Review: Bound by Flame – Iets minder dan een jaar terug maakte ik voor het eerst kennis met Bound by Flame. Op de E3 zag ik de game voor het eerst achter gesloten deuren, toen nog voor de PlayStation 3. De ontwikkelaar Spiders had een ambitieus plan om van Bound by Flame een grootschalige actie-RPG te maken die prima tussen andere grootheden in het genre zou passen. Van een PlayStation 4 versie was toen voorzichtig sprake en nu bijna een jaar later zijn we in deze versie gedoken om te ervaren hoe het avontuur van Bound by Flame is.

Was het een juiste beslissing?

Ik kan het me nog goed herinneren; na afloop van de presentatie werd de aanwezige PR-vertegenwoordiger gevraagd of de game ook naar de PlayStation 4 zou gaan komen. Bevestigen wilde ze het toen nog niet, maar schoorvoetend kwam er dan toch uit dat dit wel de intentie was. De game zag er op de PlayStation 3 behoorlijk goed uit, het verhaal klonk interessant en het geheel was erg sfeervol. De toon was gezet met daarbij de kans op een PlayStation 4-versie en alle voordelen van dien, maar nu de game eenmaal uit is, kan ik daar toch met wat moeite een kanttekening bij plaatsen.

Ik waardeer de ambitie van Spiders om er echt iets groots van te maken en hoewel dat redelijk uit de verf komt, valt de PlayStation 4 versie op een aantal punten op – in negatieve zin weliswaar. Zo is de game grafisch an sich best netjes, maar als je goed gaat kijken, merk je wel dat het qua kwaliteit niet echt mee kan met de huidige standaard. Dat wordt nog eens versterkt door matige animaties en de hier en daar voorkomende beperkingen in de gameplay, die eigenlijk bij een PlayStation 4 game helemaal niet (meer) aan de orde mogen zijn.

Het is dus duidelijk aan de game te merken dat het oorspronkelijk een PlayStation 3 game is die met wat upgrades hier en daar is overgezet naar de PlayStation 4 in plaats van dat deze versie apart ontwikkeld werd. Dat neemt overigens niet weg dat het wel een vermakelijke game is. Helaas weet het niet het niveau van genre-genoten te halen, maar desalniettemin biedt het je wel een kleine twintig uur aan gameplay en een eventuele tweede playthrough om de andere ontwikkeling van het verhaal te ontdekken. Qua speelduur kan je dus een lange tijd vooruit met deze game, die volledig draait om goed en kwaad.

Je zult – ondanks het invoeren van een eigen gekozen naam – de rol aan nemen van Vulcan en hij is een huurling die strijdt tegen een leger van ondoden. Daar waar de game in de eerste instantie je geleidelijk aan de besturing leert wennen – waarbij je ook vecht – komt het op een gegeven moment tot een nare twist. Aanvankelijk zijn het de Ice Lords die de kracht hebben gejat van een demon. Deze demon wil zijn krachten terug en gaat daarom het gevecht aan met de Ice Lords. Jij raakt erin verwikkeld doordat jij bezeten wordt door een vuurdemon, die je extra krachten geeft, terwijl je eigenlijk het land en de volken tegen de Ice Lords wilt beschermen.

Het verhaal probeert het inmiddels min of meer gehate ‘episch’ te zijn, maar slaagt daar helaas niet echt in. Dat heeft te maken met het feit dat het verhaal vrij clichématig is en dat het eigenlijk nooit echt heel erg boeiend wordt. Wel, het is leuk genoeg om te volgen tot het einde, maar echt met je mond open voor je TV zitten, zal er niet in zitten. Wat gelukkig wel een positief element in het geheel is, is dat je gaandeweg keuzes zult moeten maken en dat heeft invloed op de aanwezigheid van de demon. Deze keuzes zullen in het begin misschien wat weinig effect hebben, maar naarmate je verder komt, merk je duidelijk waar je voor gekozen hebt en in dat opzicht is de game op een interessante manier uitgewerkt.

Lekker hakken

Hetzelfde kan gezegd worden van het vechtsysteem, want dit is relatief uitgebreid. Het vechten zelf gaat vrij gemakkelijk met de face buttons, maar je zult op een gegeven moment een forse hoeveelheid mogelijkheden hebben om het leven van je vijanden zuur te maken. De ontwikkelaar heeft daarbij erg goed gekeken naar hoe dit precies op de controller ondergebracht zou kunnen worden en het resultaat is dat de game erg lekker en vlot wegspeelt – zowel tijdens het rondlopen in de wereld alsook tijdens hevige en chaotische gevechten. In het begin voelt het vechten misschien wel wat onwennig en traag aan, maar als je eenmaal de besturing goed onder de knie hebt, zul je er lekker op los kunnen vechten.

Daarbij kent de game ook nog de nodige diepgang wat betreft het skillsysteem, want door te vechten, spaar je xp op en dat zal resulteren in momenten waarop je stijgt in level. Zodra je in level stijgt, krijg je skillpoints en deze kun je vervolgens weer spenderen aan combat mogelijkheden. Dit gaat redelijk breed in opties en daarbij is nog de mogelijkheid om je speciale krachten van meer mogelijkheden te voorzien. Het is een vrij diep en uitgebreid systeem en op die manier kun je een volledig eigen vechtstijl ontwikkelen naargelang de manier waarop jij de game graag speelt en waarmee jij denkt het meest effectief te kunnen zijn.

Bonk, bonk… ah gelukt. Shit, dood

Met een goed en uitgebreid combat systeem is de game dus goed op weg om een meer dan aardige actie-RPG te zijn. De combat is ook meer gericht op de wat kleinere gevechten tegen een aantal tegenstanders. Je hoeft dan ook geen hordes ondoden te verwachten die je met een beetje maaien om zeep helpt. Integendeel, kleinschalige gevechten, maar wel gevechten die best uitdagend kunnen zijn om twee redenen. De eerste is omdat vijanden best sterk zijn en ook ferme klappen kunnen uitdelen, dus onderschat ze niet, want je zult als je er te laconiek in gaat het veelal met de dood moeten bekopen.

De andere reden zorgt helaas voor onnodige uitdaging en dat is de camera. De game is niet zo grootschalig van opzet als bijvoorbeeld een Skyrim. Hierdoor spelen de gevechten zich veelal op compactere locaties af en hoewel daar niets mis mee is kan de camera soms erg storend werken. Zo komt het geregeld voor dat de camera achter objecten in levels blijft hangen waardoor deze een beetje heen en weer stuitert doordat je deze goed wilt positioneren, maar als je dan eenmaal weer goed zicht hebt kan het zomaar zijn dat je het loodje hebt gelegd en dat kan knap frustrerend zijn.

Conclusie:

Bound by Flame is een interessante game. De game probeert groots, gevarieerd en spannend te zijn en waar het vechtsysteem goed in elkaar steekt en ook veel diepgang kent heeft de game tegelijkertijd toch de nodige tekortkomingen. De gebieden die je doorkruist voelen op een gegeven moment een beetje inspiratieloos aan, de animaties zijn matig, grafisch is het niet altijd even sterk en ook de camera kan erg hinderlijk zijn. Spiders heeft een dappere poging ondernomen om een groots avontuur in elkaar te sleutelen, maar slaagt hier maar gedeeltelijk in. Het is lang geen barslechte game, maar het kan op veel fronten beter. Maar misschien is dit wel een matige basis voor een ijzersterk vervolg waarin alle minpunten aangepakt worden. Zou mooi zijn in ieder geval, want Bound by Flame is ondanks de tekortkomingen eigenlijk best een leuke game om te spelen.

Pluspunten

  • Kan uitdagend zijn
  • Vechtsysteem
  • Keuzes in het verhaal
  • Degelijke speelduur

Minpunten

  • Grafisch niet heel sterk en matige animaties
  • Matig verhaal
  • Zo hier en daar inspiratieloos
  • Camera kan hinderlijk zijn