Review: 99Vidas

Review: 99Vidas – Tegenwoordig lijkt het erop dat games steeds groter moeten zijn en de speler steeds meer mogelijkheden moet hebben. Er zitten ondertussen een angstaanjagend aantal knoppen op een controller, maar dat is vaak nog niet genoeg voor de dingen die je allemaal kunt doen. Dat was in de jaren 80 en 90 wel wat anders. Toen kon je alles prima af met zes knoppen of zelfs minder. QuByte wil met 99Vidas deze tijden weer doen herleven door een ode te brengen aan de vechtgames uit de jaren 80 en 90.

99 levens

De oude beat ‘em ups stonden nu niet echt bekend om hun geweldige verhaallijnen. Waar het altijd op neerkwam, was dat er iemand of iets was ontvoerd/gestolen en dat een aantal helden wel even orde op zaken gingen stellen. Met 99Vidas is dit dan ook niet anders. Ditmaal zijn er vier mannen die een speciaal object terug willen halen. Dit object zorgt er voor dat je 99 levens krijgt. De vier helden zien er anders uit en hebben hun eigen bewegingen, maar laten zich op gelijkaardige wijze besturen. Ze hebben wel hun eigen statistieken, maar heel veel merk je er niet van als je aan het spelen bent.

Net als vroeger

Wat je wel meteen opmerkt, is de grafische stijl waarvoor gekozen is. Dit zit tussen een 8-bit en 16-bit game in, ziet er vet uit en is ook nog prima geanimeerd. Het geeft het spel meteen een sterke indruk. Ook de besturing lijkt zo overgezet te zijn uit één van de klassiekers uit het vechtgenre. Je hebt één knop om te slaan en één om te schoppen. Tevens kun je springen en heb je een speciale aanval die alle vijanden op het scherm schade zal berokkenen . Qua aanvalsbewegingen is het wel vrij beperkt. Je hebt een klein aantal combinaties die je kunt maken en daar moet je het mee doen. De gameplay is zeer herkenbaar en ook leuk, maar het is toch iets eentonig, doordat je simpelweg niet veel verschillende dingen kan doen.

Nu kun je je combo’s en speciale aanval tussen elk level door ook opwaarderen, maar dit zorgt meer voor onbalans dan dat het een toegevoegde waarde is. Je kunt namelijk veel te snel sterker worden. Je verdient in een level zoveel punten dat je binnen de kortste keren al aardig overpowerd bent. Richt je je op één combinatie, dan zit die binnen een poep en een scheet aan zijn max. Ook als je doodgaat en een nieuw spel wil opstarten, behoudt dat personage zijn opgewaardeerde aanvallen. Dit gaat dus ten koste van de levensduur van het spel en dit is al niet al te lang.

Aaand it’s gone

Vroeger bestonden vechtgames maar uit een paar levels en dit is ook het geval met 99Vidas. Na ongeveer anderhalf uur kan je al tegen de eindcredits aan kijken. Je krijgt dus ook op dit vlak wel het idee dat je een vechtspel uit de jaren 80 en 90 aan het spelen bent, maar het is natuurlijk niet veel qua content. Er is wel nog een Versus modus, maar door het beperkt aantal vechtbewegingen komt deze niet goed uit de verf. Na het uitspelen van de campagne wordt er nog een modus ontgrendeld die wel wat interessanter is, maar ook deze zal niet voor uren aan extra gameplay zorgen. Je kunt ook een klein aantal extra personages ontgrendelen en je kunt een keertje de game in online of lokale coöp spelen, maar dit brengt geen verrassingen met zich mee.

Vol liefde

Wat misschien wel een reden is om de game nog een keer te spelen, zijn de vele verwijzingen die de game rijk is. Het kan zijn dat je er een paar hebt gemist. Het spel neemt verschillende dingen op de hak – en doet dat zeer succesvol -, maar de hoofdmoot bestaat uit oude beat ‘em ups. Zo hoor je onder andere muziek die heel erg doet denken aan Streets of Rage, gaan vijanden soms in vlammen neer a la Street Fighter en wordt de metroscene uit Final Fight dunnetjes over gedaan. Er komen nog een aantal bekende vechtgames voorbij en soms zijn de verwijzingen heel subtiel, maar wel heel leuk. Ik raad je dan ook aan om goed op te letten als je aan het spelen bent, want overal kun je wel wat vinden. Het is echt een feest van herkenning voor gamers die de vechtgames van toen hebben gespeeld.