Review | Disney Illusion Island

Review | Disney Illusion Island – Disney is al jaren een vaste stek in de entertainment industrie. Dat Walt Disney zijn stempel heeft achtergelaten is een understatement. Vroeger floreerde de verhalen van Disney dankzij handgetekende animaties, maar Disney heeft dat tegenwoordig ingeruild voor veel remakes van films en series die we van vroeger kennen. Ook maken ze natuurlijk nieuwe entertainment. Met een ongekend breed portfolio zijn er legio mogelijkheden om mooie games te maken. Dit dacht ontwikkelaar Dlala Studios ook en zij hebben de iconische figuren gepakt om Disney Illusion Island voor de Nintendo Switch te maken: een 2D-platform avontuur voor jou alleen of samen met je vrienden. Laten we eens kijken wat de studio ervan gebakken heeft in deze review.

Van picknick naar groots avontuur

Disney Illusion Island speelt zich af op het eiland Monoth dat een volledig originele setting is. Mickey Mouse laat zich al snel zien in de eerste minuten en kijkt verbaasd om zich heen met een kaart in zijn hand. Hij is namelijk verdwaald op weg naar een picknick, waarvoor hij een wat mysterieuze kaart ontvangen heeft. Ook Minnie Mouse, Donald Duck en Goofy hebben zo’n kaart ontvangen, maar niemand heeft deze naar elkaar gestuurd. Wie heeft onze vier helden dan wel uitgenodigd? Plots duikt daar een schattig wezentje op, genaamd Toku. Toku is de leider van de Hokuns en zij hebben dringend jouw hulp nodig. Er zijn namelijk drie magische boeken uit de bibliotheek van Monoth verdwenen die elk een belangrijk aspect van het leven op Monoth in stand houden.

Na enige aarzeling – en overtuiging van Toku – gaan onze vier helden akkoord om deze verloren boeken terug te vinden en de rust te herstellen op Monoth. De konijn-achtige Hokuns zijn erg klein en hebben geen avontuurlijke aard, dus moeten de vier Disney-helden de mouwen opstropen en aan de slag. Het verhaal van Disney Illusion Island voelt als een soort cartoon aan, en dat bedoelen we op de beste manier. Dit wordt extra versterkt dankzij het handjevol cutscènes die ontzettend mooi geanimeerd zijn en volledig van iconische voice-overs zijn voorzien. Deze scènes zitten daarnaast ook boordevol humor die vaak goed landt en ze zijn meestal niet te lang, zodat het tempo in de game goed in stand blijft. Naast de scènes wordt het verhaal vooral veel verteld door tekst dialogen die ook veel woordgrappen bevatten en je zullen amuseren.

Springen, zweven, duiken en klauteren door Monoth

Wat betreft de gameplay is Disney Illusion Island een soort Metroidvania met een eigen draai eraan. De wereld van Monoth is enorm en onze vier Disney-iconen moeten zich op allerlei manieren voortbewegen om de verloren boeken terug te vinden. Je speelt als één van deze vier helden en je merkt vanaf het begin direct dat je personage weinig bewegingsvrijheid heeft. Dit is een bewuste keuze, want naarmate je verder in de game komt, speel je nieuwe krachten vrij die jou helpen om nieuwe gebieden te bereiken. Je komt regelmatig paden tegen die namelijk voorheen niet toegankelijk waren, omdat je daar een bepaalde vaardigheid voor miste.

Laat ook duidelijk zijn dat er helemaal geen combat aanwezig is in Disney Illusion Island. De game is eigenlijk opgebouwd als een enorme puzzel die jij moet oplossen door goed te springen, zweven, duiken en vliegen op, van en naar verschillende platformen. Er zijn weliswaar vijanden in de vorm van lopende cactussen, vuurspuwende larven, slechtgehumeurde vogels en meer, maar deze kan je op geen enkele manier aanvallen. Je kunt deze het beste zien als bewegende obstakels tijdens het platformen, die je moet ontwijken. Ook de ‘baasgevechten’ zijn platformuitdagingen die vaak verschillende bewegingsvaardigheden combineren om zo een uniek ‘gevecht’ voor te schotelen.

In het begin van de game is dit misschien wat wennen, omdat je nog weinig vaardigheden hebt. Eenmaal verder in de game met meer mogelijkheden, neemt de variatie vanzelf toe. Bovendien speelt de game ontzettend lekker weg, maar tegelijkertijd kan de titel bij vlagen – zeker in het eerste gedeelte – wat aan de makkelijke kant zijn. Dat is jammer, omdat de vele middelen die je krijgt erg uitnodigend zijn om moeilijkere uitdagingen aan te gaan. De game wordt (gelukkig) wel merkbaar moeilijker richting het einde, maar nooit echt té lastig. Verder scoort de game punten op het gebied van toegankelijkheid. Je kan bijvoorbeeld zelf bepalen hoeveel levens je hebt wanneer je start met spelen, je kan verschillende audiohints aan- en uitzetten voor het vinden van verborgen gebieden, en meer.

Ongekend leuke stijl met ontzettend veel charme

Waar de game eveneens op scoort is de stijl. Disney Illusion Island gebruikt min of meer dezelfde stijl als The Wonderful World of Mickey Mouse cartoons en dit past uiterst goed. Het doet ook vaak denken aan games als Rayman Origins dankzij de aankleding. Elk personage springt er dankzij de stijl, presentatie en aparte animaties echt uit, wat heel goed bij de charme van de game past. Goofy is zoals je verwacht het leeghoofd van het kwartet, Donald Duck is ontzettend opvliegerig en raakt geïrriteerd door alles, Minnie moet het hebben van haar intelligentie en elegantie, en Mickey probeert de leider van de groep te zijn. De dynamiek tussen deze vier komt goed naar voren in de humoristische cutscènes en de vele dialogen. De karaktereigenschappen komen ook leuk terug in de animaties wanneer je personage stilstaat. Goofy denkt bijvoorbeeld de hele tijd aan eten en pakt bij langdurig stilstaan een dik belegde boterham onder zijn hoed vandaan. Donald kleurt ontzettend rood en staat op springen dat gepaard gaat met het geluid van een fluitketel.

Dit komt ook terug in de vele krachten die je krijgt. Elk personage krijgt hier namelijk zijn of haar eigen variant van. Waar Mickey bijvoorbeeld een jetpack krijgt voor de ‘double jump’ vaardigheid, moet Donald het doen met een grote vuurpijl die ontploft. Daarnaast mag ook gezegd worden dat de wereld van Monoth uiterst goed past in het klassieke Disney universum. Monoth bestaat uit drie hoofdgebieden, namelijk Pavonia, Gozmopolis en Astrono. Deze drie gebieden zijn weer opgesplitst in kleinere stukken en elk stuk kent een kleurrijke en andere aankleding. Zo bevinden onze helden zich in duistere grotten met weinig vegetatie om vervolgens in een postkantoor terecht te komen met allerlei technische snufjes waar je u tegen zegt. Ieder gebied, groot of klein, kent een uniek thema en wordt vergezeld door een geweldige soundtrack. De presentatie van Disney Illusion Island is echt dik in orde, want bij vlagen voelt het alsof je door een Disney pretpark loopt.

Ook de verschillende NPC’s blazen leven in de wereld van Monoth. Zo kom je regelmatig Mazzy tegen, een roze krokodil die altijd op de juiste momenten verschijnt om gadgets en hulpmiddelen voor onze helden in elkaar te knutselen. Of Mayor Leeward, die ieder jaar verstoppertje speelt om eindelijk even van zijn kinderen af te zijn. Het zijn allemaal excentrieke personages waar je meer over te weten komt dankzij de vele collectibles in de game. Zo kan je verborgen Mickey-symbolen vinden in de achtergronden, kan je ‘Tokuns’ verzamelen die meer vertellen over specifieke personages, alsook andere memorabilia van klassieke Disney cartoons. Je verveelt je geen moment in deze game en het loont bovendien om naar verborgen gebieden te zoeken. Als je genoeg Glint – de valuta als het ware – verzamelt, kan je daar permanent meer levens voor krijgen, bovenop het gekozen aantal aan het begin van het spel.

Audiovisueel top, met name op het grote scherm

Wat betreft het grafische aspect ziet Disney Illusion Island er erg goed uit, dat was wel duidelijk. Dankzij de verschillende felle kleuren komt de wereld goed tot leven en dat ziet er op het kleine scherm van de Nintendo Switch erg scherp uit. De game kent een resolutie van 1080p in de docked-stand en loopt op een prima framerate van 60fps zonder enige schommeling. In de handheld modus is de resolutie 720p, maar oogt het nog steeds erg gelikt. Ook dan draait de game op een stabiele framerate. Wel moeten we zeggen dat de voorkeur naar de docked-stand gaat. Bij sommige levels zoomt de game namelijk best ver uit en zie je Mickey, Minnie, Donald of Goofy bijna niet meer, waardoor je soms tegen vijanden of objecten aanloopt zonder dat je het doorhebt. Dit is op een groter scherm net wat beter te volgen dan in de handheld modus, maar desalniettemin slechts een klein punt.