Review: RAID: World War II

Review: RAID: World War II – Coöperatieve shooters zijn erg populair tegenwoordig. Kijk maar naar games als PlayerUnknown: BattleGrounds, Ghost Recon: Wildlands, Fortnite en de PayDay serie. Met een paar vrienden erop los knallen is altijd leuk en dat moet ook ontwikkelaar Lion Game hebben gedacht. Deze ontwikkelaar heeft meegewerkt aan de PayDay games en komt nu met RAID: World War II. Gebaseerd op de formule van PayDay probeert de ontwikkelaar er nu een eigen draai aan te geven. Opvallend is ook dat deze game redelijk uit het niets op de markt verscheen. Kan deze game ons aangenaam verrassen? Dat lees je hieronder.

Een minder serieuze kijk op de Tweede Wereldoorlog

Wanneer je de game opstart, krijg je een cinematisch filmpje te zien waarin jouw bevelhebber met Brits accent vol irritatie staat te vertellen over hoe slecht de nazi’s wel niet zijn. Deze bevelhebber is niemand minder dan de Britse komiek John Cleese. Vanaf dat moment heb je al door dat dit niet de standaard Tweede Wereldoorlog shooter is en dat het allemaal wat minder serieus gaat zijn. De Geallieerden staan er slecht voor als we Control – bijnaam van John Cleese – mogen geloven en het is aan jou de taak om het Derde Rijk aan te pakken. Waar, wanneer en hoe maakt hem niet uit, zolang je het maar doet. Ook knijpt hij een oogje dicht als hij rapporten leest waarin staat dat een hoeveelheid nazi-goud plotseling verdwenen is. ‘Aan de slag!’ roept hij, terwijl hij van zijn thee geniet.

Nadat je deze luchtige video hebt gezien, gooit de game je daaropvolgend in de tutorialmissie. Voordat je start, kan je kiezen met welk personage en klasse je speelt. Er zijn in totaal vier verschillende types soldaten. Je kunt kiezen uit Recon, Assault, Insurgent en Demolitions. Gezien de benamingen spreekt dit allemaal redelijk voor zich en ze hebben allemaal zo hun eigen en unieke vaardigheden. Elk personage heeft een zogeheten Warcry. Die kan je eens in de zoveel tijd activeren en het geeft jezelf en jouw team enkele boosts. Met Recon krijg je bijvoorbeeld zelf auto-aim en doet jouw team meer schade met hun wapens voor een korte periode. Nadat je een keuze hebt gemaakt, kan je nog een nationaliteit kiezen die puur cosmetisch is. De tutorialmissie leert je de basisvaardigheden van de game en geeft daarnaast een eerste indruk. En de eerste indruk is niet al te best.

AI met het IQ van een visstick

Je krijgt gelijk een paar doelen die je moet voltooien. Besluip deze nazi, leer gebukt lopen, verberg zijn lijk en zo gaat het door. Alle onderdelen komen aan bod, maar voelen verre van bevredigend aan. Zo allereerst en met name het schieten wat natuurlijk een kernelement is van shooters, voelt heel erg lomp aan en dat komt voornamelijk doordat je niet goed doorhebt of je een vijand nu geraakt hebt of niet. Enkel met een schot in het hoofd ben je er zeker van dat je vijand ligt. Schiet je daarentegen in z’n torso, dan kan je aan de vijand niet tot nauwelijks zien of die geraakt is. Heel vaak reageert de vijand niet eens als de kogel dwars door de ribbenkast heen vliegt. Ligt dat dan aan de wapens? Nee, dat niet.

Het grote probleem met de wapens is dat de schietervaring veelal verpest wordt door de AI in de game. De AI in deze game heeft namelijk het IQ van een visstick en doet de meest vreemde en domme dingen. Zoals net al gezegd reageren ze dus heel vreemd of gewoon niet op kogels die in hun lijf achterblijven, maar ook zijn ze soms niet te raken. Dit komt doordat de nazi’s de meest willekeurige manoeuvres maken. Mikken is al niet heel gemakkelijk, aangezien de game best stroef aanvoelt. Soms gaan ze plots aan de wandel en lopen ze tegen muren, zandzakken en allerlei andere objecten aan. Ook wanneer je bijna tegen ze aanloopt, reageren ze amper en schieten ze in sommige gevallen niet eens terug. Het aanpassen van de moeilijkheidsgraad helpt hier enigszins tegen, maar dan wel slechts minimaal.

Grafisch achterhaald en repetitieve missies

Mocht je willen genieten van prachtige vergezichten of mooie omgevingen in de game, dan kom je ook bedrogen uit. Tijdens de tutorial merk je namelijk al hoe lelijk deze game eruitziet. En dat zit hem in meerdere aspecten. Zo ontbreken er bijvoorbeeld veel textures. Op gebouwen en muren, maar ook bij AI gestuurde personages en de mensen waarmee je speelt. Alles oogt in zekere zin prima, althans, voor een PS3 game. Grafisch is deze game voor PS4 begrippen niet om aan te zien en dit hoort dan ook niet thuis op de PS4. Nu zijn graphics niet alles in een game, want het draait voornamelijk om de gameplay, maar ook hier ben je gauw op uitgekeken.

Je team bestaat uit vier mensen waaronder jijzelf. Je kan kiezen om met echte mensen te spelen of om de overige drie personages uit je team door de AI te laten besturen. Gezien het laatstgenoemde niet echt een optie is vanwege de domheid van de AI, kan je het beste online met anderen spelen. Overigens kan je er ook nog voor kiezen om de game solo te spelen zonder je AI gestuurde soldaten, maar dat raden we al helemaal af. Dan ben je er na een missie al op uitgekeken. Je hebt pakweg een tiental missies die je kan voltooien en hoewel ze aanvankelijk verschillend lijken, valt ook dat erg tegen. De missies lijken qua opdrachten namelijk allemaal op elkaar, want het bestaat uit besluip dit kamp, saboteer die zeppelin, sla de nazi’s voor enkele minuten van je af enzovoort. De objectives zijn in veel missies vrijwel hetzelfde en dat zorgt ervoor dat de game al gauw repetitief wordt.