? Dat is wat meer op de achtergrond geschoven nu de zoektocht naar Rachel Amber verder gaat en zowat de overhand krijgt.

Dat laatste zal ongetwijfeld een conclusie krijgen in de vijfde episode, maar geldt dat ook voor de vreemde weersverschijnselen? Het is een samenloop die ervoor moet zorgen dat we het eerste seizoen afsluiten met een ‘bang’. Juist door de vele open vragen zijn we heel erg benieuwd of Dontnod dit allemaal verteld gaat krijgen, want het verhaal is redelijk complex opgezet. Maar wederom wijken we af van wat deze episode is, dus ja, wat heeft deze te bieden? In ieder geval een opbouwend verhaal dat steeds interessanter wordt na het wat trage, hoewel bevredigende, begin. Het einde is daarbij echt spannend en interessant te noemen, dus wederom speel je met veel plezier deze episode door, maar…

Rare dialogen

Er is inderdaad een grote maar en die zit in de dialogen. Vanzelfsprekend zul je veel met mensen praten en hierbij heb je keuzes in de antwoorden die je geeft of waar je naar vraagt. Met deze instelling qua gameplay heeft elke keuze die je maakt enige vorm van impact, zoals dat altijd al in Life is Strange het geval is geweest. De grote maar is echter dat de dialogen soms een allesbehalve logisch verloop kennen. Daar waar we met de grootste bitch van de school in gesprek waren en de sfeer gemoedelijk en vriendelijk werd, werd het gesprek ineens afgesloten met een sneer van jewelste. Geen enkel mens zou een gesprek op die manier voeren, zo kan ik je vertellen.

Een wat andere situatie is een moment waarop je een dialoog aan gaat met een schoolmedewerker die honderduit zit te vertellen over een docent die er nota bene naast zit. Dat zou ofwel een gesprek tussen drie personen moeten zijn of veel meer in de eerste persoon. Dat zijn toch wat vreemde dialoogkeuzes die Dontnod in de game verwerkt heeft. De eerste (vorige alinea) is domweg heel apart om te volgen en de tweede – zojuist omschreven – is wat vreemd. Daarmee lijkt de aandacht van de ontwikkelaar ietwat te zijn verslapt en dat is toch wat jammer, juist omdat de dialogen voorheen zo sterk waren en een logisch verloop kenden naargelang het gesprek.

Conclusie

Life is Strange episode 4: Dark Room komt wat langzaam op gang, maar dat is op zich niet erg. Het geeft je de ruimte om even de impact van de cliffhanger van episode 3 te ‘verwerken’ en wat te nuanceren. Vervolgens switcht de aandacht van het verhaal zich weer naar de vermissing, met spannende momenten tot gevolg en afsluitend wederom een forse cliffhanger. Ook de aanwezigheid van puzzels maakt dit een vermakelijke episode die verder als totaalpakket zeer degelijk in elkaar steekt, net zoals het audiovisuele plaatje met bij uitstek de soundtrack en voice-acting. De illogische of wat aparte dialogen zijn dan weer slordig te noemen; dat was onnodig geweest. Op naar episode 5, wij kunnen in ieder geval niet wachten.

Pluspunten

  • Verhaalvertelling
  • Leuke puzzels en onderzoekwerk
  • Muziek blijft fantastisch
  • Met ruim drie uur een nog langere episode

Minpunten

  • Raar en niet logisch dialoogverloop