Special: Steins;Gate Elite – Het uitgeven van remasters en remakes van oudere games is een erg lucratieve business geworden en je ziet dan ook steeds meer van dit soort games verschijnen. Met Steins;Gate Elite stapt ook het visual novel-genre in dit gebied, alleen is deze game niet echt te plaatsen in één van de twee eerder genoemde type uitgaves. Het pakt het verhaal van het origineel en voegt daar beelden van de anime aan toe. Er is niets nieuws en niets is opgepoetst in Steins;Gate Elite, dus het is geen remaster of remake. We kunnen dus meer over een soort remix spreken, maar is deze nieuwe manier van een game opnieuw uitbrengen geslaagd?
De tijdmachine
In Steins;Gate Elite volg je Rintaro Okabe, een jonge uitvinder die per ongeluk een manier heeft gevonden om kleine SMS-berichten terug in de tijd te sturen. Deze ontdekking vraagt om verder bestudeert te worden. Rintaro begint met een aantal – op het eerste gezicht onschuldige – berichten te sturen naar het verleden, om te kijken welke gevolgen deze hebben. Rintaro besluit ook om een aantal van zijn medewerkers een SMS terug in de tijd te sturen. Na een aantal experimenten blijkt dat de onschuldige berichten toch hele grote gevolgen hebben gehad. Zo groot zelfs, dat er levensgevaarlijke situaties ontstaan en die kunnen niet altijd worden teruggedraaid.
Op de handrem
Zoals je al eerder hebt kunnen lezen is er aan het verhaal niets veranderd. Dat is jammer, want dit verhaal komt heel erg langzaam op gang en wordt ook flink uitgesmeerd. Het is daardoor niet alleen een lange, maar veelal ook saaie zit. Het begin is echter prima, het onderwerp is interessant en dat geldt ook voor de diverse personages. Je lijkt dus een leuk avontuur tegemoet te gaan. Na dit goede begin wordt er echter direct aan de handrem getrokken en dat zorgt voor het resterende trage verloop. Het duurt acht uur voordat het verhaal zich pas weer een beetje gaat ontwikkelen en dat is erg lang. In deze tijd zit je naar zeer lange dialogen te luisteren, waarin onderwerpen tot in de puntjes worden uitgelegd. Het is natuurlijk prima dat er duidelijkheid wordt geschept, maar hier wordt dat tot in het extreme gedaan en dat is niet iets om erg vrolijk van te worden.
Na de eerder genoemde acht uur waarin er weinig tot niets zal gebeuren om het verhaal op weg te helpen, wordt de handrem eindelijk iets minder strak aangetrokken. De personages blijven nog steeds lang van stof, maar er wordt iets sneller progressie geboekt. Het blijft echter nog steeds een vrij eentonige bedoeling en je moet jezelf echt dwingen om toch verder te gaan. Je geduld wordt uiteindelijk beloond, maar dat is pas na een zit van in totaal 15 uur. Pas dan krijgt het verhaal het tempo wat al veel eerder aangenomen had moeten worden. Er is dan weinig opvulling en er zijn weinig uitgesmeerde dialogen. Tevens wordt het verhaal dusdanig interessant, dat je je niet meer hoeft te dwingen om verder te gaan, want dan wil je maar al te graag weten wat er gaat gebeuren in de laatste 6 uur.
Visual novel?
Het verhaal van Steins;Gate Elite is dan weliswaar hetzelfde, toch is de beleving heel anders dan het origineel. Het verhaal wordt nu verpakt door bewegende beelden van de originele anime in plaats van stilstaande screenshots uit het origineel. Je ziet nu daadwerkelijk wat de personages doen en wat hun emoties zijn. Je bent dus meer betrokken dan in het origineel. Maar kan je nu nog wel spreken van een visual novel? Je zit in principe te kijken naar de tekenfilmserie, alleen moet je nu op een knop drukken om het verhaal door te laten lopen en je mag heel af en toe een telefoongesprek beantwoorden. Tevens heb je op een klein aantal momenten wat invloed op het verhaal, maar dat is allemaal zo summier, dat het weinig verschilt van het kijken van de anime.
Voor iedereen hetzelfde?
Of je je aan de eerder genoemde punten gaat ergeren hangt af van of je de originele visual novel hebt gespeeld en wat je mening hierover was. Ben je een groot fan van Steins;Gate, dan zal Steins;Gate Elite zorgen voor een nog intensere ervaring. Heb je het origineel nooit gespeeld of vond je er niets aan, dan ga je je (wederom) ergeren aan het verhaal dat zo verschrikkelijk laat pas op gang komt. Ook kan je je afvragen of het wel om een game gaat of dat je gewoon naar een tekenfilm zit te kijken. Ook visual novel-fans die het origineel niet gespeeld hebben, zullen zich achter hun oren krabben. Het genre leent zich er namelijk voor om je eigen fantasie te gebruiken, doordat er hoofdzakelijk gebruik wordt gemaakt van stilstaande beelden. Nu is dat totaal niet nodig, doordat je exact ziet wat er gebeurt.
Conclusie
Steins;Gate Elite zorgt voor een andere beleving dan het origineel, alleen rijst de vraag op of je nog wel over een visual novel kan spreken. Het gebruik van beelden uit de anime zorgt voor een meer levendige ervaring, maar je kan eigenlijk net zo goed de tekenfilmserie kijken. Het enige verschil is dat je nu op knopjes moet drukken om verder te komen in het verhaal en dat je summier wat invloed uitoefent op het geheel. Het is ook jammer dat het verhaal zelf niet wat is aangepast, want dat komt heel erg langzaam op gang. Sowieso is de eerste 8 uur een hele lange en saaie zit en pas na 15 uur wordt het interessant genoeg om geheel vrijwillig verder te gaan. Ben je een groot fan van de originele Steins;Gate op de PlayStation 3 of PS Vita, dan zal je met volle teugen genieten van Steins;Gate Elite.
