Review: Simulacra – Smartphones. Het is fascinerend om te zien hoe een groot deel van de menselijke bevolking vandaag de dag niet meer zonder kan, mezelf inclusief. Het lijkt nochtans maar een klein en breekbaar voorwerp dat je zonder verpinken steevast met je meeneemt in je achterzak, maar als je erover gaat nadenken is het eigenlijk zoveel meer. Vraag iemand om zijn of haar smartphone te mogen bekijken en de kans is groot dat die persoon daar niet echt happig op zal zijn. Een smartphone is een erg persoonlijk deel van ieders leven geworden, dat we niet zomaar met iedereen willen delen. Stel je voor dat je plots je smartphone kwijtraakt en dat een willekeurig persoon deze voor zijn deur terugvindt. Klinkt als een nachtmerrie? Wel, een nachtmerrie is exact waar je aan toe bent met Simulacra.
Lost and found
In Simulacra ben jij echter niet degene die zijn smartphone kwijtraakt, maar degene die plots de smartphone van een zekere Anna terugvindt. “Gewoon even inleveren bij de verloren voorwerpen” zou je denken, maar niets is minder waar. Je curiositeit krijgt de bovenhand en al snel merk je dat er iets niet helemaal pluis is. Je vindt namelijk een creepy video van Anna terug, waaruit al snel duidelijk wordt dat ze wel erg diep in de nesten zit. De smartphone heeft bovendien vreemde trekjes, waardoor het scherm heel frequent vreemde glitches vertoont. Het is aan jou om, aan de hand van alle informatie in de smartphone, te ontcijferen wat er precies met Anna is gebeurd en waar het meisje in godsnaam heen is. Het concept is dus erg vergelijkbaar met “Sara is Missing”, een eerdere titel van dezelfde ontwikkelaar.
Tijdens deze zoektocht ben je gelukkig niet alleen, verschillende vrienden van Anna hebben namelijk opgemerkt dat Anna plots niets meer van haar liet horen en sturen dus geregeld berichtjes naar de smartphone van Anna, die jij dan uiteraard ontvangt. Uiteraard ken je deze personen niet en aangezien je eigenlijk helemaal alleen in je kamer op de smartphone van een onbekend persoon zit te tokkelen, is het “gezelschap” van deze personen ergens wel geruststellend. Aan de andere kant blijven deze personen ook maar vreemden: kan je hen wel vertrouwen of weten ze toch net iets meer over de verdwijning van Anna dan ze doen uitschijnen? Jij krijgt vaak de controle over wat je naar deze personen stuurt, waardoor het verhaal verschillende eindes kent, gebaseerd op de relaties die je legt.
Smartphone-simulator
Voordat Simulacra op de PS4 uitkwam, verscheen deze titel eerst als een mobiele game. Logisch ook, gezien het feit dat je eigenlijk continu de smartphone van iemand aan het doorzoeken bent. De gameplay bestaat dan ook exclusief uit het doorscrollen van verschillende apps die je op de smartphone terugvindt. Deze apps zijn bovendien erg leuk gemaakt: onze favoriet is waarschijnlijk Spark, een dating app waar je mensen met goede looks rechts kan swipen in de hoop zo matches te vinden. Hmm, waar hebben we dat eerder gehoord? De puzzels die Simulacra je voorschotelt zijn bovendien erg ingenieus opgesteld, zodat je informatie vanuit verschillende apps moet samenbrengen om zo telkens meer stukjes van de puzzel te verzamelen. Stalker-mode activated!
Het erg authentieke smartphone-gevoel heeft op console echter wel een vervelend nadeel. Typen verloopt namelijk niet altijd even vlot, gezien je telkens je cursor naar elke aparte letter moet verplaatsen. Als je bovendien tijdens het typen overschakelt naar een andere app, als je een bepaald stuk van de puzzel even vergeten bent bijvoorbeeld, zal de tekst die je al ingegeven hebt jammer genoeg ook verdwijnen. Train dat geheugen dus maar, of houd een blad papier bij de hand, want er is niets zo vervelend als telkens opnieuw dezelfde zin moeten beginnen typen op een tergend trage manier. Deze frustraties komen natuurlijk voort uit de aard van de game, die wat moeilijk te vertalen valt op een console. Ze maken de ervaring niet kapot, maar ze duiken soms dus wel eens op.
B-horror fun
Simulacra is in essentie een puzzelgame in de vorm van een smartphone-simulator, maar we mogen niet vergeten dat achter dit onschuldige gordijn een ietwat meer sinister kantje verborgen zit. Zoals al gezegd krijg je vaak te maken met vreemde glitches en merk je al snel dat er iets grondig fout is met de hele situatie waarin je je bevindt. Tussen het oplossen van de puzzels door krijg je dan ook geregeld eens te maken met enkele verschrikkelijk doeltreffende jumpscares. De game maakt geen gebruik van achtergrondmuziek, dus als je plots een keiharde melding van een app krijgt die de stilte doorbreekt, spring je toch even een paar meter van je stoel af. Het is deze simpliciteit die de jumpscares net zo doeltreffend maakt. De onderhuidse spanning die eigen is aan de situatie, is namelijk al stimulerend genoeg om het kleinste plotse geluid om te zetten naar een minihartaanval.
Gaandeweg speel je ook enkele scènes vrij die het verhaal verder sturen. Deze scènes zijn bij momenten echter wat, hoe zullen we het zeggen, tenenkrommend te noemen. Zoals het een goede B-horrorfilm betaamt, merk je dat het budget erg laag was. Dit hoeft echter geen nadeel te zijn, want middelmatige acteerprestaties kunnen ook hun charmes hebben. Sommige voicelines zijn echter wat op het randje van slecht gebracht, waardoor we soms toch even met onze ogen moesten rollen. Andere voicelines zijn dan weer stukken beter aangebracht, waardoor we niet goed wisten wat de game precies wilde bereiken: moeten we dit nu serieus nemen of beschouwen we het gewoon als een middelmatige B-horrorprent?
Wanneer je na een viertal uurtjes het einde weet te bereiken, krijg je bovendien plots een vrij diepgaande en filosofische stelling op je bord over de invloed van sociale media op ons leven. We vermoeden dus dat we deze titel wel degelijk serieus moeten nemen, maar de grens tussen realisme en absurde B-horror is soms wat vaag. Zoals al eerder aangegeven heb je dus ook verschillende eindes, die op zich wel leuk zijn om vrij te spelen. Het probleem is echter dat je telkens opnieuw dezelfde scènes moet doorploeteren, om dan uiteindelijk op het einde één andere scene te zien te krijgen. Of het het dan ook waard is om alle eindes te behalen, laten we even in het midden. Simulacra strooit echter wel met verschillende easter-eggs door de game heen, wat het wel leuk maakt om ietsjes langer op onderzoek uit te gaan.
