Review: Descenders – Mountainbiken is sowieso al niet de meest risicoloze sport, maar de downhill variant is toch nog een ander paar mouwen. Tegen een duizelingwekkende rotvaart met ware doodsverachting van een steile helling afspurten… je moet er wel gek of geniaal voor zijn. Mogelijk een combinatie van beiden. In 2003 vertaalde het compleet geschifte Downhill Domination de sport voor de virtuele waaghalzen onder ons naar de PlayStation 2, maar ondanks het hoge pleziergehalte van die game, bleef een (spirituele) opvolger lange tijd uitblinken door zijn afwezigheid. Daar brengt Descenders nu verandering in, een titel die ons als vanouds door allerlei gebergtes laat zoeven, met iets te vaak een gebroken nek tot gevolg.

Survival Sports

Als virtuele waaghals word je in Descenders afgezet in een woest natuurgebied, waar je vervolgens je diep verborgen doodswens mag botvieren. Ontwikkelaar Ragesquid heeft voor een leuk systeem van progressie gezorgd, waarbij je niet zozeer een lineaire opeenvolging van races dient af te leggen, maar eerder gebied na gebied moet zien te verkennen. Je start bijvoorbeeld in een heuvellandschap, waar je een hele hoop kleinere parcours terugvindt. Het voltooien van één parcours speelt een aantal andere levels vrij in ditzelfde gebied, tot je uiteindelijk bij een uitdaging komt die als baas fungeert. Als je deze uitdaging – een monsterjump vol spektakelwaarde – voltooit, mag je naar de volgende streek.

Het is hierbij niet zozeer de bedoeling dat je een race wint of een grote hoeveelheid trucs uithaalt. Je hebt immers maar één einddoel en dat is heelhuids over de finishlijn komen. Makkelijker gezegd dan gedaan, want de omgevingen zitten tjokvol obstakels en je fiets tegen hoge snelheden onder controle houden is geen sinecure. Je hebt vier levens. Verlies je onderweg je balans of rijd je ergens tegenaan, dan speel je er één kwijt. Als de teller op nul staat, verlies je je voortgang en moet je onherroepelijk opnieuw beginnen. Een extra moeilijkheidsgraad is het verstrijken van de tijd. Als je veel tijd in hetzelfde gebied doorbrengt, zal je namelijk merken dat de avond valt. Wordt het nacht, dan zie je enkel nog wat je fietslamp onthult.

Your way or the highway

Gelukkig kan je onderweg rekenen op enkele hulplijnen. Je verzamelt namelijk gedurende elke speelsessie punten door snel te rijden of allerlei halsbrekende toeren uit te halen. Hiermee kan je crewleden vrijspelen, die de komende levels iets toegankelijker maken. De opties zijn best talrijk. Eén crewlid zorgt er bijvoorbeeld voor dat de bochten in het parcours iets breder worden, terwijl een ander juist een kompas aan je HUD toevoegt, zodat je te allen tijde weet waar de finish ligt. Deze crewleden verdwijnen als sneeuw voor de zon zodra je al je levens kwijt bent, maar komen desalniettemin goed van pas. En wat die levens betreft… elk parcours bevat een optionele uitdaging die je, mits succesvolle voltooiing, een extra leven oplevert.

Die extra levens zal je nodig hebben, want het duurt even voor je Descenders onder de knie hebt. Rondrijden is intuïtief genoeg, maar tegen hoge snelheid een rechte lijn aanhouden of scherpe bocht nemen is aanvankelijk een behoorlijk ontnuchterende ervaring. Elk parcours bevat meerdere mogelijkheden tot stunts, die je met wat oefening best vlot onder de knie krijgt. Veel opties zijn er echter niet: front- en backflips, rond je as draaien, en in de lucht een stoere pose aannemen… veel meer moet je niet verwachten. Redelijk beperkt, als je het ons vraagt – al zijn deze stunts uiteraard volkomen optioneel. Als puntje bij paaltje komt, kies je vooral zelf hoe je Descenders speelt. Jij bepaalt of je voor snelheid opteert of op sierlijkheid mikt.

Nooit hetzelfde parcours! Nou ja…

Ragesquid probeert met Descenders iets unieks. De levels in de game worden immers steevast op het moment zelf gegenereerd, waardoor je in theorie nooit tegen dezelfde routes aankijkt. De nadruk ligt in deze zin echter op ‘in theorie’; de praktijk vertelt een ander verhaal. De aspecten waaruit een level wordt opgebouwd, zijn per gebied niet al te talrijk, waardoor na verloop van tijd toch een gevoel van verveling opduikt. Zeker als je bedenkt dat je heel wat moet verwezenlijken om een shortcut naar een volgende streek vrij te spelen, waardoor je lange tijd langs datzelfde startgebied moet passeren. Dit heuvellandschap is meteen ook het minst boeiende; daarna volgen nog bossen, woestijnen en ondergesneeuwde bergtoppen.

De parcours worden dus best repetitief, al mag je niet vergeten dat ook deze optioneel zijn. Je kan te allen tijde van het voor jouw platgetreden pad afwijken en het landschap induiken om een andere route naar de finish te zoeken. Veel variatie in omgevingselementen zal je niet vinden, wél een heel ander soort uitdaging dan wat het parcours biedt. Zo blijf je toch iets langer spelen voor het repetitieve karakter van de game je op de zenuwen begint te werken. Ook leuk: Ragesquid heeft goed naar de Soulsborne games gekeken! Je kan immers andere spelers in de levels hun ding zien doen. Ze zullen je nooit in de weg rijden – spelers fietsen immers gewoon dwars door elkaar heen – maar tonen je wel vaak hoe het moet. Of juist niet.

Moeders mooiste, this ain’t

Grafisch nestelt Descenders zich comfortabel in de middenmoot, of zelfs nog nét daaronder. Veel details vinden we in de levels immers niet terug en als we even op onze remmen gaan staan, merken we dat de texturen er niet bepaald scherp uitzien. Als je echter tegen een rotvaart richting finish vliegt, heb je niet bepaald tijd om de rakelings voorbij flitsende bomen op hun waarheidsgetrouwheid te beoordelen. Dit is dus een minpunt dat we best door de vingers kunnen zien. Op vlak van audio vinden we hier niets speciaals terug. Doorsnee fietsgeluiden en een EDM-soundtrack die ons na verloop van tijd tot het randje van de waanzin dreef. Dat heeft echter met voorkeur te maken en niet met de kwaliteit van de game.

Conclusie

Het had allemaal net iets meer mogen zijn, al mogen we dankzij het relatief goedkope prijskaartje van Descenders niet te wrokkig zijn. Je krijgt een oerdegelijke downhill game voorgeschoteld, met een uniek progressiesysteem en willekeurig gegenereerde levels die de game in theorie eeuwig speelbaar houden. In theorie dan, want in praktijk zal je merken dat het allemaal na verloop van tijd wel erg hard op elkaar gaat lijken. Met een beperkt aantal mogelijke stunts en het steeds terugkeren van dezelfde omgevingselementen, is het vooral dit repetitieve karakter van de game dat we als minpunt aanduiden. Laat je daar echter niet door tegenhouden. Als downhill game doet Descenders exact wat het moet doen: halsbrekende toeren aanbieden tegen een duizelingwekkende snelheid.

Pluspunten

  • Speelt vlot
  • Uniek progressiesysteem
  • Zelf je route zoeken
  • Snelheidsgevoel

Minpunten

  • Beperkte omvang
  • Repetitief karakter
  • Grafisch geen wonderkind

7.5