Review: EA Sports UFC 4 – De laatste twee EA Sports UFC-games, specifiek twee en drie, waren leuke games. Wellicht niet meteen bij de release enorme klappers vanwege de nodige balansproblemen, maar op termijn waren dit zeer vermakelijke MMA-titels. EA Sports UFC 4 borduurt verder op dit succes, maar de vraag is natuurlijk hoe. In het derde deel werden cruciale veranderingen geïntroduceerd aan de besturing en ook met het vierde deel lijkt men weer te hebben gesleuteld aan dit segment. Opmerkelijk, want op den duur moet een sportgame toch echt wel zijn basis gevonden hebben om vervolgens daarop verder te bouwen. Bij UFC is dat fundament er nog steeds niet en dus krijgen we weer een game voorgeschoteld die best wel anders is. Hoe dit uitpakt? Dat lees je in deze review!

De historie van UFC-games

De UFC-games hebben niet veel introductie nodig, het begon ooit allemaal met UFC Undisputed van THQ, waarna EA op een gegeven moment de licentie overnam. Grappig genoeg wilde EA eerst niets met de UFC te maken hebben toen Dana White voor het eerst het idee pitchte. THQ hapte wel, maar uiteindelijk zag EA de potentie in de games en Dana White had er geen moeite mee om EA te vergeven voor de eerdere afwijzing. Zoals je natuurlijk wel had kunnen verwachten was de eerste EA Sports UFC game helemaal niks, maar daarna werd het al snel stukken beter met deel twee en deel drie. Deel twee introduceerde een veel meer geavanceerde besturing en dat maakte de matches al een stuk sierlijker. Met deel drie werd dit helemaal op de schop gegooid en vooral het nieuwe verdedigingssysteem was destijds behoorlijk wennen. Daar schreef ik dan ook erg kritisch over in mijn review destijds.

De review van toen is inmiddels echter totaal irrelevant, want er zijn bij deel drie zoveel patches geïntroduceerd dat bijna elk minpunt is aangepast op een enkeling na. Dat maakt dit soort games soms lastig om te reviewen, want het komt geregeld voor dat dit soort type games bij de launch gewoon niet zo heel goed zijn, maar met flink wat tijd en een hoop patches ontpopt het zich langzaam maar zeker uiteindelijk tot een sterke titel. Wel hekelen we nog steeds het feit dat EA maar geen stabiele fundering weet te vinden voor de besturing, want ook voor EA Sports UFC 4 is dit weer op de schop gegaan – tot grote ergernis van fervente spelers zoals ikzelf.

Toegankelijker maken

Vaak krijg ik al meteen kippenvel wanneer ik een term als ’toegankelijker maken’ hoor bij de aankondiging van een game, zoals ook bij EA Sports UFC 4. Niet dat ik er wat op tegen heb dat meer mensen plezier hebben in een game, maar meer om het feit dat ’toegankelijk maken’ vaak gelijk staat aan het dermate simplificeren van elementen en de besturing, dat de uitdaging verdwijnt. Het deed ons ook nu niet verbazen weer moeite te hebben met het kunnen appreciëren van de vernieuwde besturing. Met name clinch- en ground-control zitten meer dwars dan ooit. Toegankelijker maken betekent bij deze besturing namelijk dat er veel minder opties zijn en de gevechten dus heel veel dynamiek verliezen. Leuk voor mensen die af en toe een potje willen knokken, maar vreselijk voor de spelers die ground-control echt serieus nemen.

De enige vooruitgang in de besturing kan bij de submissions gevonden worden, deze waren in het verleden juist onnodig gecompliceerd en zijn nu stukken simpeler en logischer in te schakelen, alsook uit te voeren. EA zelf spreekt in blogposts en uitleg constant over dat ze de game meer intuïtief wilden maken, maar als je de tutorial doorloopt merk je dat het allesbehalve natuurgetrouw aanvoelt. Wat ons betreft zit het intuïtieve vooral in het gegeven dat je vroeger voor elke ledemaat een knop had en dat er geavanceerde opties waren voor het clinch- en ground-work. Dit verschilt natuurlijk per persoon, maar wij zijn er niet heel erg blij mee.

Technische vooruitgang

Waar EA Sports UFC 4 wel terrein heeft gewonnen is hoe soepel gevechten nu verlopen. Er zijn minder haperingen, gekke glitches of framerate problemen en het geheel draait simpelweg een stuk meer smooth. Online krijg je helaas echter nog wel vrij vaak met lag te maken en hierop wordt blijkbaar niet gecontroleerd. Zo is het vreemd dat je bij het vroegtijdig beëindigen van een match niet kan aangeven dat je dit doet omdat de connectie niet goed (genoeg) is. Helemaal als je ranked speelt is het fijn als er een algoritme meekijkt om te zien of er inderdaad sprake was van een slechte connectie, maar helaas zijn we daar nog niet.

Grafisch is de game nagenoeg gelijk aan zijn voorganger, maar het kent wel subtiele verbeteringen. Zo kent de game vooral kleine veranderingen in de physics van het lichaam. De impact van een vuistslag is meer zichtbaar op de huid die bijgevolg trilt en de impact absorbeert, en het in elkaar grijpen gebeurt ook op een meer natuurgetrouwe wijze. Dit zijn nogal complexe animaties, dus EA verdient alle respect voor het feit dat ze dit zo goed hebben weten uit te werken. Bij WWE 2K zie je bijvoorbeeld dat hier nog altijd weinig vooruitgang wordt geboekt, daar waar EA Sports UFC gelijk laat zien hoe het moet.

Carrière maken, totdat de bom valt

De achilleshiel van de UFC-games is de carrière modus, want nog geen enkel deel heeft echt indruk weten te maken terwijl EA met onder andere FIFA’s The Journey en Fight Night inmiddels veel ervaring heeft. Met EA Sports UFC 4 doen ze een, voor ons geslaagde, poging om dit te veranderen. Je beleeft als speler een stuk meer de reis naar het gevecht gecombineerd met het zakelijke aspect achter de UFC. Het is super leerzaam en authentiek om te ervaren hoe je je vanuit Dana White’s contender series uiteindelijk omhoog knokt tot een UFC-ster.

Er zitten uiteraard gimmicks in zoals het promoten van je gevecht via sociale media en het opzetten van een sparring livestream – die heel leuk inspeelt op de online social cultuur die tegenwoordig bestaat rondom dit soort media spektakels. Jammer genoeg krijg je niet de mogelijkheid om op Connor4838_ASTX te reageren die je schoppen slapjes noemt, dat zou de authenticiteit helemaal ten goede zijn gekomen. Het doormaken van zo’n vechterskamp alvorens de big fight is dit keer een stuk interessanter aangepakt, je bent meer in controle over je sparringsessies en de skills die je wilt verbeteren. We hebben erg veel plezier beleefd aan de carrière modus en niets dan lof hiervoor. Toch haal je uiteindelijk de meeste plezier uit de multiplayer, maar het feit blijft dat de carrière modus dermate goed uitgewerkt is, dat het een must is geworden om te spelen. Mocht je echter niet bovenmatig geïnteresseerd zijn in de UFC en de werking achter de schermen, dan kan dit nog weleens een grind worden die je voor lief moet nemen.

Online multiplayer

De multiplayer kent een andere opzet dan je gewend bent van de vorige delen. Je hebt nog steeds de onderverdeling tussen ranked en normaal, waarbij je met die laatste zelf de controle hebt over het type match zonder dat dit gevolgen heeft voor je rang. Hierbij zijn uitgebreide filters te kiezen en ook zelfs modi waarbij er geen ground- en clinchwork aan te pas komt. Het richt zich dan puur en alleen op (kick)boxen. De ranked variant forceert je echter tot het spelen van de door EA gekozen gewichtsklasse (ook vrouwen) wat wel jammer is. Zelf hebben we bijvoorbeeld veel meer met de light en heavyweight, dan de featherweight, maar vanwege verplichte roulatie op ranked heb je hier geen controle over. Vermoedelijk doen ze dit om de matchmaking te bevorderen, maar het zorgt ervoor dat we minder graag op ranked speelden dan de reguliere multiplayer.

Verder zie je online al snel nieuwe trends verschijnen, zoals het herhaaldelijk submitten omdat dit nu makkelijker dan ooit is vanwege de nieuwe besturing. Online merk je ook pas echt wat voor impact deze aangepaste besturing heeft. Zo zie je mensen moeite hebben om uit een clinch vrij te komen en bij full guard zie je mensen radeloos heen en weer bewegen, omdat het allemaal zo onduidelijk is. Het grootste hekelpunt is en blijft dus de vernieuwde besturing, wat zich online erg goed laat zien. Opvallend is ook dat er niet heel veel animaties voor een knock-out zijn en door het beperken van de moves (of eerder het verstoppen ervan achter onlogische knoppen combinaties), zijn veel gevechten vrij vlak en minder dynamisch dan voorheen.

Conclusie

EA Sports UFC 4 is een logisch vervolg in de franchise, maar neemt hier en daar een zijweg die te betreuren valt. Als fervent speler van de franchise en groot liefhebber van de competitieve aard van de game, is het jammer om te zien dat alles toegankelijker moet en daardoor minder gecompliceerd is. Uiteindelijk zorgt dit ervoor dat UFC nog altijd geen eigen (vaste) besturingsschema en dus identiteit heeft. Het lijkt erop alsof ze nog altijd aan het experimenteren zijn voordat ze over een paar jaar pas echt de juiste basis gevonden hebben, waar ze verder op kunnen gaan bouwen. De veranderingen in de carrière modus zijn daarentegen meer dan welkom, maar voor mensen die niet heel erg geïnvesteerd zijn in de UFC op termijn mogelijk toch iets teveel van een grind.

Pluspunten

  • Vernieuwde carrière modus is leuk en authentiek
  • Betere physics
  • Online matchmaking gaat vlot en soepel

Minpunten

  • Versimpelde create-a-fighter modus
  • Besturing is minder logisch dan vorige delen
  • Te makkelijk om iemand te submitten
  • Ground- en clinch-work is een frustratie
  • Geforceerde gewichtsklasse in ranked

7.0