Review | Horizon: Forbidden West

Review | Horizon: Forbidden West – Als je ooit in het bezit bent geweest van een PS4-console, dan is de kans groot dat je wel eens geproefd hebt van Horizon: Zero Dawn. Velen beschouwen deze openwereldgame uit 2017 van het Nederlandse Guerrilla Games namelijk als één van dé toppers van de vorige generatie. Terecht, overigens. In een wereld vol remasters, sequels en dergelijke, bracht dit originele IP de frisse wind die we nodig hadden. Het zal dan ook waarschijnlijk niemand verbazen dat een Horizon sequel op de planning werd gezet. Horizon: Forbidden West is hier en brengt ons meer epische avonturen met de sympathieke Aloy. Wij doken in deze post-apocalyptische sequel om te ontdekken of we de magie van het origineel ook hier konden terugvinden. Horizon: Forbidden West is een direct vervolg op Horizon: Zero Dawn, dus die eerst spelen is aangeraden. Weet dan ook dat er wat spoilers zullen volgen…

Een nieuwe dreiging

Nog hier? Oké, dan duiken we in het nieuwe avontuur van Aloy! Onze favoriete roodharige boogschutter is immers terug en een nieuwe dreiging moet uitgeschakeld worden. Na de vernietigende ‘Battle for the Spire’ bij Meridian, vertrekt Aloy direct op een nieuwe tocht. Nee, tijd om even neer te zitten en op het gemak een biertje te drinken heeft ze niet, want de kwaadaardige AI HADES blijkt dan toch nog niet helemaal zo verslagen te zijn als gedacht… Intussen breekt ook een gevaarlijke plaag uit en het land begint langzaamaan af te sterven. Aloy ‘to the rescue’ dan maar! De mysterieuze Sylens, die we op het einde van Zero Dawn HADES gevangen zagen nemen, laat Aloy weten dat de oorzaak van deze plaag te vinden is in de ‘Forbidden West’, een ruig landschap waar verschillende vijandige stammen hun thuisbasis hebben. Het is aan Aloy dit landschap te trotseren en de wereld te redden…

Net zoals zijn voorganger, schotelt Forbidden West je een avontuur voor waarbij Aloy een groot gebied moet zien te verkennen, in aanraking komt met een kleurrijke cast aan interessante figuren – zowel oud als nieuw – én  geheimen ontdekt over het verleden van de aarde. Want ja, ook in het Westen heeft de wereld al betere tijden gekend: waar ooit miljoenen mensen leefden in bruisende steden, blijven nu enkel maar ruïnes over en bovendien maken mechanische machines het land onveilig. De verhaallijnen in het Westen zijn opnieuw geweldig: epische momenten, plot twists en emotionele scènes volgen elkaar op. Het is echter wel jammer dat je wat geduld moet hebben tot het verhaal écht goed wordt. Het duurt namelijk even vooraleer Aloy het Westen betreedt en de proloog die hieraan voorafgaat is te lang en blijft niet altijd even interessant.

Een rijkgevulde wereld

Horizon: Forbidden West blijft een openwereldgame en dat betekent dat je uiteraard ook heel wat zijactiviteiten tegen het lijf zal lopen. Waar veel openwereldgames graag beroep doen op ‘copy-paste’ werk om zo hun wereld ingevuld te krijgen, weet Horizon: Forbidden West zich echter te onderscheiden van de menigte door de zijmissies – of toch het grootste deel ervan – echt interessant te maken. Allereerst zijn er de verhaalgedreven zijmissies: deze hebben telkens een (korte) verhaallijn die los staat van de hoofdmissies en deze zijn zeker de moeite waard. Daarnaast heb je ook zogenaamde ‘Errands’. Denk hierbij aan ‘zoek item X en breng het terug voor een beloning’. Je hoort het al: niet echt baanbrekend gamedesign, maar deze zijn dan ook niet het hoogtepunt van de game.

Er zijn nog een hele hoop amusante randactiviteiten die echt wél de moeite waard zijn: Cauldrons keren terug (uitgebreide dungeons met een baasgevecht op het einde), alsook vijandige kampen waarbij je de leider moet zien te doden. Niets nieuws zou je denken, maar deze zijn op een erg gevarieerde en leuke manier gemaakt, waardoor je je niet zal vervelen. Dit is slechts in het begin: zo zijn er ook relieken verstopt in oude ruïnes, die je met behulp van ruimtelijke puzzels moet zien te vinden. Ook kan je personages uitdagen om ‘Machine Strike’ te spelen, een verrassend diepgaande minigame die enorm verslavend is. Leuk is ook dat vele zijactiviteiten aan elkaar verbonden worden door middel van een overkoepelende quest, wat ook motiveert om te blijven spelen. Er is nog heel wat te ontdekken, maar we willen niet al te veel spoilers weggeven, dus ga het Westen in en ontdek voor jezelf wat de wereld allemaal te bieden heeft; je zal er geen spijt van krijgen!

Ruiter, duikster, bergbeklimster en amateurpilote

De uitgestrekte open wereld oogt initieel misschien wat overweldigend groot, maar gelukkig heeft Aloy heel wat mogelijkheden om die wereld te doorkruisen. Forbidden West kent hier wat nieuwigheden: zo kan je het luchtruim verkennen met je glider, waardoor je veilig van hoge toppen naar beneden kan zweven. Vlot traverseren kan je ook via de ‘Pullcaster’, wat eigenlijk een grappling hook is die op bepaalde punten bevestigd kan worden. Ook het bergbeklimmen is uitgebreid: waar je in de eerste game enkel maar kon klimmen op specifieke plaatsen, kan je hier veel vrijer rondklauteren. Vele rotsen en bergen zijn nu immers klimbaar zónder gele balken! In theorie tenminste… in werkelijkheid kan Aloy echter enkel klimmen op vaste ‘klimpunten’, die zichtbaar worden als je ze scant. Een beetje valse vrijheid dus, want je kan niet klimmen op plaatsen waar er geen klimpunten voorzien zijn en dit is niet altijd het geval.

Dit zorgt voor wat frustratie, want soms liggen deze klimpunten ongelegen ten opzichte van elkaar, waardoor Aloy wel eens de verkeerde kant op durft te klimmen, vast komt te zitten of gewoon als een malloot van de rots afspringt. Ook de onderwaterwereld krijgt nu een belangrijke rol: de woeste golven herbergen veel geheimen en de nieuwsgierigheid van Aloy kent geen grenzen. De besturing onder water is niet 100% soepel en ook dit kan wel eens frustreren, maar dan vooral in de eerdere hoofdstukken van het verhaal. Dan ben je immers gebonden aan de beperkte longcapaciteit van Aloy, waardoor je slechts een beperkte tijd onder water kan manoeuvreren voordat je een verstikkende dood sterft. Later in het spel speel je een apparaat vrij waarmee je kan ademen onder water, wat het minder erg maakt als Aloy eens de verkeerde kant opzwemt.

Bullseye

De combat is in Horizon: Forbidden West veelal hetzelfde als in zijn voorganger, maar met wat uitbreidingen hier en daar. Het schieten met pijl en boog, de meest frequente vorm van combat, is nog steeds fantastisch. Als een ware scherpschutter moet jij je pijlen zien af te vuren op de zwakke plekken van je vijanden, door gebruik te maken van je uitgebreide arsenaal aan wapens en munitie. Sommige wapens zijn gebleven uit deel één, maar er zijn ook nieuwkomers, zoals een soort gatling gun voor hevige aanvallen genaamd de ‘boltblaster’ en ontploffende speren. Ook mêlee aanvallen met je speer zijn een optie, ditmaal met meer diepgaande combo’s dan in de eerste game. Elk wapen voelt bovendien anders aan dankzij de adaptieve triggers van de DualSense controller. De haptische feedback is overigens nog een pluspunt: of je nu loopt, klimt of zwemt, je controller zal anders aanvoelen. Ook in gevechten zullen aanvallen extra hard aankomen, omdat je de klap ook via je controller incasseert.

Ook het element dat aan je munitie vasthangt, heeft invloed: elke vijand is uniek en heeft zo zijn eigen sterktes en zwaktes, dus het is aan jou om het geschikte wapen voor elke situatie te vinden. Sommige machines ontploffen wanneer je een welgemikte vuurpijl op hun zwakke plek schiet, of andere worden vergiftigd als je een corrosieve aanval op hen loslaat. De vijanden zijn opnieuw erg divers en gevarieerd: vele oude bekende keren terug, maar ook enkele nieuwe mechanische gezichten betreden het toneel. Wat dacht je van een Tremortusk, een woeste machine die met zijn slagtanden een enorme ravage kan aanrichten, of een Slitherfang die rondkronkelt en gif op je spuugt. Elke vijand heeft zo zijn unieke ‘drops’, die je kan gebruiken om jouw wapens mee te versterken. Hierdoor wordt het jagen op specifieke vijanden aangeraden en ook beloond.

Misser

Horizon: Forbidden West voegt ook wat nieuwe ingrediënten toe aan het basisrecept, om zo het geheel wat rijker te maken. Zo zijn er nu ‘weapon techniques’ en ‘valor surges’ aan de combat toegevoegd. Beide speel je vrij door skill points te investeren in een skill tree en beide zijn aanvallen met een ‘twist’. Weapon techniques zijn gebonden aan een bepaald soort wapen en zijn technieken die je aanval met dit wapen lichtjes veranderen. Zo kan je, bijvoorbeeld, meerdere pijlen tegelijk afvuren of een speer gooien die ontploft met vertraging. Valor surges zijn dan overkoepelende speciale aanvallen die je moet ‘opladen’ door schade aan te brengen aan vijanden. Je kan slechts één valor surge op een gegeven moment actief zetten. Valor surges worden op deze manier gepresenteerd als een soort ‘ultieme aanval’, maar deze effecten zijn echter meestal wat teleurstellend: je krijgt voor een bepaalde duur ietwat sterkere aanvallen, je levensbalk vult sneller of je krijgt een tijdelijk schild, en meer. Slechts een paar aanvallen voelen aan als een ‘unieke’ skill, waardoor het nut van valor surges wat lager ligt.

Alhoewel de meeste technieken en valor surges op zichzelf dus wat ondermaats zijn, kunnen ze toch nuttig zijn in verschillende situaties… als je vlot kan schakelen tussen deze aanvallen tenminste. Dit is echter niet het geval: om van techniek te veranderen moet je een wapen selecteren op je wapenwiel en vervolgens met je D-pad het (kleine) icoontje van de techniek te selecteren. Je wapenwiel activeren vertraagt de tijd, maar die staat niet stil (zoals in het eerste deel), waardoor het klooien met de D-pad wat onhandig is in chaotische situaties. Valor surges doen hier nog een schepje bovenop: als je wilt wisselen van aanval, moet je in het menu naar de skilltree gaan en daar je nieuwe valor surge activeren. Dit haalt je helemaal uit het ritme van het gevecht en is extreem onhandig. Gezien de enorme variatie in vijanden, is bijna elk gevecht anders en zou je eigenlijk vlot moeten kunnen overschakelen tussen deze aanvallen.

Horizon: Buggy West

Ook op technisch vlak valt er heel wat te zeggen. Allereerst willen we het even hebben over hoe goed de audio in deze game is. Ashly Burch (Aloy) en Lance Reddick (Sylens) leveren opnieuw een topprestatie, maar de sterrencast wordt vervoegd met wat nieuwe namen, zoals toppers Angela Bassett en Carrie-Anne Moss. Daarnaast leveren ook vele nevenpersonages een prima prestatie. Ook het algemene geluid is prachtig geïmplementeerd: de wereld rondom je komt helemaal tot leven dankzij een erg geslaagd en gevarieerd audiodesign. Overgiet dit alles met een heerlijke soundtrack en het auditief plaatje is compleet! Jammer genoeg kan hetzelfde niet gezegd worden van andere technische aspecten…

De game heeft twee grafische modi: resolution en performance. Resolution geeft je meer gedetailleerde graphics, een 4K-resolutie en 30fps, terwijl performance je framerate opkrikt naar 60fps, maar een lagere (dynamische) resolutie gebruikt. Alhoewel de wereld absoluut prachtig is om naar te kijken en onder andere een mooie lichtinval heeft, zijn er toch heel wat problemen terug te vinden. De resolution modus heeft een vreemde grafische bug, waarbij de helderheid van de kleuren verandert zodra je de camera beweegt en weer normaal wordt als je stopt met bewegen, ongeacht of je nu HDR aan hebt staan of niet. Dit effect is extreem vervelend, vooral in erg belichte ruimtes.

Daarnaast liepen we nog heel wat visuele glitches tegen het lijf: het haar van Aloy dat de zwaartekracht tart, kledingstukken die door texturen glitchen, planten die door muren groeien (clipping), etc. Daar houdt het niet op, want de game begaat nog meer technische zondes: Aloy die vastzit in het décor, een NPC die spawnt in een rots waardoor progressie niet mogelijk is, een game freeze, Aloy die vastzit in een gehurkte animatie, voicelines die door elkaar worden gesproken of te vaak herhaald worden, vreemde lichtflitsen in donkere ruimtes en als kers op de taart enkele game crashes. Het vonnis luidt: dringend patches nodig.

Gereviewd op: PlayStation 5
Ook beschikbaar op: PlayStation 4