Review: Fragments of Him – ‘Walking simulator’ is een flink opkomend genre, omdat dit zich perfect leent voor het vertellen van mooie verhalen. De afgelopen jaren hebben we diverse verhalen mogen beleven die door middel van dit soort games werden verteld. Het is geen genre voor iedereen, omdat het vaak weinig gameplay kent, maar als je juist van goede verhalen houdt, is dit genre uitermate interessant. Fragments of Him valt hier natuurlijk onder en is al even verkrijgbaar voor de PC en Xbox One, maar kan je nu ook op de PlayStation 4 spelen.
Het verlies van Will
In Fragments of Him draait het verhaal om een jongeman genaamd Will. Hij komt door een auto-ongeluk tragisch aan zijn einde en dat laat een groot gat achter bij zijn geliefden. De game begint op een mooie dag wanneer je Will ziet opstaan, zich ziet aankleden, eten om vervolgens in de auto te stappen op weg naar z’n werk. Maar een onoplettende automobilist knalt achterop, met alle gevolgen van dien. Een best heftig begin, maar daarna schakelt de game terug in de tijd om het verhaal van Will te vertellen.
Gedurende het avontuur maak je kennis met zijn oma, zijn eerste vriendin en zijn partner en gaandeweg leer je hem beter kennen. In eerste instantie in aanloop naar het ongeluk, maar ook nadien zul je ervaren wat het met zijn geliefden gedaan heeft en dat is een best emotioneel verhaal. Dat enerzijds omdat je mensen ziet die met een verlies te maken krijgen, maar ook omdat Will een bijzondere persoonlijkheid is. Hij staat voor mensen klaar, is vriendelijk, maar komt onderweg ook hobbels tegen en dat alles zal je vanuit verschillende perspectieven beleven.
Waar is de gameplay?
Het verhaal is interessant om te volgen, zij het een beetje voorspelbaar. Heel erg is dat niet als de gameplay daar goed op aansluit en hoewel we begrijpen wat de ontwikkelaar heeft willen doen met de game, is er eigenlijk één woord dat continu blijft overheersen: ‘saai’. De game beschikt over 30 scènes waarin je het verhaal vanuit verschillende perspectieven beleeft. Het verhaal zal verteld worden door middel van gedachtes en om die te activeren zijn er altijd objecten die blauw gemarkeerd zijn. Door er naar toe te lopen, verandert dit in geel en dat betekent dat je op kruisje kan drukken om het vervolg van het verhaal te activeren.
Op het ene moment moet je op het lichaam van één van de personages klikken, zodat deze gaat lopen het verhaal zich vervolgt. Het andere moment moet je bijvoorbeeld klikken op de theepot, zodat er thee gezet wordt wat een herbeleving is van een situatie destijds. Gedurende de hele game ben je dat aan het doen en dat is eigenlijk het enige interactieve element dat aanwezig is. In de tussentijd kan je vrij rond bewegen in de ruimtes van de desbetreffende scene, maar aangezien er verder niks te doen is, zal je je vooral focussen op de triggers voor het verdere verloop van het verhaal.
Nu is gevarieerde gameplay integreren in een walking simulator veelal best lastig, zeker als je primaire doel het vertellen van een verhaal is. In het geval van deze game is het dus alleen maar objecten of personen activeren, zodat het verhaal verder gaat en dat is tja… niet echt boeiend. Dit is de enige vorm van gameplay en dat gaat op een gegeven moment best vervelen, want daar is domweg gewoon niets aan. De gameplay is daarmee heel erg saai en dat is jammer. Of men meer had kunnen doen qua gameplay invulling weet ik niet, maar in deze staat had het net zo goed een animatiefilm kunnen zijn. Het continu rondlopen en een beetje drukken op triggers belemmert immers alleen maar het tempo van het verhaal.
Wachten en wachten
Is Fragments of Him daarmee een slechte game? Nee, dat ook weer niet, want het verhaal is boeiend genoeg om te volgen, omdat je wil weten hoe het afloopt. Dat het wat voorspelbaar is, daar valt weinig aan te doen. Dat is overigens ook niet het grootste euvel, het gebrek aan gameplay is dat vooral en wat ook erg stoort is dat de game tergend lange laadtijden heeft. Tussen elke scène zit je rustig 20 seconden te wachten. Nu is even wachten niet zo erg, maar laten we wel wezen, Fragments of Him zou technisch gezien vrijwel niets van de PlayStation 4 mogen vragen, maar op de één of andere manier gebeurt het wel.
Visueel kent de game een uniek doch simpel stijltje en de levels in de scènes zijn allemaal vrij klein, dus waarom de game dan zo lang moet laden is mij een raadsel. Ook is het opmerkelijk dat er een patch van 5GB nodig is om het unlocken van een Trophy te bewerkstelligen, die aanvankelijk niet vrijgespeeld kon worden door waarschijnlijk een bug. Misschien dat de update nog meer doet, maar daar hebben we vrij weinig van gemerkt. Nu zijn wij geen ontwikkelaars, dus dat precies duiden is erg lastig, maar het wekt de indruk dat het technisch allemaal niet erg goed in elkaar zit. Maar afgezien van de laadtijden zul je verder geen problemen ervaren tijdens het spelen.
Conclusie
Fragments of Him is een game die met al haar goede bedoelingen toch niet helemaal lekker uit de verf komt. Het verhaal is zeker boeiend, dus als je goede verhalen kan waarderen is de game wel de moeite waard, zij het hier en daar wat voorspelbaar. De gameplay is nagenoeg niet aanwezig en dat maakt de ervaring qua speelbeleving best wel saai en dat is jammer, voornamelijk omdat het verhaal an sich wel de moeite waard is. Verder is het opmerkelijk dat de game behoorlijk lange laadtijden kent tussen elke scène en dat komt het tempo van het geheel niet ten goede.
Pluspunten
- Uniek visueel stijltje
- Verhaal is boeiend genoeg...
Minpunten
- ...maar wat voorspelbaar
- Lange laadtijden
- Gebrek aan gameplay
5.5
De review besteed aardig wat tijd aan de gameplay terwijl in het begin wordt duidelijk gemaakt dat het een walking simulator is waarbij gameplay vrijwel niet voor komt. Een beetje overbodig.
Misschien moeten we dit soort “games” meer als “interactive novel” oid beoordelen.
Het probleem met deze game voor mij is de voorspelbaarheid van het verhaal en de technische tekortkomingen. Niet de “saaie gameplay” omdat is niets anders verwachte.
@tielo: Gebrek aan gameplay bij een walking sim als minpunt zien is hetzelfde alsof je vindt dat er te veel gevoetbald wordt bij FIFA.
Ook de suggestie van gameplay is gameplay in de zin dat het gevoel van ontdekking wordt gestimuleerd. SOMA is een geweldige game zonder al teveel overduidelijke gameplay maar omdat er achtervolgingen in zitten (waar je het effect niet altijd van weet) is er al een gameplay-element. Telltale suggereert vaak dat je keuzes effect hebben, maar dat was na seizoen 2 van TWD en TWAU afgelopen – ze hebben zelfs de inventory later maar weggelaten. Een walking simulator kan zeker wel gameplay bevatten in suggestieve zin (of als je ergens naar toe moet lopen om iets te ontdekken) – dus als zelfs dat hier niet aanwezig is dan is het een goed kritiekpunt, toch?
@Calhoun84:
Dit dus.
OT: Tof om te zien dat het qua genres steeds breder wordt in de gamings wereld. Maar dit soort games (genre) niets voor mij. Geef mij dan maar een mooie film of serie, waar ik alleen op pauze of next hoeft te drukken.. Als ik toch weinig hoeft te doen voor een mooi verhaal. Dan liefst zo min mogelijk.
@tielo: @Calhoun84: Ben ik niet helemaal met jullie eens. Ik speel vrij veel walking simulators en in vrijwel elke game zit een zekere mate van gameplay. Denk aan NERO, What Remains of Edith Finch, The Unfinished Swan. Deze games doen allemaal op hun eigen manier iets unieks en hoewel de gameplay ook in die games niet per se heel uitgebreid is, voegt het wel wat toe.
In deze game had ik tijdens het spelen continu het gevoel dat de mate van gameplay er in zit om toch iets interactiefs te bieden, terwijl dat juist het verhaal vertellen enigszins belemmert in tempo. Bijgevolg was het een vrij saaie beleving. De enige twee redenen waarom ik doorgespeeld heb is A omdat het nodig was voor de review en B omdat het verhaal interessant genoeg was.
De game is niet per se slecht, maar met veel keuze in dit genre vond ik dit een vrij saaie bedoeling. En als je het als ‘interactive novel’ omschrijft, dan is dat een betere duiding. Maar zo wordt de game voor zover ik weet niet geprofileerd.
@Rastapopulos: Ik heb dit spel nog niet gespeeld, dus eigenlijk had ik mij moeten onthouden van commentaar 🙂 Maar het ging mij meer om de conclusie “geen gameplay = saai”. Dat gaat bijvoorbeeld ook niet op bij Late Shift en bij Visual Novels, maar als je zegt dat de game zich als Walking Sim verkeerd verkoopt dan heb ik er wel een beeld bij. Late Shift en VN’s zijn inderdaad ook geen Walking Sims.
@Calhoun84: Nee, precies en die game (Late Shift) heb ik wel kunnen waarderen. A: omdat het anders wordt neergezet en B: omdat het qua beleving toch wat interessanter is en dat is weer te danken aan het feit dat het een interactieve film was, met veel replaywaarde.
Heb zelf alleen de pre-alpha gespeeld en die vond ik het proberen wel waard. Jammer dat de uiteindelijk versie blijkbaar wat onderdoet.