Review: The Hong Kong Massacre

Review – The Hong Kong Massacre – Tegenwoordig lijkt het er op dat games steeds groter moeten worden met ingewikkelde verhalen. Tevens moeten er verschillende mechanieken aanwezig zijn, zodat de speler zich niet gaat vervelen. Dat is allemaal leuk en aardig, maar af en toe heb je ook wel eens zin in een game waarin je lekker je agressie kwijt kan, zonder daar al teveel bij na te hoeven denken. Een game waarin het doel simpel is: knal iedereen die op je pad komt neer. Gelukkig zijn er ontwikkelaars die ook deze groep gamers op hun wenken bedienen en één daarvan is Vreski. Hun nieuwste titel, ‘The Hong Kong Massacre’, schotelt je precies datgene voor als omschreven.

Beter goed gejat, dan slecht bedacht

Het is heel erg duidelijk waar het team achter The Hong Kong Massacre zijn inspiratie vandaan heeft gehaald, namelijk bij Hotline Miami. De gameplay is identiek en het is dus zaak om in elk level alle vijanden uit te schakelen. Ook het camerastandpunt is exact hetzelfde gebleven. Toch zijn er wel wat kleine verschillen aanwezig, die er voor zorgen dat we niet met een exacte kopie te maken hebben. Zo zijn de graphics meer realistisch dan in Hotline Miami. Tevens wordt er gebruik gemaakt van wat modernere effecten, veel bloed en kan er veel stuk in de wereld, waardoor de vuurgevechten zeer spectaculair ogen. Dat zijn echter niet de enige verschillen tussen The Hong Kong Massacre en Hotline Miami.

Duiken en vertragen

Op het vlak van gameplay zijn er namelijk ook veranderingen te bespeuren. Je kan in deze game spectaculaire duiken maken en je kan de tijd voor een bepaalde periode vertragen. Het duiken is de meest belangrijke mogelijkheid die je tot je beschikking hebt, want als je dit gebruikt kunnen kogels je niet deren. Tevens kan je door ramen springen en over objecten heen duiken, wat er weer spectaculair uitziet. Je zal hier veelvuldig gebruik van moeten maken, want één kogel staat gelijk aan de dood. Het vertragen van de tijd geeft je net even wat meer de tijd om te kunnen anticiperen op je vijanden en dat kan vooral in benarde situaties – waarin de tegenstand bestaat uit meerdere personen – erg goed van pas komen.

Kort, maar krachtig

De levels zijn op zich allemaal vrij kort, maar stuk voor stuk zorgen zij voor een zeer intense ervaring. Het ‘one hit kill’-principe zorgt er voor dat je veelvuldig dood zal gaan, maar de simpele gameplay is zo leuk dat je verandert in een masturberende SM-fanaat en steeds terug zal komen voor nog meer zelf pijniging. Ja, je zal af en toe de game uit frustratie opzij leggen, doordat je niet verder kan komen, maar later zal je toch weer terugkeren om het weer eens te proberen, ook al doe je dus constant hetzelfde. Je zal bloed, zweet en tranen laten om als een ware ballerina des doods de meest indrukwekkende bewegingen te maken om je zo door het level heen te manoeuvreren. Als je dan eenmaal het level voltooit, is de voldoening heel erg groot.

Je moet dus goed opletten op de vijanden in elk level, maar ook is het zaak om je wapens in de gaten te houden. Je gaat heel snel door je munitie heen en voordat dat gebeurt is het zaak om een ander geweer te pakken. Elke neergeschoten vijand laat gelukkig zijn wapen vallen, dus dat kan je weer gebruiken om zijn maten te grazen te nemen. Je komt dus af en toe ogen tekort, doordat je niet alleen vijanden in de gaten moet houden, maar ook moet checken of je nog genoeg kogels hebt en waar eventueel nieuwe schietijzers liggen. Nu kan je je pistool of geweer, waarmee je start, wel upgraden door levels uit te spelen en aan bepaalde uitdagingen te voldoen, maar toch zal je alsnog steeds moeten wisselen in elk level.

Hetzelfde

Voor wat afwisseling in het spel zijn er ook baasgevechten aanwezig. Als je bij de eerste terecht komt, dan kan je daar niet anders dan onder de indruk van zijn. De ontwikkelaar zet een bepaalde scene neer, die heel erg doet denken aan menig actiefilm en daardoor oogt het spectaculair. Helaas herhaalt dit kunstje zich bij elk baasgevecht, waardoor dit z’n kracht verliest. Wat ook jammer is, is dat je in scenes die zich op daken afspelen soms vast kan komen te zitten. Je kan namelijk tussen gebouwen springen, maar heel af en toe kan je vast komen te zitten op een richel. Je lijkt de sprong gered te hebben, maar toch kan je niet verder lopen en de enige mogelijkheid is dan om je naar beneden te laten vallen. Hier kan je omheen plannen, maar het is natuurlijk zonde dat dit niet gewoon goed werkt.

Wat de game ook wat tegenzit, is dat er regelmatig screen-tearing te zien is. Het is niet zo erg dat dit je zal afleiden van de actie, maar mooi is anders. Tevens is de game voorzien van korte CGI cut-scènes, maar die zijn van zeer lage kwaliteit. Het is niet helemaal duidelijk of dit expres gedaan is om de spelers het idee te geven dat ze naar een oude Aziatische actiefilm zitten te kijken, maar tijdens de game zelf wordt er geen filter of wat dan ook gebruikt om je een soortgelijk idee te geven. Wat ook weinig voorstelt, is het verhaal dat als omlijsting dient voor The Hong Kong Massacre. Voor dat laatste geldt wel dat dit eigenlijk niet echt belangrijk is, want de actie van de game is waar het om draait en dat biedt de game genoeg.