Review: World to the West – De eerste game die het Noorse Rain Games op de markt bracht was Teslagrad. Het spel kwam in 2013 eerst uit voor de PC, maar werd het jaar daarop ook uitgebracht voor de Wii U, PS Vita, PlayStation 3 en PlayStation 4. Uiteindelijk werd het, door het succes van het spel op andere platformen, ook nog uitgebracht voor de Xbox One. De game werd op alle platformen positief ontvangen door de pers en door de gamers, dus dat bracht meteen verwachtingen met zich mee voor het volgende project van de ontwikkelaar. World to the West is dus pas de tweede titel van Rain Games, maar er zit al aardig wat druk achter deze game.

De Wereld ten Westen

World to the West wordt omschreven als een op zichzelf staand vervolg op Teslagrad. Hierin worden vier hoofdrolspelers gevolgd die elk hun eigen avontuur beleven. Ze lijken dus ieder hun eigen weg op te gaan, maar al snel blijkt dat ze samen zullen moeten werken om niet alleen hun eigen opdrachten te kunnen vervullen, maar ook uiteindelijk een gezamenlijk kwaad te bestrijden. Lumina de Teslamancer, Knaus het weeskind, Miss Teri de ‘mind bender’ en de ‘strongman’ Lord Clonington besluiten dan ook om hun krachten te bundelen en elkaar te helpen. Zij worden bijgestaan door een mysterieuze dame die het zooitje ongeregeld in goede banen probeert te leiden.

Een link naar het verleden

World to the West heeft heel erg veel weg van The Legend of Zelda: A Link to the Past voor de SNES. Het camerastandpunt is hetzelfde en als je de map bekijkt, zie je heel veel overeenkomsten. Ook qua gameplay heeft het spel van Rain Games grote overeenkomsten met het avontuur van Link op de 16-bit console van Nintendo. Het enige waar World to the West uniek in is, is dat er nu vier hoofdrolspelers zijn in plaats van één. Elk personage heeft ook zo zijn eigen eigenschappen en mogelijkheden. Zo kan Knaus door nauwe gangetjes kruipen en kan Lumina teleporteren. Deze zal je moeten gebruiken om op alle plekken in de wereld te kunnen komen en het avontuur tot een goed einde te brengen.

Even geduld, alstublieft

Dat de ontwikkelaar goed heeft gekeken naar één van de meest memorabele Legend of Zelda-games is natuurlijk prima, maar World to the West weet alleen niet op alle punten te scoren. Zo heeft de game vrij veel tijd nodig om op gang te komen. De eerste uren van de game hebben de diverse personages weinig tot geen extra mogelijkheden en krijg je nog niet de controle over het gehele team. Je bent dus zeer beperkt in je mogelijkheden en het enige wat je doet, is zoeken naar een manier om naar een bepaald punt te komen. Dit kan een zeer langdurige aangelegenheid zijn, aangezien er maar één route is om naar het desbetreffende punt te komen door het gemis van extra mogelijkheden van de helden. Dit is vrij saai en is dan ook geen goed begin van de game.

Ook de combat weet dit niet te verzachten. Dit is namelijk het minst leuke van de gehele game. Net als A Link to the Past stelt het op zich niet heel erg veel voor, aangezien je gewoon aan het maaien bent met je wapen, maar het voelt ook niet helemaal lekker aan. Het is een beetje stroef en lomp. Het richten waar je heen slaat, werkt niet secuur genoeg en 180 graden draaien is een langzame bezigheid. Dit kost je dus geregeld levensenergie, aangezien de meeste vijanden sneller zijn dan jij. Tevens zijn er niet heel veel verschillende soorten vijanden en kun je ze allemaal op dezelfde manier ombrengen. Het vechten is daardoor ook wat repetitief.

Geduld wordt beloond

Als elke hoofdrolspeler eenmaal wat extra mogelijkheden krijgt en het team eenmaal samenkomt, dan opent de game zich meer en wordt het allemaal een stuk leuker. Het vechten is nog steeds geen hoogtepunt, maar je kunt dan, buiten het opvolgen van opdrachten die het verhaal verder helpen, ook de wereld gaan verkennen. Tevens kom je af en toe terecht in baasgevechten, waar de gevechten wel gevarieerd zijn, en er is gewoon meer te doen als in de eerste paar uren. De diverse puzzels om verder te komen zitten ook goed in elkaar en het uitdokteren van hoe je de mogelijkheden van de diverse personages hiervoor moet gebruiken is een hele leuke aangelegenheid. Doordat je nu op meer plekken kan komen, wordt het verhaal ook langzaamaan duidelijker en word je meer in de game getrokken.

Telkens weer

Het wisselen tussen de vier personages kan je alleen niet op elk moment doen. Er zijn totempalen in de wereld te vinden die dienen als ’travel points’, waar je dus wanneer je maar wilt naartoe kunt gaan. Het is ook alleen hier waar je kan wisselen van personage. Het is alleen jammer dat je elke totempaal in de wereld met elk lid van je team moet vinden voordat je er met iedereen gebruik van kunt maken. Wil je dus naar een bepaald punt waar je nog niet bent geweest, dan moet je eerst met één held daar naartoe om een totempaal te vinden en dit herhalen met de rest van je team. Je opent soms wel deuren voor de andere personages, maar je loopt steeds dezelfde route en dat gaat op den duur wel vervelen. Er zijn aardig wat totempalen te vinden, dus je bent hier een groot deel van het spel aan kwijt.

Zoek en gij zult vinden

Gelukkig maakt de wereld waarin je je bevindt een hoop goed. Buiten de aardig grote map is er ook nog een compleet ondergronds gangenstelsel aanwezig die beide ook aardig wat geheime gangen en plekken met zich meebrengen. Hierdoor is de drang om op ontdekkingstocht uit te gaan heel erg groot en het is, als je eenmaal alle vier de personages kunt besturen, ook heel erg leuk om te doen. Je zult dan ook regelmatig het verhaal, ook al zit deze goed in elkaar, laten om zelf op zoek te gaan om te kijken wat er allemaal in de wereld te zien en te vinden is.

Lekker simpel

Op audiovisueel vlak weet de game ook goede zaken te doen. World to the West maakt gebruik van een op het oog hele simpele stijl met weinig detail, maar het heeft wel degelijk zijn charme. Het past heel goed bij de fantasiewereld waarin het avontuur zich afspeelt en de omgeving waarin je speelt is heel divers. De beelden worden vergezeld van een mooie soundtrack die ook nog eens zeer divers is. Beide onderdelen zorgen er dus voor dat er een geweldige sfeer wordt neergezet waarin de speler zijn avontuur mag beleven.

Conclusie

World to the West heeft in het begin heel veel moeite om de aandacht van de speler erbij te houden. De mogelijkheden van de personages zijn dan miniem en de gameplay is dan gewoon niet bijster bijzonder. Als het team eenmaal bij elkaar is dan opent de game zich meer, doordat ieder personage meer mogelijkheden krijgt en je zo meer van de wereld op verschillende manieren kan ontdekken. De drang om alles te onderzoeken is groot en je komt ook leuke baasgevechten tegen. Het is alleen jammer dat het vechten zelf niet heel erg lekker werkt en ook vrij repetitief is. Ook dat elk personage dezelfde totempaal moet ontgrendelen wordt op den duur een vervelende bedoeling. World to the West is dus een aardige adventure-game geworden die qua kwaliteit net onder het niveau zit van Teslagrad.

Pluspunten

  • Geweldige soundtrack
  • Simpele maar zeer doeltreffende graphics
  • Game is op z'n best als personages meer mogelijkheden krijgen
  • Grote drang om de wereld te ontdekken

Minpunten

  • Eerste uren niet heel erg interessant
  • Elk personage moet dezelfde totempalen vinden om er gebruik van te maken
  • Vechten werkt niet erg lekker en is vrij repetitief

7.0