Review: Road Rage – Rijden op een motor en racen voor de eerste plek terwijl je de andere racers van hun motoren kan beuken. Klinkt eenvoudig, nietwaar? Een nieuw concept is het niet, want op de PS One bijvoorbeeld had je de legendarische game genaamd ‘Road Rash’. Tegenwoordig zijn er nog maar weinig games die in het brawler-race genre verschijnen en dat is jammer. Helemaal wanneer het aankomt op het gebruik van motoren. Ontwikkelaar Team 6 probeert met de open wereld brawler racegame Road Rage dat genre opnieuw leven in te blazen. Maar is het net zo succesvol en heerlijk om te spelen als Road Rash destijds?

Revolutie in de stad Ashen

Het verhaal van Road Rage is vrij eenvoudig. Wanneer je de game begint te spelen, word je middels een aantal teksten op het beeld uitgelegd wat er vooraf allemaal gebeurd is. Het speelt zich af in de stad Ashen, wat enigszins wat weg heeft van een Amerikaanse metropool. De inwoners van deze stad waren de oppressie en hebzucht van de gemeente beu en besloten te gaan protesteren. Deze protesten leidden van kwaad tot erger en al gauw volgde daarop rellen en allerlei andere zorgelijke acties. De regering heeft toen besloten om rondom de stad een hoge muur te bouwen met prikkeldraad er bovenop. Tevens zijn er vele checkpoints die de districten bewaken en de stad wordt van binnenuit verwoest. En hoe kan je dan beter tegen de regering vechten? Inderdaad, door motorbendes te starten.

Qua verhaal is het heel erg matig en in grote lijnen vooral erg vaag. De verhaalmissies voelen dusdanig vreemd aan, dat je na een paar missies al compleet de draad kwijt bent. Alles wordt kenbaar gemaakt via een telefoon die als een pop-up in beeld komt. Vervolgens wordt dit hele gesprek op beeld getoond en de stemacteurs vertellen het, maar die hadden wel iets beter hun best mogen doen. Omdat de game geen cut-scènes heeft, ben je al gauw geneigd de getypte conversaties over te slaan, want dit werkt gewoon niet lekker. Het gevolg is dat je nog minder meekrijgt van het verhaal en dat je niet echt weet waarom je wat aan het doen bent. Niet dat het veel uitmaakt, want de missies zelf slaan ook nergens op.

Verschillende missies met elk zijn eigen problemen

In Road Rage heb je welgeteld acht verschillende type missies/races. De twee vanzelfsprekende bij racegames zijn uiteraard de op tijd en snelheid gebaseerde races. In Road Rage wijken die twee niet af van andere titels. Helaas zijn er zat andere races die best vreemd en saai te noemen zijn en bovendien door je strot geduwd worden. Je hebt zogeheten stuntraces – al kan je het eigenlijk geen stuntraces noemen – waarbij je ‘stunts’ moet uithalen om het te voltooien. Jammer genoeg ben je beperkt tot slechts een tweetal stunts, namelijk wheelies doen en vlak langs auto’s rijden, waardoor je de ‘near-miss’ bonus krijgt. Stunt is dus een groot woord voor een type race als deze. Verder heb je nog: ontsnap aan de politie, vind de kortste route, enzovoort. Er zijn dus acht verschillende categorieën en er is er eentje de meest frustrerende van allemaal.

Dat zijn namelijk de ‘Assassination’ races. Zoek je doel op de mini-map en zodra je hem gevonden hebt, moet je hem achtervolgen. Als je dan dicht genoeg in de buurt bent, sla je hem met je wapen van zijn motor af en heb je de missie voltooid. Ironisch genoeg ben je langer bezig met de missies dan je in eerste instantie verwacht. De doelwitten kunnen namelijk zelf allesbehalve motorrijden met als gevolg dat ze om de tien seconden wel ergens tegenaan knallen of exploderen in een vuurbal. Ze spawnen dan opnieuw, maar het is enorm frustrerend als je net binnen armbereik van je doelwit bent en deze vervolgens tegen een muur aanrijdt. Dan moet je direct weer een stukje terugrijden om ze vervolgens ‘echt’ dood te maken. Want muren zijn blijkbaar niet dodelijk genoeg in Road Rage.

Racen en vechten voelt heel slordig uitgewerkt aan

Het belangrijkste element in games als Road Rage is dat je natuurlijk wel een beetje fatsoenlijk moet kunnen rijden en sturen. Laat dat nou net het grootste probleem van de game zijn. Je accelereert met R2 en mindert gas/remt met L2. Dat is verder prima. Bochten nemen daarentegen is verre van prima. Aangezien je in deze game niet kan driften, moet je creatief denken. De enige optie die overblijft is het gebruiken van de handrem met X, maar dit voelt ontzettend willekeurig aan. Soms slip je alle kanten op en de andere keer gaat alles perfect. Ook heb je het vechten snel gezien, want dit voelt veel te statisch en rommelig aan.

Combo’s zijn niet aanwezig en het raken van je tegenstanders is haast gebaseerd op geluk. En dat probleem zit hem in de physics en het level design van de game. De manier waarop jij contact met de omgeving maakt, is een drama. Zo kan je bijvoorbeeld in een rechte lijn op een auto afrijden en hier simpelweg vanaf glijden. Aan de andere kant kan je ook plots exploderen doordat je over een dodelijk grassprietje rijdt of iets dergelijks. Deze willekeurige crashes en explosies zijn enigszins hilarisch, zij het niet dat je hierdoor soms gewoon je races verliest. En dat terwijl de moeilijkheidsgraad van de game eigenlijk heel erg laag ligt. Ook dwars door lantaarnpalen heen rijden kan je van je bucketlist afstrepen, want dat is ook mogelijk in Road Rage.

Motoren en wapens

Tijdens het voltooien van de missies word je beloond met geld, waarmee je nieuwe motoren en wapens kunt kopen. Je hebt drie type motoren die allen uniek aan zouden moeten voelen. Dat voelen ze ook, maar dat wordt belemmert door het feit dat je voor geen meter kan rijden en sturen in deze game. Helaas ben je verplicht om sommige missies met andere motoren te spelen, waardoor je keer op keer moet wennen aan het type motor, wat bemoeilijkt wordt door de besturing. Wel kan je jouw eigen motoren upgraden en aanpassen met allerlei accessoires en dat is best aardig, want vrijwel elk aspect is aanpasbaar. Over de wapens kunnen we heel kort zijn. Je hebt verschillende wapens die flink van elkaar variëren, maar in schade allemaal gelijk zijn. Traditionele wapens als honkbalknuppels zijn aanwezig, maar ook middeleeuwse hakbijlen en katana’s. Er zit zelfs een heggenschaar in het wapenarsenaal.

Grafisch is de game totaal niet interessant en het heeft eigenlijk niets te zoeken op de PlayStation 4. De game heeft meer weg van een half-afgewerkte PS2-titel en dat is jammer. Het ontbreekt aan finesse, details en allerlei andere grafische aspecten die zeker beter uitgewerkt hadden mogen (en kunnen) worden. De ontwikkelaar en het budget achter deze game zijn niet enorm groot, maar dit is gewoonweg teleurstellend te noemen. Ook de soundtrack valt erg tegen. Het voelt allemaal als jaren 90’ rock en metal, maar de nummers lijken nogal op elkaar. Sterker nog, de gehele soundtrack bestaat uit slechts een handjevol nummers en dus ben je daar snel op uitgekeken.

Conclusie

Road Rage is een puinzooi in alle opzichten. Kernelementen als sturen en vechten voelen verre van afgewerkt aan en halen direct al het plezier uit de game. Mocht dat nog niet genoeg zijn, dan kan je je ook nog eens heerlijk ergeren aan het vage en nietszeggende verhaal en bijbehorende zij-missies. Doelwitten achtervolgen die vervolgens tegen muren aanrijden en opnieuw spawnen, zorgen voor een portie frustratie waar je U tegen zegt. De physics zorgen nog net voor dat extra beetje frustratie waardoor je bij elke missies geneigd bent de game te stoppen en te verwijderen van je PS4. Een poging om het genre opnieuw leven in te blazen is prima, maar Road Rage zorgt er bijna voor dat je wenst dat heel het genre niet eens zou bestaan.

Pluspunten

  • Customization bij motoren is best uitgebreid

Minpunten

  • Oninteressant verhaal
  • Missies zijn frustrerend en saai
  • Rijden en combat missen afwerking
  • Grafisch achterhaald
  • Soundtrack verveelt te snel

2.5