Review: Earth Defense Force: Iron Rain

Review: Earth Defense Force: Iron Rain – De Earth Defense Force-games zijn in Japan heel erg populair, maar in het Westen is dat een stuk minder. Om daar verandering in te brengen is Earth Defense Force: Iron Rain in het leven geroepen. Deze titel wordt omschreven als een soort spin-off van de serie en het grote verschil met andere delen is dat dit spel gemaakt wordt door een Japanse ontwikkelaar, die bekend is met het maken van Westerse titels, namelijk Yuke’s Future Media Creations. Zij waren vroeger verantwoordelijk voor de WWE-games en kregen nu de opdracht om de EDF-reeks wat aantrekkelijker te maken voor gamers die buiten Azië wonen. Is deze missie geslaagd of zijn er zoveel veranderingen doorgevoerd dat het een totaal andere game is geworden?

De zoveelste buitenaardse aanval

Earth Defense Force: Iron Rain heeft in ieder geval dezelfde opzet als alle andere delen. Er is wederom een invasie gaande van buitenaardse wezens en jij en je team worden er op uit gestuurd om hier een stokje voor te steken. Dit ontaard in een ‘no nonsense’ third-person shooter, met een B-film-achtige setting. Verwacht dus geen vernieuwende gameplay, want dat is er simpelweg niet. Het is domweg in de rondte knallen om zo alle uit de kluiten gegroeide insecten en diverse monsters te doden. Daarvoor heb je verschillende wapens tot je beschikking en hoe verder je komt, des te groter het arsenaal wordt waar je uit kunt kiezen.

Het verschil

Maar wat is er dan veranderd aan Iron Rain, waardoor het spel ook aantrekkelijk wordt voor Westerse gamers? Yuke’s heeft de grafische stijl aangepast, waardoor het spel een meer realistisch uiterlijk heeft gekregen. Het voelt daardoor wat minder aan als een budget-game. Het is nog steeds niet top-of-the-bill, maar dat is maar goed ook. Het behoudt zo de sfeer van de reeks. Wat wel fijn zou zijn geweest, is dat als ook de framerate was aangepakt. De serie staat bekend om zijn dips en dat is ook het geval bij Iron Rain. In scenes waarin veel gebeurt op het scherm kan het flink inkakken en dat is niet fijn. Zelfs de PS4 Pro kan dit niet gladstrijken, dus het maakt niet uit op welk systeem je speelt, je zal rekening moeten houden dat het spel niet altijd even soepel loopt.

Looter shooter?

Yuke’s heeft ook nog op een andere manier geprobeerd om Westerse gamers aan te spreken. Zo kan je je personage nu zelf creëren en Iron Rain heeft wat looter shooter-invloeden gekregen. Je krijgt gaandeweg steeds meer wapens en dergelijke waar je uit kan kiezen en dat is tof. Je kan ook per missie een ander pak dragen, die elk zo zijn voor- en nadelen heeft. Zo heb je een outfit waarmee je voor een bepaalde tijd kan vliegen, maar daarmee ben je wel kwetsbaarder. Ook heb je een pak dat kogels absorbeert als een malle, maar waarmee je wat langzamer bent. Tevens zijn er veel mogelijkheden om je te helpen, zoals voertuigen of turrets die je bij kunnen staan. Deze kosten natuurlijk geld om aan te schaffen, maar ook om te gebruiken. Je kan dit soort middelen dus niet onbeperkt inzetten.

Game met maten

Iron Rain kan je natuurlijk ook in coöp spelen en dat is heel vet. Je kunt nu echter ook tegen elkaar strijden in de modus: Mercenary. Hierin staan twee teams tegenover elkaar en het is de bedoeling om zoveel mogelijk ‘gems’ te verzamelen, die de buitenaardse wezens laten vallen. Dit is niet origineel – het is een soort Capture the Flag – maar het is leuk dat het er in zit. Het zorgt niet voor een grote verandering, want in principe doe je hetzelfde als in de campagne. Je gaat immers niet daadwerkelijk het gevecht aan met het andere team. Hetzelfde kan gezegd worden over alle andere aanpassingen om de serie aantrekkelijker te maken voor Westerse gamers: het is leuk dat het er in zit, maar het veranderd weinig tot niets aan de game zelf.

Lekker chaotisch

Iron Rain voelt dus heel erg hetzelfde aan als zijn voorgangers en helaas geldt dat ook voor de framerate die niet altijd stabiel is, maar er is gelukkig nog genoeg om van te genieten. De gameplay is dan weliswaar heel simpel, het is wel leuk pulp-vermaak. Het is zeker niet het beste spel ooit, maar het is ook wel eens lekker om gewoon een game te spelen waar je niet al teveel bij na moet denken en waarin je gewoon lekker in de rondte kan knallen. De grote aantallen vijanden maken het geheel lekker chaotisch en de omgevingen die totaal aan puin geschoten kunnen worden verhogen het plezier. Nu is het destructiemodel ook simpel, maar daardoor niet minder leuk. Het past perfect bij de rest van de game.

Niet altijd even lekker

Wat ook leuk is, is dat de verschillende missies in Iron Rain zich afspelen in diverse omgevingen. Het is natuurlijk goed dat je niet constant dezelfde gebieden aan doet, maar jammer is dat de gebieden niet allemaal even goed tot hun recht komen. Er zijn levels te spelen waarin je in ondergrondse gangen terecht komt en dat ziet er niet alleen heel saai uit, het zorgt er ook voor dat de actie flink wordt teruggeschroefd. Dit komt doordat deze omgeving vooral uit gangetjes bestaat en er veel momenten zijn waarop je alleen maar aan het lopen bent. De overige gebieden zijn gelukkig veel uitgestrekter en brengen meer actie met zich mee. De missies op zich zijn over het algemeen goed, maar er zitten een paar uitschieters tussen die of heel erg leuk of juist heel saai zijn. Zo kom je af en toe tegenover gigantische vijanden te staan, maar ook kom je missies tegen die super kort zijn of – zoals eerder al aangegeven – te weinig actie voorschotelen.

Pieken en dalen

Wat ook niet fijn is, is dat er heel af en toe een flinke piek in moeilijkheidsgraad te bespeuren valt. Een bepaalde missie is dan opeens super moeilijk en hierin kom je tegenover vijanden te staan waarbij de kans groot is dat je constant onder vuur wordt genomen, waardoor je letterlijk niets anders kan doen dan dit te incasseren. Je valt namelijk als je geraakt wordt en dan kan je niet bewegen, dus als je dan constant onder vuur wordt genomen kan je weinig doen om dat te counteren. Dat is erg jammer, want het verstoort het ritme en dit kan tot frustratie leiden. Wat het ritme ook wat verstoort, is het laden. Je zal even geduld moeten hebben voordat een missie begint, want het laden is wat aan de lange kant. Dat is toch wel verrassend, aangezien de graphics niet bijzonder zijn en ook de gebieden zijn niet bijster groot.