Review: Space Hulk: Tactics – Warhammer 40.000, het is een universum dat zich aan de lopende band leent voor games. Zo hadden we eerder dit jaar Inquisitor Martyr al en Eko Software werkt momenteel aan Chaosbane. Sinds kort is ook Space Hulk: Tactics verkrijgbaar en die behandelen we vandaag. Strategie is altijd van belang in de Warhammer games, dus dat is in deze game niet veel anders. Sterker nog, het is een buitengewoon belangrijk onderdeel van de gameplay, want ieder foutje dat je maakt wordt afgestraft. Dat maakt van Space Hulk: Tactics een game voor een select publiek, maar is het dan alsnog leuk om te spelen?

Twee campagnes

Space Hulk: Tactics gaat op de traditionele tour, want naast dat je twee campagnes kan doorlopen biedt de game nog een multiplayer en een Skirmish optie. De twee campagnes zijn aparte verhalen die je vanuit het perspectief van de Terminators en de Genestealers kunt ervaren. Het is aan te raden om met de campagne van de Terminators te beginnen, aangezien het eerste level als een tutorial dient waarin je in relatief korte tijd de belangrijkste gameplay elementen uitgelegd krijgt. Gezien het hier een uitermate tactisch spel betreft, is het zeker voor nieuwkomers van belang om deze tutorial te volgen, anders ben je binnen no-time volledig de weg kwijt.

Als je de Genestealers campagne begint, krijg je ook wat uitleg, maar het is wat beperkter en op de één of andere manier is deze uitleg niet duidelijk genoeg. De manier van spelen met deze factie is namelijk behoorlijk anders dan wanneer je met de Terminators speelt en de geleerde manier van spelen bij die factie is maar tot op zekere hoogte toepasbaar op de Genestealers. Het is dus even uitvogelen hoe alles werkt als je nieuwkomer bent. Ben je bekend met het bordspel, dan zal je veel sneller alles oppikken, dus dat werkt in je voordeel. Sowieso is deze game veel meer voor die spelers, aangezien het behoorlijk diep gaat.

Zo speelt de dobbelstenen rol een rol in de gameplay, want de gehele gameplay ligt daar aan de basis. Ook de manier van spelen zelf komt overeen met bijbehorende kaarten die je in je voordeel kunt gebruiken of om kunt zetten in extra AP, waarmee je eventueel extra acties kunt verrichten. De gameplay is dus meer dan alleen omstebeurt op basis van je middelen progressie boeken, want het is afhankelijk van diverse factoren die jouw succes bepalen, zoals dat in werkelijkheid ook gaat. Eens te meer een reden om te benadrukken dat de game echt voor liefhebbers en kenners is. Het is uitgebreid en volgt trouw de regels van het bordspel en dus niet de regels van een soortgelijke game als XCOM, om maar wat te noemen.

Ik zie niets…

De twee campagnes bieden voldoende speelplezier, waar je een lange tijd mee vooruit kunt. Jammer is echter wel dat de opdrachten niet bijzonder gevarieerd zijn. Hierdoor ben je vooral telkens bezig met de andere factie uitschakelen, iets wegbrengen of factie genoten redden. Aan de andere kant ben je als Genestealer vooral bezig om de vijanden uit te schakelen en de variatie in de campagnes zit hem vooral in het leveldesign. De campagnes kennen een verhaal, maar heel eerlijk, echt boeien doet het niet dus daar zul je niet door geneigd blijven om te spelen. Desalniettemin steekt de tactische gameplay best goed in elkaar en dat is één van de sterkste punten van deze titel.

Dat komt gepaard met een flink aantal nadelen. Eén van de meest vervelende punten is dat de game veel met tekst werkt, bijvoorbeeld in de tutorial, maar die letters zijn zo klein dat je echt naar je scherm moet turen wil je het goed kunnen zien. Ook de levels zelf zijn donker, grauw en wat saai vormgegeven. Op zich is dat laatste nog niet het grootste punt, vervelender is vooral dat je geen moer kunt zien. Het is ontzettend onduidelijk en dat maakt het spelen best wel moeizaam, ook omdat de besturing gewoon net niet soepel genoeg werkt. Je kunt overigens wisselen tussen een first-person perspectief en een top-down view daar waar je die laatste het meest zult gebruiken voor het enige overzicht wat de game nog te bieden heeft.

Het first-person perspectief is zo nu en dan even handig om goed te kunnen zien wat er voor of naast je ligt en tevens kan je de omgeving scannen en bepaalde zaken net wat beter inschatten. Toch is het niet bevredigend genoeg, omdat je niet voldoende kunt zien en je te weinig bewegingsruimte hebt. Het zijn geen grote problemen die de gameplay heel erg dwarszitten, maar het is wel iets wat duidelijk beter had gekund. Dat de game grafisch niet echt indrukwekkend is, dat mag duidelijk zijn. Veel vreemder is dan vervolgens dat de laadtijden echt tergend lang zijn. De levels stellen qua omvang nauwelijks iets voor, maar toch zul je even moeten wachten tot je kunt spelen. Sterker nog, de game heeft zelfs een laadscherm voor het hoofdmenu.

Duurt lang

Voor wat deze game op technisch vlak weet te presteren, zijn de laadtijden simpelweg te lang en dat komt het tempo van de sowieso bijzonder trage gameplay niet ten goede. Wat ook irritant is, is dat de AI soms alle tijd neemt om over de volgende move na te denken, zelfs wanneer die erg voor de hand liggend is. Slecht programmeerwerk of probeert de game het bordspel ook in dat opzicht na te bootsen? Wat het ook zijn mag, een halve minuut wachten totdat je verder kunt omdat één AI speler niet weet wat ‘ie wil is gewoon irritant en dat kan er voor zorgen dat je vrij snel op het tactische spelletje uitgekeken bent. Met name omdat een AI veel sneller zou kunnen denken en z’n moves dus ook sneller zou kunnen uitvoeren.

Dat laatste zie je online ook terug, maar daar hebben we veel minder moeite mee. Dit puur omwille van het feit dat je dan echt tegen een mens speelt en die doet dat alleen op logische momenten. Als vooruit denken van belang is in een bepaalde situatie, dan kan de tegenstander er net zo lang over doen als jij en het anticiperen daarop is een onderdeel van de ervaring. Over online gesproken, dat is waar de game het uiteindelijk echt van moet hebben, want dan krijg je veel spannendere potjes om te spelen. Heel veel spelers zijn er echter niet online, maar meestal moet je wel een tegenstander kunnen vinden om het tegen op te nemen. Je kunt van te voren verschillende parameters instellen, zodat je online het type potje speelt dat je graag wilt spelen.

In aanvulling daarop biedt Space Hulk: Tactics je nog de mogelijkheid om zelf levels in elkaar te knutselen. Met verschillende elementen kun je op een raster diverse gang-onderdelen aan elkaar plakken en dat aanvullen met extra zaken, zoals uitgeschakelde Terminators, turrets en meer. Ook bepaal je zelf de spawnpunten, de regels en de doelstelling. Het werken met deze level editor is oersimpel en heb je zo onder de knie. Eenmaal een level klaar, dan kan je die online delen en tegen anderen spelen of vice versa. Een leuk extra element wat wellicht bijdraagt aan de levensduur van deze game.

Conclusie

Space Hulk: Tactics is qua gameplay best een degelijke game, omdat het zeer nauwgezet de regels van het bordspel volgt. Dat vertaalt zich prima naar een tactische ervaring op het scherm, zij het niet dat de game daarmee potentiële nieuwkomers best wel buitensluit. Heb je geen kennis van het bordspel, dan zal de game aanzienlijk moeilijker voor je zijn. De tutorial helpt je hierin een beetje, maar die is niet toereikend genoeg om je echt alles te leren. De wat onhandige besturing helpt ook niet mee wat eveneens geldt voor het gebruik van de kleine teksten op het scherm, waardoor je erg gaat turen. De laadtijden zijn bovendien te lang en visueel is het allemaal wat karig vormgegeven. Hoewel de game op verschillende punten beter had gekund, is de gameplay op zich wel in orde en dat maakt Space Hulk: Tactics de moeite waard voor de echte liefhebbers.

Pluspunten

  • Volgt de regels van het bordspel
  • Kan zeer spannende potjes opleveren
  • Uitdagend
  • Fijne level-editor
  • Met twee campagnes een lange speelduur

Minpunten

  • Lange laadtijden
  • Beperkte tutorial
  • Niet voor nieuwkomers
  • Kleine teksten
  • Donkere levels

6.5