Review: PlayStation Classic

Review: PlayStation Classic – Net na de zomer kondigde Sony de PlayStation Classic aan, een mini-console die de tijden van weleer weer terugbrengt. De console bevat 20 voor geïnstalleerde games die hieronder in de video aan je voor worden gesteld. Voor €99.99 is dit kleine apparaatje van jou, de vraag is alleen: is het wel de moeite waard? Dat gaan we je in deze review vertellen.

Meeliften op nostalgische gevoelens

Het is een bekend fenomeen bij bedrijven aan het worden, het prikkelen van die nostalgische gevoelens met een apparaat die het allemaal terug belooft te brengen. Dit werkt vaak goed, mits degelijk uitgevoerd en Sony zag natuurlijk het succes van de NES- en SNES-mini. Daarom komen ze nu zelf met een eigen poging in de vorm van de PlayStation Classic. In principe een erg leuk idee, mits het uiteraard wel goed is uitgewerkt. Over dat laatste kunnen we je al meteen verklappen dat dat niet echt aan de orde is. De PlayStation Classic is helaas een afgeraffelde poging om snel te cashen en dat blijkt uit meerdere zaken.

Laten we beginnen bij de line-up, daar zitten enkele leuke games tussen zoals Final Fantasy VII, Jumping Flash, R4 Ridge Racer Type 4, Tekken 3 en Wild Arms. Daarnaast biedt Sony ook de klassiekers als Tekken 3, Grand Theft Auto, Cool Boarders 2 en Rayman aan. Al met al dus geen gekke line-up, maar tegelijkertijd missen er een hele hoop belangrijke games uit dat tijdperk. De line-up is niet uit te breiden, dus je moet het doen met de games die geïnstalleerd zijn op de console. Er is verder geen sprake van een PlayStation Store of überhaupt een internetverbinding, het is letterlijk een kwestie van; ‘What you see, is what you get’.

De grootste games van die generatie, zoals Crash Bandicoot, Gran Turismo, Spyro the Dragon, Tony Hawk’s Pro Skater, Castlevania, Resident Evil 2, Ape Escape, Tomb Raider, Dino Crisis en nog veel meer, tref je er jammer genoeg niet op aan. Er zullen hier vast verschillende redenen voor zijn, wellicht dat het ook met licenties te maken heeft. Of het nu om muziek draait, bepaalde merken of wie de eigenaar van het IP tegenwoordig is, het is Sony niet gelukt om alle grote games erop te krijgen. Op zich geen ramp, want er staan alsnog heel veel goede games op, maar het is wel één van de vele minpunten aan een al niet zo’n geweldig apparaat.

Emulatie van niks

Nintendo had een groot voordeel met de NES- en SNES-mini en dat is het feit dat 2D-games nu eenmaal mooier oud worden dan vroege 3D-games. Met 3D-games heb je te maken met oude textures, weinig polygonen of een stroeve besturing. 2D RPG’s of platformers hebben minder last van een verouderde look dan een Tekken 3 of Syphon Filter in 3D. Die laatste is bijvoorbeeld een hel om te besturen, puur vanwege het feit dat we al jaren gewend zijn aan andere besturingsschema’s. Het dan ineens terug moeten naar een basis die toen eigenlijk al niet goed werkte, is niet prettig. Sony heeft ervoor gekozen om de PlayStation Classic te leveren met de eerste controllers en niet de DualShock controllers. Als je 3D-games speelt, dan mis je de analoge sticks heel erg.

De emulatie wordt niet gedaan door in-house software van Sony, het apparaat maakt namelijk gebruik van de PCSX-ReArmed-emulator. Deze emulator is geschikt voor ARM architecture-based CPU’s en is gratis en voor niets te verkrijgen voor iedereen. Het is een compliment voor de makers van deze emulator dat zelfs Sony deze goed genoeg vindt om te gebruiken, maar het zorgt er wel voor dat er een hoop functies missen. Zo’n open-source emulator is immers toch redelijk barebone en mist bijvoorbeeld filters. Waar de NES-mini een CRT filter heeft om alles wat meer smooth te maken, ontbreekt dit bij de PlayStation Classic.

Dan de kwaliteit van de emulatie, ook dat laat jammer genoeg te wensen over. Zoals je wellicht wel weet is de framerate van NTSC-games hoger dan die van PAL-games, maar toch heeft Sony ervoor gekozen om van 9 games de PAL-versies op de console te zetten. Dat betekent dat die games op 50Hz lopen, wat zich doet vertalen naar maximaal 50 frames per seconde. Het voordeel van PAL is wel dat er een hogere resolutie gebruikt kan worden dan bij NTSC. Maar wanneer games voor Japan en de Verenigde Staten gemaakt zijn om op 60Hz NTSC te werken, dan gaat een downgrade naar 50Hz voor Europa vaak niet zo soepel.

De verhoogde resolutie van PAL was op papier heel leuk, alleen de games zelf werden niet gemaakt in PAL. De NTSC games van toen werden simpelweg omgebouwd om te kunnen werken op PAL, waardoor een lagere resolutie opgeblazen werd en de framerate werd voorzien van een 50Hz grens. Dit was vroeger al een probleem en als je nu die games gaat emuleren, blijven deze problemen zich voordoen. Sommige games worden onnatuurlijk trager en dat heeft impact op de ervaring. Het is ook meteen merkbaar wanneer je de PAL-versie van een game voorgeschoteld krijgt, zoals bij Cool Boarders 2 of Tekken 3. Je merkt de nodige framedrops en ook de algehele performance is niet goed. Helemaal bij een fast-paced game als Tekken 3 is dit een doodssteek, want het haalt heel de flow uit de game.

Slechte performance vormt een groot probleem

We kunnen het allemaal heel technisch gaan bekijken en over de games stuk voor stuk vertellen welke wel en niet zo soepel lopen, welke issues ze hebben en meer, maar daar is inmiddels genoeg over te vinden op het web. Wat wij vooral verontrustend vinden, is dat je er sowieso last van zult hebben. Heel veel van de games, waaronder Grand Theft Auto, een publieksfavoriet, draaien gewoonweg niet soepel. Wat nog erger is, is dat emulatie in het verleden eigenlijk veel beter is gedaan op andere platformen. Hiermee doelen we dan op de PS3, PS4, PS Vita en vooral de PlayStation Portable, die eigenlijk niet emuleert, maar de games native draait.

De PlayStation Classic voelt bovendien een beetje aan als een goedkoop plastic ding met een Raspberry Pi erin die je via AliExpress besteld. Desondanks kent het apparaat wel z’n charme, want je kunt mensen op een gemakkelijke manier laten zien waar het ooit allemaal begon voor Sony PlayStation. Maar meer nut dan dat zien we eigenlijk niet in het apparaat. Wanneer je namelijk PSOne games wilt spelen ben je veel beter uit met andere platformen, die het veelal nog beter doen dan de PlayStation Classic.