We zijn alweer toe aan een nieuwe week en dus ook aan een nieuw artikel binnen deze rubriek. De afgelopen week is er betrekkelijk weinig gebeurd binnen de games-industrie, maar toch hebben we een prima onderwerp gevonden om hier te bediscussiëren. Sterker nog, dit is wellicht één van de meer interessante onderwerpen die we hier tot nog toe hebben besproken. Dit keer gaat het om Hellblade: Senua’s Sacrifice, dat recent is uitgekomen en gemiddeld genomen ook zeer goede kritieken heeft mogen ontvangen.

We focussen ons echter niet op de game als geheel, maar op de unieke artistieke invalshoek die deze game kent. Je beleeft het avontuur van Senua en zij heeft te maken met geestesziekten, wat wil zeggen dat zij stemmen in haar hoofd hoort, last heeft van waanbeelden en meer. Hierdoor kan zij vaak niet goed beoordelen wat werkelijkheid is en wat niet. Dat levert een avontuur op dat nergens echt heel goed te plaatsen is, aangezien dit soort onderwerpen nauwelijks in games de hoofdrol opeisen.

Gedurende het spelen zul je merken dat Senua continu een strijd met zichzelf voert, dat de stemmen in haar hoofd haar belachelijk maken en haar op andere momenten weer helpen. Dat zorgt voor een bijzondere ervaring en daarvoor mag Ninja Theory geprezen worden. Zeker omdat zij zich durven te branden aan een toch wel erg lastig en moeilijk onderwerp. Men lijkt ook de perfecte balans tussen entertainment en een pakkende ervaring te hebben gevonden. Bovendien is het uitbeelden van dergelijke geestesziektes in een game op de manier waarop de ontwikkelaar dat doet origineel, anders en uniek. Daarnaast geeft het onwetenden indirect ook enigszins wat meer inzicht op wat een geestesziekte kan doen met een mens.

De insteek van deze Jouw mening is vooral gericht op hoe jij de artistieke invulling van Ninja Theory ervaren hebt en wat jouw gedachtes zijn over het hoofdonderwerp van deze game. Juist omdat geestesziektes op de één of andere manier altijd wat gevoelig liggen, is het misschien wel broodnodig dat een game het taboe dat er een beetje omheen hangt doorbreekt. Het gaat er dit keer niet zozeer om of je de game leuk vindt ja of nee, maar meer om wat het als een ervaring is, wat het doet en waarom het in zekere zin zo bijzonder en belangrijk is.

Laat daarom zeker weten wat je hiervan vindt en ventileer je mening hierover middels een reactie onder dit artikel.