Review | Sonic Frontiers – In de geschiedenis van videogames hebben we veel mascottes zien komen en gaan, echter lukt het maar weinigen om ook buiten games een naam voor zichzelf te maken. Nintendo heeft er een handje van met Mario en Pikachu, maar óók SEGA kan zich tot de elite rekenen met Sonic the Hedgehog. De Sonic franchise wist al goed te zijn voor meer dan 1.5 miljard verkochte games, maar deed dat zeker niet zonder wisselvallige resultaten. De ‘Blue Blur’ wist zich tot op heden in tegenstelling tot Mario nog niet echt te kunnen aarden in het 3D-tijdperk. Vijf jaar na de release van Sonic Forces heeft de blauwe egel ook al twee succesvolle films achter de rug. Zal Sonic Frontiers deze sterke lijn voor de franchise nu door kunnen trekken met Sonic Frontiers of stelt Sonic weer teleur met een middelmatige 3D-game?

Vast in Cyber Space

Na een vliegtuigcrash vindt Sonic zichzelf op een mysterieuze eilandengroep vol met ruïnes van een oude beschaving, gescheiden van zijn vrienden Amy en Tails. Er staat Sonic niks anders te doen dan op zoek te gaan naar zijn vrienden en de eilanden te verkennen, waarna de egel al snel genoeg merkt dat er iets niet helemaal goed zit op deze eilanden. Robots verschijnen uit het niets en vallen Sonic aan en hij vindt ook een digitale vorm van Amy terug, gevangen in een krachtveld. Al snel ontdek je dat de dader een mysterieus meisje genaamd Sage is. Sage heeft niet alleen je vrienden gevangengenomen, maar stuurt ook de robots, waaronder de grote titanen, aan. Sonic weet nog niet precies hoe hij zijn vrienden kan redden, maar het is duidelijk dat er moet worden afgerekend met de titanen om het antwoord te vinden. Bovendien is Sonic niet sterk genoeg en moet hij eerst de Chaos Emeralds verzamelen om in Super Sonic te kunnen transformeren, waarna hij korte metten kan maken met het gevaar.

Tijdens zijn zoektocht naar de Chaos Emeralds komt Sonic meer te weten over de beschaving die ooit op de eilandengroep leefde en gebruikmaakte van de krachtige edelstenen. De enige bewoners van de eilanden zijn de schattige Koco’s die duidelijk iets te maken hebben met de verdwenen beschaving én Cyber Space. De pacing van het verhaal ligt grotendeels in de handen van de speler, want waar er geforceerde cutscenes zijn na bepaalde acties zijn er ook veel optionele scenes die je kan activeren met memory fragmenten die over de eilanden verspreid zijn. Een goede keuze van de ontwikkelaar, want Sonic draait natuurlijk grotendeels om de snelle gameplay, zo kunnen spelers dus zelf kiezen hoe veel ze over de wereld leren. Het verhaal wordt in typische Sonic-stijl verteld met zelfbewuste referenties en soms tenenkrommend dialoog. Het schrijfwerk zal geen prijzen winnen, maar maakt wel benieuwd naar wat er precies schuilgaat achter het verleden van de eilanden en de oorsprong van Cyber Space.

Gotta go fast

Sonic Frontiers schudt de Sonic formule aardig op met de nieuwe open zone gameplay, die bestaat uit een aantal op zichzelf staande eilanden. Dat is echter niet alles, want het normaal gesproken oppervlakkige vechtsysteem in Sonic-games wordt uitgebreid met nieuwe moves en vaardigheden. Het open zone design helpt de ware kracht van Sonic voor het eerst eindelijk naar voren te halen. Je krijgt een grote zandbak tot je beschikking waarin je naar hartenlust kan rondrennen. Aan het begin voelt Sonic misschien echter nog niet supersnel aan, maar je kan door Koco’s in de wereld te verzamelen je maximale snelheid en het maximale aantal ringen dat je bij je kan dragen verhogen tot en met level 99. Je kracht en verdediging kan je upgraden met Seeds of Power en Defense, die verspreid over de wereld liggen. Je kan ze ook krijgen door vijanden te verslaan of kleine puzzels/uitdagingen te completeren. Deze puzzels ‘ontwolken’ tevens ieder een deel van de map en plaatsen rails in de wereld, zodat je gemakkelijk en snel kan voortbewegen. Wanneer je alle puzzels voltooid hebt op een eiland kan je binnen no time van de ene kant van het eiland naar de andere kant.

Op de eilanden zul je veel verschillende platformen, rails, boostpads en springveren zien, zowel in de lucht als op de grond. Zo goed als altijd leiden deze omgevingselementen naar de memory fragmenten die je nodig hebt om verder te komen in het verhaal én om optionele cutscènes te kunnen bekijken. Daarnaast is er ook op elk eiland een pilaar die je naar een aparte wereld brengt waar je kan vissen. Vissen kost paarse munten die je in de wereld kan vinden. Dit is ook een goede manier om snel en gemakkelijk sterker te worden in Sonic Frontiers, elke keer als je een vis vangt verkrijg je namelijk tokens en deze tokens kun je weer inwisselen voor verschillende prijzen. Denk aan Koco’s, memory fragmenten, Eggman voice logs, Seeds of Defense, Power en nog meer.

Toch stapt Sonic Frontiers niet helemaal af van zijn roots, want de traditionele 3D en sidescroll levels zijn ook weer van de partij. Middels pilaren die verspreid staan over de eilanden, kan Sonic deze levels betreden in Cyber Space. Het voltooien van de objectieven in deze levels zal je met sleutels belonen, waarmee je de Chaos Emeralds kan verkrijgen. Voordat je deze pilaren echter kan activeren, moet je vijanden verslaan om op tandwiel lijkende voorwerpen te verkrijgen. De doelstellingen van deze levels zijn altijd hetzelfde, zo zul je het level in een bepaalde tijd moeten voltooien, alle rode munten én een bepaald aantal ringen moeten verzamelen. Dit hoef je overigens niet allemaal in één keer te doen, je kan er ook voor kiezen om je de ene keer te focussen op de ringen en de andere keer op snelheid. Deze balans tussen de open zone en de traditionele Sonic gameplay is verfrissend en zal eigenlijk nooit vervelen. Tel daar ook nog eens het nieuwe vechtsysteem bij op in combinatie met de grote hoeveelheid verschillende types vijanden, mini-bazen en de epische Titan baasgevechten, en dan ontstaat er een mengelmoes boordevol actie en variatie.

Toch bevindt er zich wel een wolkje in de lucht. Alhoewel het vijand design in Sonic Frontiers super is met de verschillende vijanden en manieren om deze te verslaan, stellen de Titan gevechten een beetje teleur. De presentatie van de gevechten valt grandioos te noemen, maar het neemt tegelijkertijd heel veel vrijheid van de speler af. Dit komt doordat je in dergelijke gevechten gelimiteerd bent tot kleine arena’s of on-rail segmenten, waarin je maar weinig opties hebt om het gevecht aan te pakken. De titan gevechten bevatten wel hele vette cutscènes en quick time events, maar zijn toch een grote stap terug vergeleken met de minibazen waarbij je wel alle vrijheid behoudt.

Pop-in galore

Hoe genietbaar de gameplay van Sonic Frontiers ook is, zo teleurstellend kunnen de graphics soms zijn. Alhoewel de omgevingen en modellen van de personages op zich prima zijn, verspringen schaduwen soms, is er regelmatig sprake van visuele artefacten – vooral bij water en daardoor ook wanneer je vist – én de hoeveelheid pop-in is echt bizar. Wanneer je over het eiland aan het scheuren bent zie je constant nieuwe objecten verschijnen. Daarnaast zijn platformen soms zo hoog dat je ze vanaf de grond niet gelijk kunt zien, wat extra irritant is wanneer je op zoek bent naar specifieke memory fragmenten. Dit doet niet veel af aan het spel zelf, maar werkt soms wel wat frustrerend.

Sonic Frontiers kent op de PlayStation 5 twee verschillende grafische modi. Een graphics modus, die spelers een 4K-resolutie en stabiele 30fps voorschotelt en een prestatie modus met een resolutie van 1080p en 60fps. De game staat standaard ingesteld op de graphics modus, maar voor een spel waarin snelheid zo erg de boventoon voert, is de keuze voor de meesten waarschijnlijk snel gemaakt. Een framerate van 60fps in Sonic Frontiers zal de ervaring namelijk aanzienlijk verbeteren. Alhoewel de 1080p resolutie natuurlijk resulteert in een minder scherp beeld is de impact relatief minimaal, maar dat wordt natuurlijk ook geholpen door de automatische upscaling waar de meeste moderne 4K tv’s gebruik van maken. Tijdens de gehele playthrough heeft Sonic Frontiers heel stabiel gepresteerd en is er nooit sprake geweest van framedrops, (merkbare) glitches, bugs of andere problemen en zit het buiten de aangehaalde grafische mankementen verder prima in elkaar.

Rocking around at the speed of sound

Sonic is sinds de 3D-era van videogames onlosmakelijk verbonden met pop-punk muziek, met als één van de meest populaire nummers natuurlijk City Escape uit Sonic Adventure 2. Sonic Frontiers zit vol met nieuwe muziek van onder andere de Japanse rockband ONE OK ROCK, en wat een goede toevoeging is dat geweest. De punkmuziek speelt altijd tijdens de baasgevechten en weet je gelijk in het juiste humeur te krijgen. De soundtrack kent een grote selectie van zowel serene als actieve muziekstukken, wat zorgt voor de juiste mate aan variatie. Daarnaast weten de klassieke Sonic geluiden zoals het oppakken van ringen, het gebruiken van boostpads en het springen op veren iedere keer weer een nostalgisch gevoel op te roepen.

Gespeeld op: PlayStation 5.
Ook beschikbaar op: PlayStation 4, Xbox One, Xbox Series X|S, Nintendo Switch en pc.

Conclusie

Sonic Frontiers brengt een welkome verandering aan de franchise en zal de boeken in gaan als één van de beste moderne Sonic-games ooit. SEGA weet te innoveren en iets unieks toe te voegen aan het open wereld concept zoals alleen Sonic dat zou kunnen. Frontiers combineert klassieke niveaus met een open zone design dat vol zit gestopt met een goede variatie aan content, een iets uitgebreider vechtsysteem en een gevoel van vrijheid en snelheid dat groter is dan ooit tevoren. Het spel kent een grote variatie aan mechanisch goed ontworpen vijanden, maar is iets te beperkend in de Titan gevechten. Grafisch heeft het spel zijn mankementen en weet het geen indruk te maken door onder andere een extreem grote hoeveelheid aan pop-in dat soms wat afleidend kan zijn. Het sound design weet echter wel indruk te maken met de grote variatie muziekstukken, die op de juiste momenten de juiste emoties weten aan te roepen. Frontiers is niet perfect, maar weet aan de verwachtingen te voldoen én doet er een schepje bovenop. De toekomst voor Sonic-games ziet er eindelijk rooskleurig uit.

Pluspunten

  • Sneller dan ooit
  • Genoeg te doen zonder te vervelen
  • Uitstekend vijand design
  • Verbeterde combat
  • Klassieke levels

Minpunten

  • Titan gevechten zijn te beperkend
  • Veel pop-in en visuele artefacten

8.0