Review: Peaky Blinders: Mastermind

Review: Peaky Blinders: Mastermind – Peaky Blinders is inmiddels een vrij langlopende serie over de criminele familie in Birmingham in de periode tussen de twee Wereldoorlogen in. De tv-serie is een groot succes en dus is het best gek dat we vrij lang op een game hebben moeten wachten, maar de Britse ontwikkelaar Futurlab durfde het uiteindelijk aan. Nu we toch wachten op het nieuwe seizoen is deze game een mooie zoethouder, maar dan moet het natuurlijk wel een titel zijn die de moeite waard is. Het laatste wat je echter associeert met de Peaky Blinders is puzzelen, maar tegelijkertijd is het ook ontzettend logisch als je naar de acties van Tommy kijkt. Hij is immers continu bezig om oplossingen in elkaar te puzzelen en dat is wat je in Peaky Blinders: Mastermind voor je kiezen krijgt.

Een hoog oplopend conflict

In Peaky Blinders: Mastermind krijg je te maken met een situatie die zich na de terugkeer uit de oorlog afspeelt. Tommy en Arthur zijn terug en besluiten om een feestje te geven, maar al snel belanden ze in de problemen. Over de koers van tien levels krijg je te maken met verschillende partijen en op de achtergrond speelt een hoog oplopend conflict waarbij de Peaky Blinders de schuld in de schoenen geschoven krijgen. Dat laat de familie Shelby niet zomaar gebeuren en dus moet je aan de slag om de echte daders achter het complot te ontdekken en alles recht te zetten. Dat uiteraard geheel op de kenmerkende Peaky Blinders stijl.

De tien levels die je gepresenteerd krijgt zijn stuk voor stuk puzzels, waarbij je telkens met verschillende personages bepaalde doelstellingen moet zien te volbrengen. Elk personage van de familie heeft weer specifieke skills en je hebt elkaar ook veelvuldig nodig om ergens verder te komen. Zo bekijk je alles vanuit een topdown perspectief en komt het vooral neer op het navigeren van de personages door de levels heen. Dit om bepaalde personen te bereiken voor ondervraging of om bepaalde hindernissen op te werpen, zodat andere personages (van de tegenpartij) vertraagd worden. Hierbij is de samenwerking tussen personages belangrijk, maar nog belangrijker is de timing waarop alles gebeurt.

Spoel vooruit en achteruit

Het concept van Peaky Blinders: Mastermind is gestoeld op het individueel besturen van alle personages. Gezien dat niet realtime kan, zul je na een bepaalde actie met één persoon de tijd terug moeten spoelen, om vervolgens met de ander op pad te gaan. Zodra je dat doet, zie je de ene persoon alle acties verrichten, die je net eerder met hem of haar al gedaan hebt en zo kun je stap voor stap iedereen gelijktijdig besturen. Dat is nodig, want door het zo snel mogelijk te doen en het level in kwestie vlot uit te spelen, krijg je een beoordeling en hierbij is goud natuurlijk het ultieme resultaat.

Zodoende ben je de gehele game continu aan het vooruit en achteruit spoelen om zo iedereen van hot naar her te sturen. Dat beperkt zich in eerste instantie tot Tommy die af en toe iemand een opdracht kan geven, die je dan zelf voor korte tijd ook weer overneemt. Later in de game voert men het aantal speelbare personages op en tegen het einde heb je vijf tot zes personen onder je hoede. Hierbij worden de puzzels ook steeds complexer, omdat iedereen binnen een korte tijdspanne heel veel acties moet verrichten en het allemaal perfect op elkaar afgestemd moet zijn, wil je het doel effectief kunnen bereiken. Om een idee te geven: het laatste level kan je in een paar minuten uitspelen, maar wij waren door het vele heen en weer spoelen maar liefst een uur bezig.

De juiste combinatie

De uitdaging van Peaky Blinders: Mastermind zit hem in het zoeken naar de juiste combinaties. Want je kunt bijvoorbeeld Arthur inzetten om een schakelaar over te halen, zodat Tommy door een eerder afgesloten deur kan. Maar als je nadien iemand treft waarmee je moet vechten, inclusief het ‘blinden’ met de messen in de pet, dan heb je daar Arthur of John voor nodig. Het is dus zaak dat niet Arthur in dit voorbeeld de schakelaar omhaalt, maar juist Tommy. En zo zijn er tig van dat soort situaties waarbij je telkens moet uitvogelen wat de juiste combinatie is en vanzelfsprekend wordt het na verloop van tijd steeds complexer en dat is wat de uitdaging in de game vormt.

Tommy is in deze situaties de leider, dus hij kan mensen aanspreken om dingen voor hem te doen. Arthur kan deuren intrappen en vijanden uitschakelen. John doet hetzelfde, maar kan ook obstakels in brand steken. Ada is dan weer handig in conversaties en kan politiemensen afleiden daar waar Polly zelfs agenten kan omkopen. Finn kan als enige door kleine doorgangen kruipen en mensen beroven. En op die manier heeft ieder personage zijn eigen specialiteit, waar de levels op afgestemd zijn. Daarin tref je trouwens weer genoeg variatie. Zo bezoek je natuurlijk de lokale buurt, maar ook de gevangenis en zelfs een nachtmerrie van Tommy in de tunnels, die hem doen denken aan de oorlog.

Sfeervol

Peaky Blinders: Mastermind weet op een goede manier de sfeer van de tv-serie over te brengen. Alle conversaties zijn uitgeschreven en de personages zijn in een cartoonstijl gelijk aan hun uiterlijk van de serie. Hierdoor is het allemaal heel erg herkenbaar, maar voor het mooie had de ontwikkelaar ook nog alle acteurs gestrikt voor voice-over werk, maar dat was wellicht een te grote kostenpost geweest. Desalniettemin is alles heel erg vergelijkbaar met de tv-serie en dat met de mooie muziek maakt het tot een sfeervol geheel waar je je absoluut mee zult vermaken. Tien levels klinkt trouwens misschien wat weinig, maar gezien de speelduur richting het einde fors oploopt zal je al snel een uur of zes bezig zijn met de game en dat is voor een indie best netjes.

De game is ook van dermate kwaliteit dat je eigenlijk na het uitspelen meer wil, omdat je er dan eenmaal goed inzit. Dat is in bepaalde zin een compliment, maar eigenlijk overstijgt de gameplay zichzelf pas in de laatste twee levels, omdat het dan echt complex en uitdagend wordt. Jammer dat er dus niet meer geboden wordt. Daarnaast moeten we opmerken dat het vooruit en achteruit spoelen bij vlagen met wat gehaper gaat en dat het soms niet mogelijk is om met grotere stappen vooruit te springen, waardoor je op hetzelfde gameplay tempo de acties opnieuw moet bekijken. Dat kan in complexe situaties waarbij je veel heen en weer moet wat tijdrovend zijn. Ook het verspringen van sleutelmoment naar sleutelmoment gaat niet altijd goed. Zo hadden we dat we drie keer terugsprongen en opeens aan het begin van het level stonden. Bij enorm veel acties is het vervolgens even zoeken waar je was en dat is dus ook niet echt handig.