Gespeeld: The Talos Principle – Op een beurs als de E3 hebben we afspraken staan voor verschillende games bij diverse uitgevers, zodat we die games zeker zullen bekijken. Maar als je dan eventjes een moment vrij hebt, dan grijp je de mogelijkheid aan om games mee te pakken waar je nog nooit van hebt gehoord. The Talos Principle is zo’n game. Het zei me niets, maar het had een aantrekkelijk uiterlijk. Gelijk maar even een kwartiertje spelen dus, en na afloop je realiseren dat je een veelbelovende game gespeeld hebt die onder de aandacht gebracht móét worden.
Puzzelen á la Portal
The Talos Principle schotelt je een semi-open wereld voor waarin je vanuit first person perspectief aan de gang kunt gaan. Deze wereld is uitermate kalm en rustig, wat voor een ogenschijnlijk fijne sfeer zorgt. Je kunt gaan en staan waar je maar wilt, maar je dient hiervoor gaandeweg wel puzzels op te lossen. De volgorde waarop je deze puzzels (die erg aan Portal doen denken) oplost, maakt niet zo heel veel uit, zolang je ze maar doet om zo jezelf een weg te banen naar latere levels in de game.
Hetgeen we gespeeld hebben, was gesitueerd in een ruïne die grafisch heerlijk oogde. Zo zagen we scherpe textures die de vervallen muren toonden met daarbij heerlijk rustig heen en weer wiegend gras dat nog nooit zo mooi was. Dit alleen al was genieten en de sfeer deed de kalmte nog eens aanwakkeren. Toch is de wereld niet zonder gevaren, want je bent aan het puzzelen en naargelang je latere gedeeltes in het level bereikt, komen er steeds meer potentiële vallen om de hoek kijken.
Een actieve minigun in een ruïne
Het doel is per level om de sleutel te vinden en om die te creëren, dien je in verschillende gebieden (aparte puzzels) Tetris-blokken te vinden. Als je ze allemaal gevonden hebt, dan heb je de sleutel te pakken en kun je een eerdere belemmering (enorme deur) doorkomen en zo je weg vervolgen. Het klinkt misschien wat apart en dat is het ook, des te meer omdat de puzzels ook vrij bijzonder zijn. Dan niet zozeer het puzzelen zelf, maar meer hoe dit is ingevuld. Want in werkelijkheid is het absoluut niet logisch om een minigun in een ruïne op te hangen die alles en iedereen die in z’n spervuur terechtkomt overhoop schiet.
Maar daar komt het puzzel element weer naar voren. In het level dat we speelden was er een soort projector en hiermee was het bijvoorbeeld mogelijk om de minigun te deactiveren. Ideaal, want zo konden we zonder problemen voor langs lopen. Het nadeel was echter dat diezelfde projector ook weer nodig was om gekleurde doorzichtige barricades te deactiveren. Jawel, de onwerkelijke zaken gaan verder dan alleen een minigun in een ruïne. Het demo level draaide voornamelijk qua puzzels om het verplaatsen van deze projector om zo de barricades uit te schakelen.
Klinkt simpel, maar er komt meer bij kijken dan dat alleen. Zo dien je ze handig te plaatsen en goed na te denken over hoe je ze plaatst. Als je een projector plaatst voor een barricade, er doorheen loopt (na het uitschakelen hiervan) en je wilt de projector weer oppakken, dan kan dat niet. Als je de projector oppakt wordt de barricade weer ingeschakeld en zit je met een projector net aan de andere kant. Je hebt dus een tweede nodig, maar verderop heb je weer een barricade dus je zult hoe dan ook een projector bij je moeten hebben. En dat is nu precies de manier van het puzzelen in The Talos Principle.
Waar gaat het over?
De mysterieuze uitstraling van de game, de puzzels en zo af en toe visuele hints deden ons afvragen waar de game nu eigenlijk over gaat. Een vraag die nu nog steeds bestaat, aangezien de game juist draait om het ontdekken van je eigen ik. Iets wat wel bij het geheel past, want de setting is mysterieus en apart en het puzzelen wekte de indruk dat je door zal willen blijven gaan. In de eerste plaats omdat het uitdagend is, maar daarnaast ook omdat elke nieuwe puzzel weer een verrassing zal zijn en meer zal prijsgeven over wat het achtergrond verhaal is.
Voorlopige conclusie:
The Talos Principle weet een uniek uiterlijk te creëren door het mixen van verschillende elementen en dat zorgt sowieso voor een interessant aanzicht. Daarbij zijn de puzzels erg logisch, maar het kan even tijd kosten voordat je realiseert wat je nu echt moet doen. De game heeft bovendien een vibe die een beetje aanvoelt als Portal, maar het weet hier wel zijn eigen draai in te vinden. Dat is althans wat we concluderen op basis van onze speelsessie. Het is misschien niet een game voor iedereen, maar als je van mooie games houdt en puzzelen leuk vindt is dit wel iets om op je radar te houden.