Review: Sea of Solitude

Review: Sea of Solitude – Met je gevoelens omgaan is voor de ene persoon lastiger dan de ander en als je geplaagd wordt door depressies, dan kan je leven één grote emotionele achtbaan zijn. Iedereen gaat daar op een andere manier mee om en één van de manieren om je gevoelens te uiten is met een game. Een game die weerspiegelt waar je mee te maken hebt gehad en wat tevens als middel dient om je ei in kwijt te kunnen. Sea of Solitude is zo’n game, een platformer die de speler enerzijds een mooi avontuur doet voorschotelen en anderzijds lastige emotionele levenssituaties aangrijpt om het verhaal te vertellen.

Ga met je problemen om

Sea of Solitude is gemaakt door de kleine ontwikkelaar Jo-Mei die deze entertainmentvorm heeft aangegrepen om een emotioneel verhaal te vertellen. Dit verhaal is losjes gebaseerd op het leven van Cornelia Geppert, die met moeilijke situaties te maken heeft gehad. Dat alles zal duidelijk worden terwijl je de game speelt, want waar de gameplay een relatief simpel platform geheel biedt, is vooral het verhaal dat de stuwende kracht vormt om te blijven spelen. Je speelt in deze game als Kai, die verandert is in een monster en probeert te achterhalen wat daar de reden toe is. Onderwerpen als pesten, eenzaamheid, depressies en meer komen voorbij en dat alles is verpakt in een mooi geheel.

Games die dienen als expressiemiddel hebben in veel gevallen een extra lading, want afgezien van het feit dat het de spelers moet entertainen, probeert het de gebruikers ook wat mee te geven. In die zin kan je ook het één en ander van Sea of Solitude leren, want de weergave van gevoelens wordt op een interessante manier gepresenteerd. Niet alleen doordat Kai een monster is, maar ook omdat andere naasten op een soortgelijke ietwat creepy manier geprojecteerd worden. Je zult de confrontatie hiermee aan moeten gaan, je zult tegen je innerlijke demonen moeten vechten en het doel is om te ontsnappen uit de emotionele vicieuze cirkel.

Varen met een bootje

Het emotionele aspect van Sea of Solitude klinkt zoals omschreven misschien heel erg deprimerend, maar in de context van de game levert dat een boeiend en mooi avontuur op. De manier waarop Jo-Mei een afspiegeling brengt van persoonlijke problemen is uniek en dat zorgt voor een vrij bijzondere ervaring. Alles in de wereld van de game is tot op zekere hoogte symbolisch en het knappe is dat je – mede dankzij dialogen die je veelvuldig hoort – vrijwel altijd goed begrijpt waar het over gaat. Het verhaal wordt op een dermate goede manier gebracht, dat het van begin tot eind boeiend is en blijft om te volgen. Zij het wel dat het tegen het einde ietwat langdradig wordt, maar daar moet je niet te zwaar aan tillen.

De belangrijkste drijfveer om Sea of Solitude te spelen is absoluut het verhaal, maar alle andere aspecten die het geheel daar omheen vormgeven mogen niet onbenoemd blijven. Je vaart met een bootje door een prachtige wereld waarin je regelmatig aan wal gaat om nieuwe gebieden te bereiken of om doorgangen te vinden. In de basis is de game een relatief simpele platformer waarbij je strijdt tegen verschillende demonen die op een interessante wijze gepresenteerd worden als een soort puzzel. Echt ingewikkeld wordt het nooit, want tijdens de kleine vijf uur spelen was de beoogde route constant duidelijk. Wat ook helpt, is dat je een flare af kunt vuren die een hint geeft waar je naartoe moet.

Het varen, het platformen en het omgaan met de omgevingspuzzels al dan niet in de vorm van gevechten zul je gedurende het avontuur continu in een soort loop tegenkomen. De game breidt de diversiteit in omgevingen richting het einde ook uit, waardoor het fris aan blijft voelen gedurende het spelen. Dat samen met het verhaal maakt dit tot een goede game, hoewel het qua gameplay niet buitengewoon is. Dat zou kunnen leiden tot een wat saaie gameplay ervaring, maar daar is in Sea of Solitude geen sprake van. Je blijft geboeid en met plezier spelen, omdat de gameplay elementen zich voldoende afwisselen, hoe simpel het soms ook mag zijn.

Op jacht

Het doorkruisen van de wereld die op een erg mooie manier gepresenteerd wordt zal nooit een straf worden en de afwisseling in gameplay elementen, waaronder primair het varen en platformen zal niet snel gaan vervelen. De game heeft ook het imago van een indie, maar voelt binnen die categorie wel heel erg als premium aan. Dat is deels te danken aan de relatief hoge productiewaarde, maar ook aan de omvang van het avontuur dat met een kleine vijf uur redelijk fors is. Na het uitspelen ben je overigens niet per se klaar, want in diverse levels tref je collectables die je kunt najagen als je een completionist bent of gewoon graag die platinum Trophy wilt hebben.

De collectables zijn te verdelen in twee groepen, zo tref je op diverse plekken meeuwen aan die je weg kunt jagen. Ook kun je her en der flessen met een boodschap vinden, dus daarin is de ontwikkelaar creatief geweest. Als je al deze collectables wilt verzamelen, dan mag je nog een uurtje of twee bij de totale speelduur optellen en dat maakt het tot een avontuur van solide lengte. Ook biedt de game een uitgebreide chapter select functie, dus als je een specifiek moment opnieuw wilt ervaren, dan ben je in een mum van tijd op de locatie. Verder kan het ook niet kwaad om gewoon af en toe eens op je gemak rond te varen in de levels waarin dat kan. Hoewel het grafisch mooi, maar niet per se heel bijzonder is, brengt het wel een soort van rustige ontspannen ervaring.

Over de graphics gesproken, de game hanteert een heldere en mooie stijl die op de juiste manier de emotionele punten weet te weerspiegelen. Niet alleen de dialogen of de gameplay situaties schetsen een duidelijk beeld van de worstelingen van Kai, ook de omgevingen doen dat op een uitstekende manier. Hetzelfde geldt voor de voice-acting die over het algemeen goed genoemd mag worden, maar daar zit wel één minpuntje aan vast. Dat is dat de kwaliteit wat schommelt. Heel soms lijkt het alsof Kai door iemand anders is ingesproken terwijl het toch echt dezelfde persoon is, wat een beetje verwarrend ofwel gek klinkt. Slechts een klein smetje op verder een uitstekend geheel.