In actie gezien: Dishonored 2 – Nieuwe IP’s zijn doorgaans een dubbeltje op zijn kant. Kijk maar hoe No Man’s Sky, het vooraf fel gehypte open wereld – nee, schrap dat: open universum – epos van Hello Games, op dit moment stiefmoederlijk behandeld wordt door de massa die de game ooit bij het zien van de eerste trailer in de armen sloot. Dishonored heeft enkele jaren geleden echter zijn entree in het videogamelandschap niet gemist. Wereldwijd hunkerden gamers naar iets verfrissends, iets dat niet onder dezelfde paraplu als Call of Duty en Battlefield naar huis wandelde, kortom: iets nieuws. En Dishonored, met zijn übergewelddadige doch cartoony stijl en onweerstaanbare stealth gameplay, kwam als een dief in de nacht de scène opgeslopen om dat gat te vullen. Vier jaar later komt Arkane Studios met het langverwachte vervolg, waarvoor schaamteloos de verdubbelaar wordt ingezet. Wij kregen alvast twee levels te zien.
Bloedmooi en adembenemend
Dishonored was een moordpartij in stijl, hoezeer die twee concepten elkaar in theorie ook mogen tegenspreken. De game had een kleurrijke, doch lichtjes overdreven look, wat resulteerde in een ontegensprekelijk mooie wereld die wat weg had van de geïllustreerde tekeningen in de betere graphic novel. Het eerste wat opvalt wanneer de gamescom presentatie van Dishonored 2 wordt opgestart, is dat de game er grafisch enorm op is vooruitgegaan. Meer zelfs, het spel is er een stuk realistischer op geworden, iets dat vooral in het oog springt wanneer we op een gegeven moment neerkijken op de stad die in Dishonored 2 de rol van strijdtoneel op zich neemt. Het uitzicht is oogverblindend en de personages hebben hun ietwat cartooneske look ingeruild voor iets dat bijna voor fotorealisme kan doorgaan. De nadruk ligt hier wel degelijk op ‘bijna’, trouwens; grafisch is dit vooral een logische evolutie ten opzichte van het eerst deel.
Use the force, Harry
De twee missies die we te zien kregen, speelden zich af in het ‘clockwork mansion’ en de ‘royal conservatory’. Op die eerste locatie krijgen we de opdracht om een personage uit de eerste Dishonored van een zekere dood te redden. Daarvoor moeten we echter wel het ‘clockwork mansion’ binnendringen, een enorm houten landhuis bovenop een immense klif waar niets is wat het lijkt. Het gebouw zit tjokvol radertjes en verborgen mechanismen, die ervoor zorgen dat elke kamer om de haverklap van lay-out verandert. Dit gebeuren is telkens een lust voor het oog, maar zorgt er ongetwijfeld ook voor dat je goed moet uitkijken waar je gaat en staat. De tweede locatie, de ‘royal conservatory’, biedt onderdak aan een groep heksen die het op een akkoord gegooid hebben met je aartsvijand. Hier vallen meteen de enorme opgezette arenden op, die als kroonluchters onder het plafond bengelen. Wij waren onder de indruk.
De vijanden die je voor je kiezen krijgt, verschillen duidelijk van locatie tot locatie. In de lange gangen van het ‘clockwork mansion’ patrouilleren de ‘clockwork soldiers’, mechanische robots die perfect passen bij het interieur en vanop een afstand zelfs wat weg hebben van de battle droids uit de Star Wars prequel trilogie. Ze zijn uiterst lenig, springen even behendig van verdieping naar verdieping als de velociraptors in Jurassic Park en dragen twee vlijmscherpe zwaarden die je zonder pardon een enkeltje richting hiernamaals bezorgen. Ook hun kurkdroge opmerkingen wanneer ze je gespot hebben, zijn het vernoemen waard. In de ‘royal conservatory’ vind je dan weer de eerder genoemde heksen terug. Dit zijn geen oude griezels met wratten en punthoeden, maar wel in lange gewaden gehulde vrouwen die je met een beangstigende kreet naar het leven staan. Geen katjes om zonder handschoenen aan te pakken.
Mag Emily bij de Avengers?
Die laatste omschrijving gaat overigens ook op voor Emily. Jawel, dezelfde Emily die je in het eerste deel van een doemscenario wist te redden. Dit keer kan je niet alleen met Corvo spelen, maar ook de schoenen van Emily aantrekken, die net als haar beschermengel uit het origineel over een aantal gaven beschikt waar de Avengers jaloers op zouden zijn. Daar horen we wel meteen bij te vertellen dat haar krachten niet zozeer thuishoren in Marvels universum, maar eerder doen denken aan wat je op de in duisternis gedrenkte pagina’s van The Darkness terugvindt. Neem bijvoorbeeld haar ‘Shadow Walk’, waarmee Emily tijdelijk de gedaante van een moordlustige viervoeter aanneemt die volledig uit – u raadt het al – schaduwen is opgetrokken. Of ‘Far Reach’, een variant op Corvo’s teleportatiekracht, maar dan in de vorm van een schaduwarm die Emily letterlijk naar moeilijk bereikbare plaatsen trekt.
Het meest onder de indruk waren we echter van de twee andere krachten die Arkane Studios tijdens de presentatie uit hun mouw schudde. Zo heb je enerzijds de ‘Doppelganger’, een dubbelganger die niet alleen dienst doet als afleiding, maar zich ook daadwerkelijk voor korte tijd in het strijdgewoel mengt. Anderzijds haal je pas echt verschroeiend uit met ‘Domino’. Met deze kracht kan je een handvol vijanden tegelijkertijd selecteren, waarna deze in de daaropvolgende seconden elkaars lot zullen delen. Als je erin slaagt om dan één van deze tegenstanders te onthoofden, zal je merken dat ook de hoofden van de twee andere gemarkeerde vijanden plots over de grond rollen. Ontzettend handig om uit moeilijke situaties te geraken, al vragen we ons wel af of dit soort krachten niet overpowered zijn, zeker als je erin slaagt om ze in een razendsnel tempo aan elkaar te rijgen. De tijd zal het ongetwijfeld uitwijzen.
Voorlopige conclusie
Inmiddels zijn we erin geslaagd om onze kin weer van de vloer op te rapen en de trein richting lage landen te nemen. Dat neemt echter niet weg dat Arkane Studios ons wist te overdonderen met de getoonde gameplay. Emily is een ware moordmachine en zal, net als Corvo in het origineel, over een massa opties beschikken om missies tot een goed einde te brengen. De getoonde levels zaten ingenieus in elkaar, de nieuwe krachten leverden heel wat spektakel op en het zou ons niet verbazen als Dishonored 2 ook op grafisch vlak potten gaat breken. Vooralsnog ziet het er dus naar uit dat Bethesda een kersverse topper in handen heeft. Zelden was een moordpartij zo bloedmooi en zo adembenemend – ja, die woordspeling is wel degelijk bewust. Wie het eerste deel nog niet gespeeld heeft, mag zich gaan haasten. Tenzij we ons heel erg vergissen, wordt Dishonored 2 immers een feestje dat je echt niet wilt missen.
Het gaat weer vet worden 😉
Kan niet anders