Review: Life is Strange 2 – Episode 3: Wastelands

Review: Life is Strange 2 – Episode 3: Wastelands – De tweede episode van Life is Strange 2 kende een best heftig einde en dat maakte ons weer erg nieuwsgierig naar het vervolg. De derde episode is inmiddels beschikbaar en de broers zijn nu een heel stuk verder op hun reis richting het zuiden. Na een aantal heftige gebeurtenissen is het tijd voor wat rust en dat hebben Sean en Daniel gevonden in een kamp met hippies ergens in de bossen. Ze leven daar een wat ander leven dan ze gewend zijn, maar vervelen doen ze zich niet echt dankzij hun nieuwe vrienden. Toch staat Life is Strange altijd garant voor bijzondere gebeurtenissen en daar ontbreekt het in deze episode niet aan… of?

Langzaam

Deze episode speelt zich grotendeels in het bos af waar de broers zich dus hebben aangesloten bij een groep hippies. Die leven daar in tenten en gezamenlijk hebben ze een soort takenlijst, waardoor iedereen z’n steentje bijdraagt. Overdag werkt iedereen op een illegale ‘boerderij’ om zo een zakcentje bij te verdienen en het leven gaat rustig z’n gangetje. Dat betekent dat je in deze episode, die wederom goed is voor ongeveer drie uur spelplezier, relatief weinig te doen hebt. Nog meer dan in de eerste en tweede episode voer je nu dialogen en kijk je naar filmpjes, wat het een beetje tot een saai geheel maakt.

De personages die je vergezellen zijn interessant en allemaal hebben ze een eigen verhaal. Ook Sean leer je weer wat beter kennen en ondertussen neemt de spanning met Daniel verder toe. Dat levert penibele situaties op, omdat hij ontzettend eigenwijs is. Dat soort momenten vormen de hoogtepunten in deze episode, omdat ze ook enigszins bepalend zijn voor vervolgsituaties. Toch kunnen we er niet omheen dat deze episode nogal een gebrek aan interactie kent, want de momenten waarop je echt intensief bezig bent staan momenteel in de laagste versnelling. Dat zorgt er ook voor dat de hele episode ontzettend langzaam gaat.

Hé, er gebeurt wat

Gelukkig gebeurt er precies op het moment dat je het zat wordt weer iets interessants, waardoor je door blijft spelen. Ook zal dit tussenstuk vast belangrijk zijn voor het vervolg, gezien we nu richting het einde gaan. Desalniettemin had iets meer spektakel wel gemogen, want zoals al aangegeven voelt deze episode te langzaam aan en bij momenten zelfs wat saai. Ook is het hier en daar wat voorspelbaar, waardoor je je een beetje af gaat vragen of je keuzes echt heel veel impact hebben. Misschien dat bepaalde keuzes ergens in de volgende episodes weer terugkomen, misschien ook niet. We zijn wat sceptisch, omdat ‘cruciale’ keuzes in deze episode achteraf niet zo veel uit bleken te maken.

Uiteindelijk gaat het om het grotere plaatje en tegen het einde kunnen we pas goed terugkijken op hoe het verhaal zich ontwikkeld heeft, maar als het halverwege voorspelbaar begint te worden, is dat niet direct een goed teken. Ook de keuzes, die juist een fundamentele basis voor de franchise vormen, mogen wel wat meer van elkaar verschillen in uitwerking. Maar zoals al gezegd, dat kan best tegen het einde van het seizoen weer terugkomen, dus de game daar nu fors op afrekenen zou niet fair zijn. Wel moet het even benoemd worden. Waar het kortweg op neerkomt, is dat deze episode geen indruk weet te maken op de belangrijkste pilaren waar de franchise op steunt.

Spanning

Wat deze episode wel goed doet, is de relaties tussen de personages verder uitdiepen en dan met name tussen de twee broers. We hebben ze nog niet eerder zo lijnrecht tegenover elkaar zien staan en dat heeft te maken met Daniel die snel opgroeit, alsook anderen die al dan niet een negatieve invloed op hem hebben. Zijn eigenwijsheid zorgt ook meermaals voor problemen en dat levert weer interessante dialogen met andere kampbewoners op. Juist die kampbewoners zijn een goede aanvulling waar we meer van willen zien – maar dan wel met wat meer interactie – omdat ze echt wat toevoegen. En dan in het bijzonder één specifiek personage, dat we niet benoemen omwille van spoilers.

De spanning is duidelijk het sterkste element van deze episode, want Sean begint steeds meer z’n grip op Daniel te verliezen. Met zijn eigenwijze benadering van situaties kan dat zeker in de nabije toekomst voor meer complexe situaties gaan zorgen en daar kijken we echt naar uit. We hebben weliswaar best wat kritiek op deze episode, maar gelukkig kent het ook zo z’n goede kanten. Wel wensen we wat meer interactiviteit in de volgende episode, want deze bestond iets té veel uit luisteren en kijken. Lekker ontspannend, maar het moet natuurlijk wel in balans blijven. Dat gezegd hebbende, voelt deze episode vooral als een filler aan om wat onderlinge situaties te creëren en de franchise kennende zal het straks vast op iets spectaculairs uitlopen. Laten we het hopen.