Review | High On Life – Humor is ontzettend afhankelijk van de persoon. Niet alles kan immers door iedere persoon worden gewaardeerd. De een houdt puur en alleen van onschuldige grapjes, de ander heeft het liever gitzwart en dan heb je ook nog een groep die van alles wel kan waarderen. De humor van Justin Roiland past makkelijk in het straatje gitzwart. Als je dat niet ligt, kan je High On Life bij voorbaat eigenlijk al overslaan. Als deze vorm van humor jou wél ligt, kan High On Life een zeer vermakelijke game zijn, maar wel met een paar kanttekeningen. Dit is alleszins Squanch Games’ hun meest ambitieuze titel tot op heden, maar met die ambitie stappen ze ook in wat valkuilen.

Red de aarde

Als ordinaire tiener ben je een paar dagen alleen thuis met jouw zus. Waar zij allerlei wilde plannen maakt om alles te gaan doen wat god verboden heeft, wil jij het liefste gewoon jouw videogames spelen. Beide plannen vallen echter in duigen wanneer de G3, een intergalactische criminele organisatie, besluit om de aarde over te nemen. Voor deze aliens zijn mensen prima te nuttigen als een soort drugs. Nadat jij en jouw zus een van de aliens weet uit te schakelen, laat deze zijn wapen vallen, die ook nog blijkt te praten. Zo ontmoet jij jouw eerste kompaan Kenny, een zogenoemde Gatlian wat dus een pratend pistool is. Kenny wil jou en jouw zus helpen om te ontsnappen, zodat de aarde misschien nog gered kan worden.

Kenny zorgt er namelijk voor dat jij, jouw zus en zelfs jullie hele huis geteleporteerd worden naar een geheel andere planeet in het universum en zo staat het huis plots in Blim City. Kenny wil de hulp inschakelen van Gene Zaroothian, een gerenommeerd premiejager. Die gloriedagen blijken echter te zijn geweest, want Gene is dakloos en heeft geen carrière meer. Wel heeft hij nog zijn premiejager-outfit die hij jou geeft, mits hij op de bank mag slapen in jouw huis. Vanuit daar zal Gene jou de kneepjes van het vak premiejager leren, beginnend met het uitschakelen van wat simpeler gespuis om je klaar te stomen voor de gevaren van de G3 en om uiteindelijk, hopelijk, de aarde én de mensheid te redden.

Sprekend arsenaal

High On Life is een first-person shooter met zeer lichte RPG-elementen erin verwikkeld. Je kan jouw wapens en jouw pak van upgrades voorzien. Inderdaad, wapens. Kenny is namelijk niet het enige pratende wapen in deze wereld, want er zijn nog meer van deze zogeheten Gatlians. Kenny is een soort pistool zoals we dat van andere shooters kennen, maar ook nog met de mogelijkheid om een grote klodder af te vuren die je nodig zal hebben om sommige van de puzzels in de game op te lossen. Of je schiet de klodder gewoon op een groep vijanden af en je ziet ze allemaal de lucht in vliegen. De andere Gatlians representeren andere bekende soorten wapens, zoals een shotgun of een SMG. Op den duur krijg je ook een mêlee-wapen tot jouw beschikking. En ja, ook die praat.

Je wapens dienen ook als jouw stem in gesprek met de aliens die je allemaal tegenkomt. Jij zelf spreekt geen woord als een ware ‘silent protagonist’. Mocht je ooit Rick & Morty hebben gezien, dan weet je een beetje wat te verwachten van het stemmenwerk. Hier komt ook vrijwel al het komische van de game vandaan. Er zijn natuurlijk ook veel visuele grappen of verwijzingen te vinden, maar het meeste komt toch van de woorden die de Gatlians spreken. Het is een leuk gegeven tijdens gesprekken met anderen, maar ze tetteren ook gewoon door actie gedeeltes heen wanneer je druk bezig bent om G3-tuig uit te roeien. Dit is grappig uitgewerkt, maar kan ook snel te veel van het goede worden. Met vlagen kan het zelfs storend zijn als er heel veel op jouw scherm gebeurt.

Out of this world

De hub van High On Life is dus Blim City. Hier accepteer jij jouw premies om vervolgens op jacht te gaan. In Blim City is ook de winkel van Mr. Keep te vinden, de chagrijnige eigenaar van het lokale pandjeshuis. Hier vind je allerlei upgrades voor jouw Gatlians en jouw pak. Daar moet je natuurlijk wel centen voor hebben. Die krijg je door het voltooien van premies of het vinden van Luglox, een soort van organische kisten die je opensnijdt. Wanneer je op jacht gaat kom je in een lineair level uit dat je toch alsnog wel wat vrijheid biedt. Binnen deze levels kan je ook vriendelijke aliens tegenkomen die een verzoek voor je hebben, wat vrijwel altijd neer zal komen op een fetch-quest of een wat minder intimiderende vijand die uitgeschakeld moet worden.

Uiteindelijk volg je alsnog een pad, maar door het open design van de levels weten ze je net genoeg de indruk van vrijheid te geven. En het verkennen wordt beloond met bijvoorbeeld de eerder genoemde Luglox of een vriendelijke alien die wat aan je wil verkopen. De levels zijn overigens alles behalve foutloos. We hebben toch een paar keer wat gekke dingen zien gebeuren op het scherm. Vijanden die ergens in een muur vast clippen of plots door de grond zakken, physics die even op hol slaan en vreemde hitboxen bij vijanden. Nu is het niet dat het continu gebeurde, maar in een game die je iets meer dan tien uur kost om uit te spelen valt een paar keer toch al snel op. Zodra het gebeurde was het vooral dat we even moesten zuchten, maar gelukkig heeft het niet zo’n impact dat het ons plezier uit de game wist te halen. Het is gewoon wat slordig.

Leven in de ruimte

Door zijn hele kleurrijke, cartooneske uitstraling is High On Life absoluut prettig om naar te kijken. Als je écht goed kijkt, zal je hier en daar wel een lelijke texture spotten, maar over het algemeen ziet de game er meer dan prima uit. Wij speelden de game op pc (Ryzen 3700X, 32GB RAM, Radeon 6900 XT) met alle grafische instellingen zo hoog mogelijk op een 1440p resolutie en we haalden gemiddeld zo’n 90 frames per seconde, wat meer dan prima is. Tot voor kort had de game wel nog last van wat gestotter, maar sinds de laatste patch is dat probleem bij ons in ieder geval verholpen.

De soundtrack heeft helaas wat weinig om handen. Vrij standaard sci-fi deuntjes passeren de revue met weinig tot geen memorabele melodieën. Het stemmenwerk is daarentegen gewoonweg briljant te noemen. Toegegeven, eerder spraken we nog over dat het soms wat teveel wordt, maar dat staat los van de tijd en moeite die hier door de stemacteurs in is gestoken. Nagenoeg perfecte komische timing bij elke zin. We hadden dan ook niet anders verwacht van deze cast: naast Justin Roiland zelf zijn ook bekende namen zoals Tim Robinson, J.B. Smoove en David Herman te horen in High On Life. Aan talent dus geen gebrek.

Gespeeld op: Pc.
Ook beschikbaar op: Xbox One en Xbox Series X|S.

Conclusie

Mensen die aan High On Life beginnen doen dit hoogstwaarschijnlijk omdat ze fan zijn van Roilands materiaal. Hoewel er echt wel een flink aantal goede grappen in de game zitten, werd het getetter van de Gatlians ons soms wat te veel. In de basis werkt de game prima, maar het is allemaal vrij simpel ingericht voor moderne standaarden. Dan verwacht je nagenoeg geen bugs, die de game toch wel kent. Daarentegen is High On Life dan weer een waar genot om naar te kijken en de stemacteurs leveren een topprestatie om de wereld zo veel mogelijk tot leven te brengen. High On Life is prima tijdverdrijf voor een aantal uurtjes, maar dat ligt meer aan het schrijfwerk van Roiland dan aan het gamedesign.

Pluspunten

  • Erg veel humor
  • Grafisch goed in orde
  • Fantastisch stemmenwerk
  • Gameplay an sich werkt…

Minpunten

  • …maar maakt weinig indruk
  • Bevat wat bugs en glitches
  • Soms een overdaad aan dialoog

7.0