Review | Call of Duty: Modern Warfare 3 – De Call of Duty franchise is een jaarlijkse zekerheid wat betreft een nieuw deel. Pakweg tien jaar geleden besloot Activision echter om de tweejaarlijkse ontwikkelcyclus op te rekken naar drie jaar, zodat de studio’s genoeg tijd hebben om hun games te maken. Dit heeft doorgaans goede games opgeleverd. In 2019 keerde Modern Warfare terug en in 2022 zagen we daar de directe opvolger van, samen met de release van Call of Duty: Warzone 2.0. Normaliter zou Call of Duty: Modern Warfare 3 dan in 2025 moeten verschijnen. Het tegendeel is het geval, want een jaar later kunnen we al met het derde deel aan de slag. Of het een goede keuze is om gelijk een jaar later met een derde deel te komen… niet echt.
Even over die campagne
Begin deze maand hebben we jullie al uitgebreid verteld over de singleplayer campagne van de game. Die is op zich vermakelijk omdat het verhaal zich voortzet en je een aantal leuke missies voorgeschoteld krijgt. We verwijzen je wat dat betreft graag naar de special, waarin we dieper op dat segment ingaan. Wel willen we in deze review benadrukken dat dit meetelt in de uiteindelijke beoordeling. Zo is de campagne aan de korte kant, passen de Open Combat Missions niet echt in een meeslepend singleplayer avontuur en het bestaat gedeeltelijk uit wat gerecyclede content. De game is in korte tijd gemaakt en hoewel Call of Duty campagnes altijd aan de korte kant zijn, spant deze titel de kroon. Activision spreekt stelselmatig van een premium release, maar dat is onzin. In principe is Modern Warfare 3 downloadbare content die voor een te hoge prijs in de winkels ligt.
Weerzien met oude maps
Met dat gezegd: zoals een goede Call of Duty betaamt krijg je een singleplayer campagne, een multiplayer en een secundaire modus in de vorm van de Zombies. Daar ontbreekt het dit derde deel niet aan, maar de reden dat we spreken van downloadbare content is vrij eenvoudig te verklaren. De campagne is te kort om van een volwaardige opvolger te spreken en de multiplayer bestaat uit maps die we kennen uit Call of Duty: Modern Warfare 2 uit 2009. Eerlijk is eerlijk, het is een warm bad waar je in terecht komt als je die oorspronkelijke game gespeeld hebt. Het is leuk om die nostalgie te ervaren in de hedendaagse gameplay omgeving, dus het is geen straf.
Tegelijkertijd is het natuurlijk wel erg makkelijk om een sloot oude maps uit de kast te trekken en dat weg te zetten als een premium release. Nu behoren deze maps tot de betere uit de franchise, dus dat geeft de multiplayer enige waarde en we gaan ook zeker niet ontkennen veel lol te hebben in het spelen van de verschillende klassieke maps. Daarbij hebben we de belofte gekregen meer maps te ontvangen op termijn. Maar ook daar zullen weer ‘fan favourites’ uit de vorige delen tussen zitten. Nu is dat een stukje fanservice, maar tegelijkertijd kan je je wel afvragen of het rechtvaardig is nu de hoofdprijs te betalen voor content die in feite gerecycled wordt.
Maar goed, als we het over de gameplay en de maps hebben, dan staat het in de basis als een huis. Klassiekers als Highrise, Rust, Favela en Afghan zijn van de partij en toch wel erg fijn om weer overheen te rennen. De gameplay voelt bovendien zeer solide aan, doordat de gunplay, animaties en movement heel erg prettig zijn, mede dankzij de souplesse van het sliden en springen. De basis heeft men absoluut weer op orde en gezien dit het meest gespeelde onderdeel is, hebben we an sich weinig te klagen. Leuk is ook om de War modus uit WWII terug te zien keren, waarvoor een aantal gekoppelde (oude) multiplayer maps op creatieve wijze worden ingezet. Minpunt: dit vormt samen slechts één map, dus daar moet je het mee doen in de War modus. Beetje karig als je het ons vraagt en daarnaast zijn Invasion (2 maps) en Ground War (3 maps) ook wat beperkt te noemen.
Wat is dit doolhof?
Gezien Call of Duty tegenwoordig uit zoveel games bestaat, heeft Activision besloten om een soort centrale hub te maken van waaruit je eerdere delen kunt opstarten, Warzone in kunt duiken en natuurlijk Modern Warfare 3 kunt spelen. De game presenteert je een overzicht van alle opties en hoewel dat al schreeuwerig is met dubbele functionaliteiten – er zijn twee hoofdmenu opties om de multiplayer van Modern Warfare 3 in te gaan (?) – wordt het pas echt een drama als je in het multiplayer menu van de laatste shooter duikt. De game behandelt alle spelers als idioten door bij vrijwel elke optie een uitleg prompt te plaatsen die je vaak zat over het hoofd ziet – wat irritant is.
Daarnaast komt het per segment ook vaak voor dat er een in-game update gedownload moet worden, iets wat je vooral merkt als je wisselt tussen verschillende games. Het is om horendol van te worden en tot overmaat van ramp is de totale menustructuur een clusterfuck te noemen. Je bent teveel aan het zoeken om alle opties uit te dokteren – ondanks die uitleg prompts. Elk jaar is het weer net wat anders ingericht en daardoor is het keer op keer een zoektocht. Het is ons ook een raadsel waarom ze niet gewoon de interface van Modern Warfare uit 2019 hebben aangehouden, die was namelijk gewoon prima. Daarbij kan je ook de vraag stellen waarom de progressie wéér is aangepast.
We hadden vorig jaar al onze bedenkingen bij het systeem waarmee je via verschillende wapens en doelstellingen attachments kon unlocken, dit jaar is het nog rommeliger. Zo is een reeks van de attributen gelockt achter dagelijkse uitdagingen. Niet alleen met de wapens spelen is dus noodzakelijk, ook moet je aan onzinnige dagelijkse uitdagingen voldoen om dingen vrij te spelen. Het is een manier om je meer doelstellingen te geven met daar beloningen aan gekoppeld, maar het levert veel huiswerk op. In een shooter wil je gewoon knallen en niet in menu’s moeten uitvogelen waar je wat mee vrijspeelt. Het brengt een diepere laag aan, maar voelt volstrekt onnodig.
Call of Bugs
Wat uiteindelijk de redding van Call of Duty: Modern Warfare 3 is, is de fun die je zult hebben in de multiplayer. Zoals benoemd zijn de maps erg prettig, is het geluid van de wapens voortreffelijk en de gunplay zeer solide. Het lekkere tempo op een rotsvaste 60fps laat de shooter als vanouds goed aanvoelen en dat zorgt voor het speelplezier. De resolutie is 4K, wat voor een haarscherpe presentatie zorgt (1440p bij 120fps). Desalniettemin is de algehele presentatie erg wisselvallig wat komt door de kwaliteit van de assets en het gebruik hiervan. De ene map is rijkelijk gevuld met details en zorgt voor een mooi aangezicht terwijl de andere map ontzettend kaal en saai is. Bovendien ontbreekt het aan ambient occlusion en kent de game matige belichting, wat uiteindelijk voor een niet al te indrukwekkend plaatje zorgt.
Ook kunnen we er niet omheen dat de game rijkelijk gevuld is met bugs. Airstrikes die niet werken waardoor je vastzit in de tablet lay-out, letters die ontbreken in menu’s en na afloop van potjes, vastzitten in animaties in de War modus, activaties die bij het indrukken van de prompt niet werken, enzovoort. Het is met afstand de meest ruwe Call of Duty in jaren, want het stikt van de vervelende bugs. Erger is nog dat veel van deze bugs niet nieuw zijn, maar al sinds vorig jaar voorkomen. Minstens zo opmerkelijk is de inconsistentie van de schade die je doet. Het ene moment dood je iemand die volledige health heeft met één kogel in de kop, de andere keer moet je een volledig magazijn legen. Ligt aan de latency zou je denken, maar dat is niet het geval.
We hebben dit specifiek in de gaten gehouden en met een extreem lage ping deed dit issue zich ook voor. Waardoor het komt: Joost mag het weten, maar hierdoor voelt het bij momenten wat oneerlijk aan. Idem dito voor het geluid. Het is volstrekt willekeurig of je wel of niet voetstappen hoort (afgezien van perks) en je hoort het ook stelselmatig te laat of vanuit de verkeerde hoek, waardoor het haast een overbodige feature is. Net zo irritant zijn trouwens die absurd grote iconen van objectives in de multiplayer die niet tijdig vervagen, waardoor je vijanden niet ziet. Of vijanden die als teamgenoot worden geduid of helemaal geen naamweergave hebben. Dat komt de gameplay niet echt ten goede. Onderaan de streep: misschien moet Activision eens gaan nadenken over het oplossen van deze issues in plaats van stelselmatig nieuwe games uitbrengen om maar te cashen. Dit voelt als minachting van de speler.
Warzone Zombies
Tot slot kijken we nog even naar de Zombies modus. In plaats van een apart segment in relatief compacte levels te maken, heeft Sledgehammer Games nu de gigantische (nieuwe) Warzone map gepakt en daar een Zombie sausje overheen gegooid. Het is anders dan de klassieke Zombies modus, maar we kunnen het wel waarderen. Je dropt met teams van drie op deze map en het is aan jou om verschillende doelstellingen via contracten te voltooien en loot te verzamelen. Daarbij kun je lastigere gebieden betreden alwaar je sterkere Zombies tegenkomt, wat ook betere loot oplevert.
Het is misschien een ietwat gemakzuchtige benadering van de oh zo geliefde modus als het op de speelomgeving aankomt, maar we moeten bekennen dat het leuk is om te spelen. Het is de spanning die zorgt voor de leuke ervaring, wat je zelf in de hand hebt. Daarbij kun je op de map ook andere teams tegenkomen en besluiten elkaar te helpen, wat voor meer dynamische gameplay zorgt. De Zombies modus is vrij uitgebreid en kent veel geheimen om te ontdekken, wat liefhebbers van deze modus absoluut zal weten te bekoren. Al moet je wel net in zijn voor die andere benadering die nu voor deze modus is gekozen.
Gespeeld op: PlayStation 5.
Ook beschikbaar op: PlayStation 4, Xbox One, Xbox Series X|S en pc.