Review: Master Reboot – De dood is een zekerheid in het leven en of er leven na de dood is daar verschillen de meningen nogal over. Toch kan het met de huidige ontwikkeling van de techniek niet lang duren alvorens de mensheid een alternatief hiernamaals creëert en Wales Interactive loopt met dit gegeven ver op zijn tijd vooruit. Dat hebben we ondervonden in de game Master Reboot, waar het herbeleven van jouw leven in een digitaal hiernamaals de gewoonste zaak van de wereld is.

Digitaal voortleven in Soul Cloud

Goed, dat klinkt nogal wazig en dat is het eigenlijk ook. In Master Reboot is er een andere realiteit waarbij mensen na hun dood hun eigen ik om kunnen zetten naar een digitale kopie om zo voort te leven. Hierbij kunnen zij hun leven opnieuw doorlopen en communiceren met andere doden. Er is geen einde aan en hoewel het de vraag is of je daar zin in hebt is er iets anders aan de hand. De service die digitaal voortbestaan mogelijk maakt, Soul Cloud, heeft te maken met een virus en jij als speler wordt in het diepe gegooid om zelf maar te ontdekken wat er aan de hand is.

Door dit virus loop je ook tegen het probleem aan dat jouw eigen identiteit je onbekend is en hierdoor zul je allerlei fragmenten uit jouw leven gaan herbeleven om te ontdekken wie of wat je nu bent. Terwijl je hiermee bezig bent zul je naar een climax toewerken om vervolgens de strijd aan te gaan met het virus dat de Soul Cloud teistert. En dat is in grote lijnen het verhaal waar het in Master Reboot om draait. Dat klinkt op papier misschien erg interessant en dat is het concept op zeker ook, maar het verhaal wordt zo wazig gebracht dat je het daar niet voor hoeft te doen.

Fantastische setpieces en creepy tegelijk

Waar je de game wel voor wilt gaan spelen is alles wat de game voor rest is. Het verhaal wordt nauwelijks tot niet goed uit de doeken gedaan waardoor je snel de draad kwijtraakt, maar wat deze game juist tot een parel maakt zijn twee aspecten. Allereerst zijn dat de setpieces en daarnaast de toffe puzzels, maar daarover later meer. De game blinkt uit in variatie en doordat je allerlei herinneringen van jou herbeleeft beland je in diverse situaties.

Het ene moment loop je door een bos en het andere moment sla je virussen kapot op een kerkhof. Keer op keer is het een verrassing met wat de game je voorschotelt en hierbij zijn ook verschillende visuele stijlen gebruikt die ergens een beetje het gevoel van Journey overbrengen gemixt met het abstracte van Mirror’s Edge. Hierdoor is de visuele invulling uniek te noemen en een genot om te doorlopen. Gaandeweg zul je meer herinneringen vrijspelen en door deze te voltooien ontstaat er een groter plaatje van je geschiedenis.

Als je jouw eigen geschiedenis helemaal compleet hebt door alle herinneringen te hebben doorspeelt, dan is het tijd om te vertrekken naar de mainframe om te onderzoeken waar het virus zit. Dit virus kent zo haar onderdanen en virussen worden tijdens het spelen vertaald naar creepy ogende meisjes met lichtgevende ogen. Kom je onverhoopt in aanraking met één van die meisjes, dan leg je het loodje en kun je opnieuw proberen. Naast dat ze gevaarlijk zijn weten ze ook een hoop nare geluiden voort te brengen en dat maakt het soms tot een angstaanjagende ervaring.

Lugubere sfeer met schrikeffecten

Je beleeft elke herinnering in je eentje en dat brengt je op diverse locaties. Los van het gegeven dat deze locaties stijlvol op zijn gezet is het er ook uitgestorven. Je bent keer op keer alleen en als je dan door een mistig bos in de nacht loopt en er vliegt en schaduw voorbij, dan kan je aardig schrikken. Sterker nog, ik ben serieus waar van een teddybeer in een bibliotheek geschrokken en dat dan voor iemand die niet tot nauwelijks schrikt van bedoelde schrikmomenten. Dus qua effecten zit het wel goed en dat is een combinatie van juiste timing en angstaanjagend geluid voortbrengen en dat maakt het tot een bijzondere ervaring.

Des te meer omdat de visuele invulling dusdanig bijzonder is dat het een unieke mix is van een rustgevende puzzelgame met hierbij horror effecten en dat levert een nogal lugubere sfeer op die we nooit eerder hebben gezien. Tel hierbij de uitstekende geluidseffecten op die de game voortbrengt als de computer tegen je communiceert waarbij het tof is dat je hoort als iets geglitched is. Alle effecten kloppen en weten de juiste sfeer over te brengen en dat maakt het an sich al tot een erg toffe game, maar waar het uiteindelijk om draait is het puzzelen.

Simpele en ingewikkelde puzzels

De game is in pakweg een uur of zes uit te spelen en hierbij krijg je per herinnering een tweetal segmenten. Het eerste segment is de herinnering zelf waarbij je veelal puzzels moet oplossen en het tweede segment is een aansluitend stuk in de mainframe. Hierbij krijg je nog andere uitdagingen voorgeschoteld en bij het goed afronden beland je terug in de centrale hub van jouw eigen geschiedenis.

Deze puzzels bestaan uit objecten naar een juist aanzicht draaien, juiste kleurstellingen activeren door schakelaars over te halen en nog veel meer. De variatie is alom aanwezig en hoewel het zojuist gegeven voorbeeld nogal standaard is kunnen we je vertellen dat de game uitstekend slaagt in het aanbieden van toffe en gevarieerde puzzels. De ene puzzel heb je zo door terwijl de ander relatief veel tijd vraagt, maar het is altijd logisch en als je eventjes goed zoekt dan zul je de oplossing vinden.

In elk opzicht weet de game zichzelf prima als een sterke indie neer te zetten, want de visuele stijl is bijzonder, de gameplay is erg tof, de audio is sterk en zo kunnen we nog wel even doorgaan. Toch is er één mankement in deze game en dat heeft te maken met de besturing en dat kan zo nu en dan een beetje op je zenuwen werken. Geregeld zul je acties moeten uithalen en dat bestaat uit op knoppen drukken, rammen met een voorwerp en meer. Het rammen met de voorwerpen is op zich geen probleem, maar op één of andere manier registreert de game de impact niet altijd goed. Ook de actieknop gebruiken werkt regelmatig niet goed, waardoor je als een gek blijft drukken en dat is in benarde situaties wat storend.

Conclusie:

Master Reboot is een game die ons aan het spelen wist te houden en dat kwam voornamelijk door de goede variatie van levels en puzzels. De game weet een unieke lugubere sfeer te brengen die in deze setting uitmuntend naar voren komt en daarbij ook nog eens erg origineel is. Dat is een combinatie van sterke audio gemixt met een fijne visuele stijl en dat is alleen al een ervaring op zich. De gameplay zelf is op wat besturingsproblemen na verder prima en als je op zoek bent naar iets wat een keertje anders is dan de rest, dan is Master Reboot absoluut een interessante game.

Pluspunten

  • Unieke lugubere sfeer
  • Sterke audiovisuele invulling
  • Leuke puzzels

Minpunten

  • Besturing werkt niet altijd even goed
  • Verhaal wat wazig