We hebben inmiddels alweer de negende editie van The Game Awards achter de rug. Sommigen zullen blij zijn geweest dat hun favoriete titels in de prijzen zijn gevallen, anderen zullen over sommige categorieën wat balen. Dat laatste gevoel delen wij met die groep, want we zien vreemde keuzes gemaakt worden voor wat de beste games van het jaar zouden moeten zijn. Smaken verschillen natuurlijk, dus we willen daarmee niet zeggen dat de keuzes die zijn gemaakt per definitie fout zijn. Toch krijgen we het gevoel dat het meer een populariteitsverkiezing begint te worden in plaats van dat er daadwerkelijk naar de kwaliteit van games wordt gekeken.

Elden Ring heeft zijn strepen gehaald als de absolute Game of the Year. Dat is wat ons betreft geen gekke keuze. De game biedt een flink portie uitdaging, bijzondere lore en geeft je genoeg motivatie om alles in de wereld uit te pluizen. Dit wil overigens niet zeggen dat wij Elden Ring per definitie beter vinden dan de andere genomineerden. God of War: Ragnarök is een fantastische titel, Stray is een geweldige prestatie voor een indie-titel en zelfs Xenoblade Chronicles 3 is geen slechte keuze als het aankomt op JRPG’s. Nee, het zijn veelal andere categorieën waar wij een wat vreemd gevoel bij krijgen.

Het beste voorbeeld dat wij kunnen geven is de categorie ‘Best Sim/Strategy’. In deze categorie is Mario + Rabbids: Sparks of Hope er als beste uitgekomen. Het is zeker een leuke titel, maar als je die naast een dijk van een game als Total War: Warhammer III plaatst, is het nogal vreemd dat Sparks of Hope de betere strategie game is. Het is zeker een game in dat genre, maar als je kijkt hoe veel diepgaander een Total War-game is, hoe veel opties die biedt, de haast eindeloze content… ga zo maar door. Een titaan in het strategy-genre wordt verslagen door een loodgieter en wat schreeuwende konijnen. Toegegeven, het is zoals gezegd een strategy game, maar in die zin wel een beetje ‘baby’s first’.

En dan hebben we het nog niet over het feit gehad dat Dune: Spice Wars ook in deze categorie is genomineerd, een prima game in wording. Het is op het moment van schrijven namelijk nog een early access titel op Steam, oftewel: de game is nog niet eens af. Dat moet een klap zijn voor de andere genomineerden in dit genre, om jouw game op gelijke hoogte te zien belanden met een game die nog niet klaar is. Dat is het ding met early access, alles kan nog veranderen. Voor hetzelfde geld verandert de game het komende jaar volledig en zou het niet eens in de buurt komen van de titel beste strategische game.

In de categorie ‘Best Multiplayer’ is Splatoon 3 er met de award vandoor gegaan. Geen gek resultaat naar onze mening, maar wat doet Overwatch 2 in deze categorie? De game is recent uitgebracht en kent nog altijd de nodige problemen. En dat voor een titel die, veelal, hetzelfde is als diens voorganger. Overwatch is een grote naam onder de multiplayer titels, maar de huidige staat van Overwatch 2 geeft de game nog geen recht op überhaupt een nominatie als je het ons vraagt. Dat Diablo Immortal genomineerd was voor ‘Best Mobile’ liet ons hardop schaterlachen.

In zekere zin is elke award show natuurlijk een soort populariteitsverkiezing, maar dit soort voorbeelden leggen het er wel erg dik op. We snappen dat het populaire titels zijn, maar bij de Oscars gaat dit weer totaal anders. Daar zijn de grootste blockbusters veelal afwezig. De films van Marvel brengen de laatste jaren veruit het meeste geld op, maar komen niet veel verder dan een nominatie voor beste special effects of sounddesign. Ze volgen een formule die goed aanslaat, maar doen niks om film als begrip naar nieuwe hoogtes te tillen, dus is het niet meer dan logisch dat ze nooit op de shortlist staan voor beste directie, beste acteerwerk, enzovoort.

Ook awards blijven natuurlijk een mening en wat dat betreft is een ‘Jouw mening’ een ideale uitlaatklep voor ons om jullie te laten weten hoe wij ons erbij voelen. Maar nu willen wij natuurlijk ook weten hoe jullie over dit specifieke punt denken. Laat het weten in de comments.