Review: The Mooseman

Review: The Mooseman – Computerspellen van tegenwoordig worden steeds mooier en groter en gamers verwachten ook steeds meer uren gameplay voor hun geld. Waar ontwikkelaars voorheen nog weg konden komen met full-priced titels die je binnen 8 á 10 uur kon uitspelen, wordt er nu minimaal het dubbele verwacht. De enige games waarvoor deze regel niet geldt, zijn indie-titels. Deze games worden veelal tegen een lagere prijs aangeboden, dus dan kan je niet verwachten dat hier evenveel uur aan gameplay inzit als bij de grotere spellen het geval is. Toch moet het niet de spuigaten uit gaan lopen, anders wordt dat niet in dank afgenomen door gamers. The Mooseman kost nog geen zeven euro, maar is na een uurtje al voorbij. Is dit te weinig gameplay voor de gevraagde prijs?

De elandman

In The Mooseman kruip je in de huid van de elandman en je maakt een reis door de drie lagen van het universum wat begint in de ‘Lower World’, alwaar de geesten van overledenen rondwanen. Jij hebt de gave om dingen te zien, die een normaal mens niet kan waarnemen, dus ook onzichtbare krachten zullen je op het eerste gezicht niet tegen kunnen houden om je reis te voltooien. De game is gebaseerd op Russische mythes, dus je komt hier tijdens het spelen heel veel over te weten en het is ook nog eens erg interessant. Het betreft een allesbehalve traditionele game, want in The Mooseman speelt het verhaal de hoofdrol. Sterker nog, het kan eigenlijk niet eens een spel genoemd worden, want het valt meer onder de categorie ‘ervaring’.

Automatische loopsimulator?

The Mooseman wordt echter wel omschreven als een avonturengame, maar het heeft eigenlijk meer weg van een walking simulator en dat in de gedaante van een 2D side-scroller. Er wordt zelfs een stapje verder gegaan, want je hebt ook de mogelijkheid om je personage automatisch te laten lopen. En lopen is ook wat je het overgrote deel van het spel moet doen. De eerste paar minuten van het spel lijken te voorspellen dat je een saaie ervaring tegemoet gaat. Je kan je personage immers helemaal zelf laten lopen en je hoeft dus helemaal niets te doen. Dat zijn natuurlijk niet bepaald ingrediënten van een goede game, want je verwacht toch wel dat je op z’n minst iets moet doen.

Even puzzelen

Gelukkig wordt al snel duidelijk dat je wel degelijk af en toe actie moet ondernemen. Nou ja, actie is misschien een groot woord, maar je zal wel wat meer moeten doen dan alleen lopen. Zoals eerder aangegeven kan je dingen zien die door normale mensen niet worden opgemerkt en dat doe je door een masker op te zetten. Met een druk op de X-knop kun je wisselen van zicht. Dat is soms nodig, want af en toe lijkt het erop dat je vast komt te zitten. Door gebruik te maken van je masker zie je soms weer dingen die je kunnen helpen om toch verder te komen. Tijdens je reis krijg je meer van dit soort kleine puzzels om op te lossen en die geven de game wat meer inhoud. Deze zijn echter allesbehalve moeilijk, dus je kunt je reis vrij snel weer voortzetten. Toch hadden deze puzzels wel ietsje moeilijker mogen zijn, want dit had de korte speelduur iets op kunnen rekken.

Schijn bedriegt

Ook op grafisch vlak lijkt de game op het eerste gezicht niets bijzonders te doen. De grof getekende stijl is op zich best aardig, maar het is erg minimalistisch. Ook het minimale gebruik van kleuren doet het geheel niet opleven. Toch weet de game je wel degelijk regelmatig te verbazen, door wat technieken te gebruiken die zorgen voor wonderschone vistas. Zo wordt er bijvoorbeeld soms gewerkt met reflecties en dat wordt op zo’n manier gedaan dat de vrij simpele graphics opeens geweldige vormen aannemen, waardoor het geheel er magisch uitziet. De aanvankelijk vrij simpele wereld verandert dan razendsnel in een bijzonder mooi geheel. Hierdoor wordt de toch al mystieke sfeer van het spel naar een nog hoger niveau getild.

Magisch

Je bent daardoor al snel vergeten dat The Mooseman in principe weinig om het lijf heeft. De combinatie van het verhaal dat Russische mythes aansnijdt – wat slim wordt verwikkeld in het spel -, de kleine puzzels die het spel wat extra inhoud geven en de mystiek die wordt opgeroepen door de grafische presentatie, hebben een magische aantrekkingskracht. Je wordt hierdoor al snel totaal opgeslokt in een wereld die je niet alleen een bijzondere reis voorschotelt, maar die simpelweg ook een geweldige ervaring biedt. Ja, het is nog steeds wat aan de korte kant, zelfs voor nog geen zeven euro, maar er zijn maar weinig games/ervaringen die je zo iets bijzonders brengen.