Review | Gotham Knights – Batman is niet meer. Verwacht dit keer geen miraculeuze wederopstanding of gefaket certificaat van overlijden; de beschermengel van Gotham City is dood en begraven. Zijn stad blijft schijnbaar weerloos achter… al is dat uiteraard buiten Batman zelf gerekend. De man was op alles voorbereid, zijn eigen dood inclusief, en heeft tijdens zijn lange carrière als vigilante een hele familie aan misdaadbestrijders om zich heen verzameld, die nu de fakkel van hem trachten over te nemen. Gemakkelijker gezegd dan gedaan, overigens. Het uitgangspunt van Gotham Knights klinkt veelbelovend, maar is meteen ook een mooie metafoor voor de klus die ontwikkelaar Warner Bros. Montréal zich op de hals gehaald heeft. Na de indrukwekkende zegereeks die Rocksteady met de Arkham-games wist neer te zetten, is het immers geen evidente taak om als opvolger de Batmanlicentie eer aan te doen. Of zowel de Batfamilie als Warner Bros. Montréal slagen in hun opzet, kan je hieronder lezen.

De uilen zijn niet wat ze lijken

Voor wie de afgelopen maanden de excessieve reclamecampagne van Warner Bros. gemist heeft: de titulaire Gotham Knights bestaan uit Dick ‘Nightwing’ Grayson (voormalig acrobaat én de allereerste Robin), Jason ‘Red Hood’ Todd (de vers uit de dood herrezen tweede Robin), Tim Drake (de huidige Robin) én Barbara ‘Batgirl’ Gordon, recent hersteld van de verwondingen die haar aan een rolstoel kluisterden. Hoe Batman precies het loodje legt, gaan we hier niet verklappen, maar we kunnen jullie wel vertellen dat de Batfamilie met heel wat vragen achterblijft. Zij duiken met hart en ziel Batmans laatste onopgeloste zaak in… en komen een duistere organisatie op het spoor met een ongezonde obsessie voor ornithologie. Het gaat om de mysterieuze ‘Court of Owls’, een verzameling van de allerrijksten in Gotham, die van achter de schermen met harde hand regeren over de stad. Het spreekt voor zich dat deze organisatie, eens blootgelegd, allesbehalve van plan is om zich zomaar van zijn gevederde troon te laten stoten.

Het verhaal is meteen ook de voornaamste reden om je aan Gotham Knights te wagen. Het mysterie van de Court of Owls ontvouwt zich beetje bij beetje en blijft de hele game lang genoeg boeien om je vooruit te stuwen. Voeg daar enkele geslaagde zijmissies aan toe die telkens een andere snoodaard uit Batmans gevierde slechterikengalerij in de schijnwerpers plaatsen, en je hebt een game die op narratief vlak zeker voldoende content biedt. Gotham Knights dompelt zich daarnaast ook onder in een melancholiek sfeertje dat perfect past bij een wereld die net afscheid genomen heeft van zijn beschermengel. De gespierde dialogen die de ridders van Gotham om de haverklap op elkaar afvuren, leiden je verder door het verhaal. Deze zijn helaas wel van een wisselvallige kwaliteit. Af en toe knettert het tussen onze helden en zorgen de dialogen voor verbaal vuurwerk. Op andere momenten heb je eerder de indruk dat je een clichématige Young Adult film voor je hebt, met even veel subtiliteit als een zelfmoordterrorist.

Grinden voor gevorderden

De Batfamilie opereert vanuit een in onbruik geraakte klokkentoren, die meteen ook als centrale hub dienst doet. Hier knutsel je nieuwe wapens in elkaar, upgrade je outfits, bestudeer je casefiles en kan je indien gewenst van personage veranderen. Je merkt meteen dat Gotham Knights zijn inspiratie deels bij looter shooters gehaald heeft: de game situeert zich weliswaar in een ander genre, maar al je activiteiten leveren op de één of andere manier materialen op, die je kan inzetten om je uitrusting te verbeteren. Bijgevolg ben je veel naar menu’s vol statistieken aan het staren. Het ene pak maakt je bijvoorbeeld resistenter tegen vuuraanvallen, terwijl het andere je voor ijs behoedt. Het daadwerkelijke effect is echter gering. Op cosmetisch vlak maakt het weinig verschil – je outfits durven al eens te variëren, maar je gadgets blijven er grotendeels hetzelfde uitzien – en wat gameplay betreft, voelden we eveneens zelden de noodzaak om echt te gaan sleutelen. We kozen na verloop van tijd dan ook gewoon voor de spullen met de hoogste cijfertjes, om zo snel mogelijk weer op pad te kunnen.

Gotham City strekt zich in al zijn neogotische glorie aan je voeten uit. De lucht vult zich met het geschreeuw van slachtoffers, die op de een of andere manier lijden onder de buitensporige hoeveelheid criminaliteit in de stad. Elke keer je Gotham betreedt, ga je als het ware op patrouille om burgers voor een of ander gruwelijk lot te behoeden. Dit doe je door misdaden, die overal als onkruid uit de grond schieten, met harde hand de kop in te drukken. Je vindt ze in alle vormen en maten: van criminele deals in duistere steegjes tot ondergedoken moordenaars en van overvallen op gevangenistransporten tot in het nauw gedreven politieagenten. In de praktijk komen ze echter al snel op hetzelfde neer: knokken, knokken en nog eens knokken. Tot je erbij neervalt… en het allemaal verdomd repetitief begint aan te voelen. Het wordt nog erger wanneer je beseft dat je steevast een bepaald aantal van deze misdaden dient op te lossen om verder te kunnen met een verhaal- of zijmissie. En dat grinden wordt al snel vervelend.

Samen op de grindmobiel

Het lootgedeelte voelt aan alsof het er met de haren bij gesleurd is en hetzelfde kunnen we zeggen over de nadruk op grinden. Het is er met andere woorden aan te zien dat Gotham Knights in een ver verleden aangekondigd werd als een live service titel. Nog een overblijfsel daarvan: de mogelijkheid om de game met twee in online coöp te spelen – en vanaf eind november zelfs met vier. Het is best leuk om met een vriend(in) de straten van Gotham af te schuimen, op zoek naar gespuis dat dringend een pedagogische tik op de wang verdient, al moeten we daar meteen ook bij vermelden dat de game weinig doet om deze activiteit ook echt aan te moedigen. In feite kan je, net als in GTA Online, elk je ding doen in de stad zonder dat je daarvoor elkaars pad hoeft te kruisen. Je kan door goed overleg en een geslaagde timing weliswaar samen ongemerkt een vijandelijke basis innemen, maar verwacht geen speciale moves die je enkel met zijn tweeën kan uitvoeren. Een echte meerwaarde is het dus vooralsnog niet, die coöpfunctie.

Heimwee naar Arkham

Reeds vroeg in het ontwikkelproces liet Warner Bros. Montréal optekenen dat Gotham Knights zich niet in hetzelfde universum zou afspelen als de Arkham-games. Dat klopt. Meer zelfs: het lijkt wel alsof de ontwikkelaar er koppig alles aan gedaan heeft om zich te distantiëren van het werk dat Rocksteady reeds verricht heeft. Dit is dapper en dus zeker bewonderenswaardig, maar ergens ook best jammer, aangezien die studio niet voor niets een eigen succesformule uit de grond gestampt heeft. Als de Arkham-games één ding consistent goed deden, dan was het wel spelers het gevoel geven dat ze echt Batman waren. Over de stad zweven bleek steevast een genot en de op timing gebaseerde combat speelde uiterst intuïtief en was bovendien vaak een streling voor het oog. Gotham Knights probeert op al deze vlakken net iets anders uit de hoek te komen… en bezorgt ons zo vooral heimwee naar hoe het vroeger was. Verander nooit een winnend team, zo luidt het gezegde. En soms is goed stelen wel degelijk een kunst.

Laten we het even doorlopen. Je verplaatst je door Gotham op hoofdzakelijk twee manieren: scheurend op de Batcycle en zwevend door de nachtelijke hemel. De Batcycle – een Batmobiel in motorformaat – ligt best aangenaam onder je duimen, maar mist een zekere impact op de omgeving. Waar de Batmobiel in Arkham Knight steevast brokken maakte, kom je in Gotham Knights doorgaans gewoon tot stilstand bij een botsing, zonder dat er ergens schade te bespeuren valt. Je held blijft ook vastgelijmd op het zadel zitten, wat soms ridicule taferelen oplevert. Van dak naar dak tuimelen doe je met een grappling hook, zowel naar boven als naar beneden. Dit tart zichtbaar zowat elke wet in de fysica en brengt je zelden in de flow die het rondzweven in de Arkham-games wél wist op te roepen. Later speelt elke held een eigen methode van rondreizen vrij – Batgirl zweeft, Red Hood springt, Robin teleporteert en Nightwing hangt onder een trapezevormige drone – maar ook deze voelen wat houterig aan.

Het vechten leunt nog steeds op een goed gevoel voor timing, waarbij je met een gepaste druk op de knop een duidelijk getelegrafeerde aanval van een vijand weet te ontwijken. Overwegend zijn we hier tevreden over, al moeten we er wel bij vermelden dat het aanvallen van een specifieke vijand niet bepaald een sinecure is. Het targeting systeem heeft zo zijn eigen willetje en kiest niet altijd voor de gewenste optie. Hetzelfde kan je zeggen over de stealth. Tussen vijanden door sluipen is meestal een tweede natuur, tot je grappling hook op het allerlaatste moment een andere halte uitkiest of je held plots koppig weigert om van een richeltje af te springen. Best frustrerend, daar gaan we niet over liegen. Wél fijn: de (soms subtiele) verschillen in gameplay tussen de vier beschikbare helden. Zo kan Batgirl camera’s, wapens en andere gadgets hacken, om zichzelf een niet te onderschatten voordeel te geven. Red Hood voelt zich met zijn twee trouwe blaffers dan weer het best in zijn sas op een afstand.

Battechnieken

Op technisch vlak zijn we grotendeels te spreken over Gotham Knights. De game heeft geen grafische modi, maar ziet er prima uit in 4K, zonder ooit echt te imponeren of boven de concurrentie uit te steken. Gotham City moet het vooral hebben van zijn ongure sfeertje en dat spat als vanouds van het scherm. Iconische locaties als de Iceberg Lounge of Blackgate Prison zijn herkenbaar vormgegeven en toch fris genoeg om ook doorwinterde Batmanfans nog iets nieuw te geven om te verkennen. Een eervolle vermelding ook voor de ray tracing effecten, die Gothams talloze neon-uithangborden uit elke regenplas doen opdoemen als nooit tevoren. Wat de audio betreft, zijn zowel de soundtrack als het stemmenwerk oerdegelijk, opnieuw zonder ooit echt op te vallen – in positieve óf negatieve zin. De game houdt een grotendeels consistente 30fps aan, al durft deze wel eens een dipje te nemen wanneer je samen met een andere speler op je Batcycle door de straten scheurt. In tijden waarin 60fps de norm hoort te zijn, is dit toch jammer (en eigenlijk zelfs onaanvaardbaar).

Gespeeld op: PlayStation 5.
Ook beschikbaar op: Xbox Series X|S en PC.

Conclusie

Is Gotham Knights het spelen waard? Dat hangt ervan af. Als je een doorgewinterde Batmanfan bent, zal je enorm veel plezier halen uit het mysterieuze verhaal, de met veel respect en liefde voor de comics vormgegeven spelwereld én de verschillende speelstijlen van de helden uit de Batfamilie. Zelfs fans zullen echter moeten toegeven dat niet elke keuze die Warner Bros. Montréal gemaakt heeft goed uitpakt. Je een weg door de stad banen verloopt nooit zo vlot als in de Arkham-games, het eindeloze grinden en loot verzamelen gaat na een tijdje vervelen, en op technisch vlak blijft het bizar dat Gotham Knights niet altijd een stabiele 30 frames per seconde weet te garanderen. Als puntje bij paaltje komt, valt er best te genieten van Gotham Knights. Maar Nightwing, Batgirl, Robin en Red Hood raken zelfs met zijn vieren samen niet helemaal onder de schaduw van hun voormalige leermeester uit.

Pluspunten

  • Boeiend verhaal
  • Vier diverse speelbare personages
  • Gotham City is het verkennen waard
  • Speelt best lekker weg...

Minpunten

  • ...maar haalt nooit het niveau van de Arkham-games
  • Nodeloos grinden en loot verzamelen
  • Coöp vooralsnog geen meerwaarde
  • Weet geen stabiele 30fps te garanderen
  • Gebrek aan performance modus

6.5