Review: AO Tennis 2

Review: AO Tennis 2 – Het was vroeger heel normaal dat er tijdens een consolegeneratie regelmatig tennisgames op de markt verschenen. De komst van de huidige generatie consoles zorgde echter voor een ommekeer en deze sporttitels werden veelal vermeden door ontwikkelaars en uitgevers. In 2018 kwamen er echter opeens twee tennisgames uit: AO Tennis en Tennis World Tour. Helaas wisten deze titels geen indruk te maken en daardoor zitten veel tennisfans nog altijd met smart te wachten op een goede digitale versie van hun favoriete sport. Het team achter AO Tennis heeft nu een tweede kans gekregen en zij hebben het vervolg op deze game op de markt gebracht. Is dit dan eindelijk de game waar tennisfans op hebben gewacht?

Heel handig

Met tennisgames is het vaak erg lang zoeken naar het juiste ritme om de perfecte slagen te maken. Je moet een knop op het juiste moment indrukken en weer loslaten om zo zuiver mogelijk te kunnen spelen. Dit kan bij gamers die nooit een tennisspel hebben gespeeld voor enigszins een steile leercurve zorgen. AO Tennis 2 heeft een handig metertje met een stip daarnaast – die dienst doet als een soort stoplicht – toegevoegd, dat exact aangeeft wanneer het tijd is om een actieknop los te laten en hoe hard je de bal slaat. Tevens kan je nu beter richten doordat er een richtpunt op het veld te zien is, die je voor een korte tijd kan besturen met de rechter analoge stick als je begint om de bal te slaan. Dit zorgt ervoor dat AO Tennis 2 echt voor iedereen toegankelijk is, dat is dus gelijk al een goed begin.

Het is nog steeds zoeken naar het goede ritme voor al je slagen, maar je ziet nu wel waarom de bal niet de kant opgaat die je wilt en wanneer wel. Laat je een actieknop namelijk te vroeg los, dan komt je bal niet op de aangegeven plek aan. Je moet dus constant opletten dat je de desbetreffende actieknop op het juiste moment loslaat. Er zijn ook genoeg verschillende slagen om je tegenstander op het verkeerde been te zetten. Dit alles zorgt er voor dat elke slag om optimale skills van de speler vraagt. Je kan dus niet even je concentratie laten varen, want dan weet je zeker dat er een punt verloren gaat. Heb je eenmaal onder de knie hoe je het beste de verschillende slagen kunt maken, dan kan je de bal plaatsen waar je maar wilt en dat voelt heerlijk. Dit heerlijke gevoel geldt ook voor de ondergronden waarop je speelt, want de verschillen hiertussen zijn direct merkbaar.

De controle kwijt?

De ontwikkelaar heeft dus goede zaken gedaan wat betreft de controle over je slagen en het plaatsen van de bal, alleen kan niet hetzelfde gezegd worden over de controle van je speler. De tennisser/ster beweegt wat stroef over het veld en dat kan er af en toe voor zorgen dat je ballen niet kan raken. Vooral tijdens snelle rally’s is dit merkbaar. Juist op deze momenten moet je snel reageren en dat doet je personage dus niet. Het had echt een stuk gescheeld als je personage iets wendbaarder was geweest. Het maakt ook niet uit of je snelheid van de bovenste plank is, je zal er gewoon mee moeten leren leven dat je af en toe punten verliest doordat je personage wat stroefjes beweegt. Dit zorgt voor een kleine kink in de kabel wat betreft de gameplay.

Helaas is dit niet het enige wat de game een beetje tegen staat. Zo zijn de mindere goden waar je tegen speelt vrij gemakkelijk te verslaan. Dit komt doordat je met één bepaalde tactiek altijd wint. Dat is erg jammer, want het haalt het plezier in de beginfase van de carrière modus een stuk weg. Kom je tegen wat sterkere tegenstanders te staan, dan wordt het gelukkig een stuk beter, doordat zij niet continu in dezelfde ‘exploit’ trappen. Alleen ben je hier wel in het nadeel door de al aangegeven stroeve controle over je personage. Het tennis spelen zelf kent dus wel wat nadelen, maar doordat het plaatsen van de bal zo goed werkt beleef je over het algemeen wel degelijk plezier aan de game.

Kan het nog langer?

De leuke speelervaring die de game biedt loopt een ander deukje op door de laadtijden, die wel erg lang duren. Als je niet beter zou weten, dan zou je denken dat er een open wereld wordt geladen, in plaats van een simpel speelveld met wat publiek en wat tennisspelers. Vooral in de carrière modus zijn ze heel erg vervelend en halen ze je uit de ervaring. Er zijn ook nog wat kleinere dingen die voor verbetering vatbaar zijn in AO Tennis 2. Zo zie je constant dezelfde intro als je een wedstrijd gaat beginnen en in interviews tijdens de carrière modus krijg je al snel dezelfde vragen te beantwoorden. Tevens heeft de ontwikkelaar teveel geprobeerd om met de grote jongens mee te doen. Je krijgt bijvoorbeeld af en toe wat cut-scènes te zien waarin je met je agent praat, maar die zijn slecht geacteerd en voegen zo goed als niets aan de game toe.

Dat wil niet direct zeggen dat de carrière modus slecht is, integendeel. Het schotelt je flink wat uren gameplay voor, mede doordat je ook dubbels erbij kunt spelen. Vooral als je met een geheel nieuw personage gaat spelen, kan je je langzaam opwerken op de wereldranglijst. Je kan je tennisser/ster beter maken door te trainen en wedstrijden te winnen en zo zijn of haar statistieken op te waarderen. Het is wel allemaal gesneden koek, maar daarom niet minder leuk. Buiten de carrière modus is er ook nog aardig wat te doen. Zo zijn er losse wedstrijden en toernooien die je kan spelen en je kan bepaalde scenario’s naspelen. Tevens kan je online je skills laten zien en die wedstrijden verlopen soepel en zonder problemen. Alleen is het wel jammer dat je hier geen toernooi kan spelen.

Best aardig

Qua spelers die aanwezig zijn is het aardig en de verdeling tussen mannen en vrouwen is goed. Je kan ook zelf personages maken en creaties van anderen binnenhalen, dus je kan het rooster verder uitbreiden. Tevens kan je je eigen stadions en logo’s maken. Wat heel vet is, is dat de creaties die in het eerste deel zijn gemaakt overdraagbaar zijn naar het tweede deel, dus er is direct veel ‘user generated content’ dat je kan downloaden. Op grafisch niveau is AO Tennis 2 niet echt bijzonder, maar daar let je toch niet op als je aan het spelen bent. Je bent teveel bezig om je te focussen op het zo goed mogelijk plaatsen van de ballen, zodat je je tegenstander te slim af kan zijn.