Gespeeld: The Inpatient (PS VR) – Supermassive Games bracht ons in 2015 het geslaagde Until Dawn en kwam later met een vermakelijke PlayStation VR spin-off genaamd Until Dawn: Rush of Blood. Momenteel werken ze aan twee nieuwe games, beiden voor PlayStation VR, waarvan er één zich in het Until Dawn universum afspeelt en dat is The Inpatient. Een compleet andere game dan Rush of Blood, aangezien de toon veel serieuzer is. Ook qua gameplay ervaring moet het wat anders zijn, want dit is een psychologische horror-thriller. Wij speelden een kwartier en raakten onder de indruk.
Terug in de tijd
Hetgeen vooral veel indruk maakte tijdens het spelen van The Inpatient is dat het technisch goed in elkaar lijkt te zitten. Virtual reality games doen visueel nog altijd onder voor hun tegenhangers die niet in VR te spelen zijn. The Inpatient ziet er binnen de grafische capaciteiten van virtual reality op de PlayStation 4 echter bijzonder goed uit. De gezichtsanimaties van de diverse personages die je treft in het avontuur lijken levensecht en zeer goed geanimeerd. Ook de aankleding van het sanatorium is precies zoals je zou verwachten van een dergelijk pand in de jaren ’50.
Dat is ook wanneer de game zich afspeelt, namelijk in 1952 en dat is 60 jaar voor de gebeurtenissen in Until Dawn. Je neemt de rol aan van een onbekende patiënt die zich in het Blackwood sanatorium bevindt. Deze persoon heeft last van geheugenverlies en weet daardoor niet wie hij is en waarom hij in deze instelling zit. Aan de hand van dialogen met een professor kan je meer van jezelf ontdekken, maar dat is niet het enige. Je zult namelijk ook vrij rond kunnen lopen in het sanatorium om daar meer te ontdekken over de aanleiding tot waarom je daar zit.
Schrikeffecten
De game kent een serieuze ondertoon, want de dialogen die je voert met de professor die je onderzoekt alsook met anderen die je treft, hebben effect op het verloop van het verhaal. Zo maakten we op een gegeven moment een keuze en zodra we dat deden verschenen er allemaal vlinders in beeld. Dat deed natuurlijk gelijk denken aan het ‘butterfly effect’ waar Until Dawn zo goed gebruik van maakte. Zodoende vroegen we de ontwikkelaar of de keuzes die je maakt het verhaal een bepaalde richting op stuurt en dit blijkt inderdaad het geval te zijn.
Afhankelijk van de keuzes die jij maakt in dialogen zal het verhaal een bepaalde route volgen dat telkens opnieuw opsplitst door jouw keuzes. Om te achterhalen wie je bent en waarom je opgesloten zit is het voeren van dialogen een belangrijk aspect, maar dat is niet alles. Je bent een soort van psychotisch en je krijgt daardoor ook flasbacks te zien. Dit kan zomaar ineens voorbij komen, zo liepen we door de gang en plots verscheen er iemand in beeld met daarbij een hoop geschreeuw om weer net zo snel te verdwijnen. Het gevolg was dat de ondergetekende goed schrok.
Er zitten dus zeker schrikeffecten in de game, wat bij een titel als deze past. Tegelijkertijd is het allemaal serieus ingevuld, want de game biedt een compleet nieuw op zichzelf staand verhaal wat uiteindelijk leidt tot Until Dawn dat je vorig jaar kon spelen. Het is ook een omgedraaid effect, want waar je het verhaal normaal gesproken gaandeweg beleeft, draait deze game vooral om het gehele plaatje bij elkaar puzzelen aan de hand van dialogen, onderzoek, flashbacks en keuzes maken, zodat je uitvindt wat er allemaal is gebeurd voorafgaand aan het avontuur dat je tijdens de game beleeft.
Het grotere universum
The Inpatient is binnen het Until Dawn universum een compleet andere game dan de andere eerder verschenen twee games. Maar juist daarom is het interessant dat Supermassive Games in het universum blijft hangen, want zo te zien heeft men nog veel te vertellen. Iedereen die Until Dawn gespeeld heeft, die heeft – ondanks een bevredigend verhaal – ongetwijfeld alsnog vragen en wellicht dat deze game daarin wat meer toelichting zal geven. Daarnaast speelt het zich 60 jaar eerder af, wat de ruimte open laat voor nog veel meer avonturen.
Supermassive lijkt niet van plan te zijn het Until Dawn universum snel te laten rusten en dat ze dit juist blijven voortzetten in combinatie met virtual reality is erg interessant, want het geeft nieuwe mogelijkheden. Qua gameplay zal The Inpatient misschien niet zo heel bijzonder zijn, maar het zijn weeral de keuzes die je maakt die voor een unieke ervaring moeten zorgen. Ook moeten we de verschillende schrikeffecten – meer dan hetgeen we omschreven hebben – niet vergeten waardoor dit weleens een erg goede psychologische horror game kan worden. Dat is zeker welkom, want zo uitgebreid is dit genre binnen PlayStation VR niet voorzien.
Voorlopige conclusie
Een kwartiertje spelen is natuurlijk erg weinig, maar toch hebben we een degelijke indruk gekregen van The Inpatient. Visueel ziet het er behoorlijk goed uit en de voice-acting lijkt spot-on te zijn. De gameplay zelf is misschien niet bijzonder interessant, maar dat wordt in balans gehouden door een verhaal dat erg interessant uit de hoek kan komen. Dit verhaal ontwikkelt zich vervolgens aan de hand van jouw keuzes en dat kan goed uitpakken, met name omdat men het butterfly effect goed onder de knie heeft. Psychologische horror met een boeiende ondertoon klinkt als een geslaagd concept voor een VR-game en afgaande op hetgeen we konden spelen, lijkt het wel goed te zitten als het op de ervaring en sfeer aankomt. Of het verhaal weer net zo boeiend is als in Until Dawn, dat is natuurlijk nog even afwachten.
Ik vond Until Dawn erg vermakelijk. Ik wil alleen geen PS-VR kopen omdat ik wacht tot de tweede generatie VRs. Daarom wel jammer dat de PS-VR vereist is om deze prequel te spelen.
@80.57.145..xxx: Ze zullen iets moeten doen om mensen over de streep te trekken voor aanschaf van de PSVR.
Als je blijft wachten omdat het ‘nu niet goed genoeg is’, en omdat er een betere versie zal komen, kun je altijd zo redeneren. Aan de andere kant als iedereen zou wachten op een volgende generatie, en dus niet overgaat tot aanschaf, denk je dan dat de volgende generatie er komt?
Dit spel lijkt mij ook weer leuk en zal ik graag gaan spelen, van mij mogen er nog veel meer horror games verschijnen op PSVR!
@Guitar_Hero:
Sony heeft de moed gehad om met VR te beginnen, wat mij betreft ligt de bal nu even bij de gamer. Je hebt gelijk; afwachten kan dodelijk zijn voor verdere VR ontwikkeling.
Iedereen die VR bij mij heeft uitgeprobeerd is laaiend enthousiast.
Dus dan mag ik er toch wel vanuit gaan dat het ook voor anderen kwalitatief goed genoeg is.
Blijft de prijs over; die wordt vaak als struikelblok gezien. Vast in diverse gevallen terecht, maar als ik zie hoe makkelijk het aan andere dingen worden denk ik, tsja, wat wil je nu eigenlijk? Als je VR tof vindt, het geld hebt, go for it.
Support het, ik doe het ook, want alleen zo kan dit project van de grond kopen. Ik geloof hier heilig in en mocht het niet lukken; dan heeft het niet aan jezelf gelegen maar heb je toch een fantastische tijd gehad. Let wel, ONBETAALBARE momenten! Ik heb als 35-jarige er nu al twee meegemaakt die ik van m’n leven niet meer ga vergeten, de aanschaf was het me daarom al waard.
On-topic; deze game gaat er op zeker in komen. Ik verwacht dat het goed vergelijkbaar is met de psychiatrische intermezzo’s uit Until Dawn. Vooral niet aankruisen dat je bang bent voor clowns 😛
@Sensi:
Dit is serieus de meest zinvolle en waardevolle reactie op VR die ik in tijden gelezen heb en waar ik me compleet in kan vinden.
Dit stuk, amen:
“Als je VR tof vindt, het geld hebt, go for it.
Support het, ik doe het ook, want alleen zo kan dit project van de grond kopen. Ik geloof hier heilig in en mocht het niet lukken; dan heeft het niet aan jezelf gelegen maar heb je toch een fantastische tijd gehad. Let wel, ONBETAALBARE momenten! Ik heb als 35-jarige er nu al twee meegemaakt die ik van m’n leven niet meer ga vergeten, de aanschaf was het me daarom al waard.”
Misschien zelfs wat meer momenten. Maar so so true dit. Ja oké, wel een jaartje ouder…
@Sensi: Ook ik zie dat door velen het te duur gevonden wordt. Natuurlijk mag iedereen zelf bepalen waar het geld aan uitgegeven wordt, maar soms worden de verhoudingen scheef betiteld of is mijn misschien niet helemaal eerlijk in uiting.
De momenten die jij beschrijft heb ik ook al veel ervaren, echt onbetaalbaar!
Voor mij is VR iets bijzonders geworden. Als 37 jarige met 2 kinderen heb ik niet extreem veel tijd over, maar als het even kan duik ik graag weer in de ‘andere’ wereld!
@Sensi: Ik heb ook VR geprobeerd maar haakte al gelijk af daar ik brildragend ben. Daar is VR niet op ingericht en de wirwar aan draden werd ik ook niet vrolijk van. Ook de MOVE heb ik indertijd aangeschaft en was troep. Gewoon lekker vertrouwd op de bank met de controller blijft numero 1.
@77.248.217..xxx:
Psvr is anders se enige die zonder meer prima zit met een bril. Heb nergens last van
@Guitar_Hero:
Heb de vr geprobeerd bij gamemania maar vond de scherm resolutie lang niet goed genoeg om deze generatie in te stappen. Heb geen zin om een product te kopen dat niet aan mijn eisen zodat sony een betere versie ontwikkeld. Denk dat er meer mensen zijn die daar geen zin in hebben.
Man man, de vakantie gaat veel te kort worden
@77.248.217..xxx: Ik ben ook brildragend maar ik vind de PSVR juist erg prettig zitten met een bril. Zeker als je het vergelijkt met andere brillen. Verder onderschrijf ik graag de reactie van Sensi. Inderdaad onbetaalbare momenten. Wel geven op dit artikel met name 30’ers aan dat ze de PSVR prachtig vinden (ik ben zelf ook 32). Heeft de PSVR meer aantrekkingskracht op 30’ers dan op jongeren? Uiteraard kan het er ook aan liggen dat 30’ers over het algemeen wat meer te besteden hebben en daardoor eerder geneigd zijn om de set te kopen. Als ik aan de andere kant zie dat sommige jongeren het geld hebben zo’n beetje alle games te kopen die uitkomen hoeft dat ook niet zo te zijn 🙂
@217.120.77..xxx: Dat mag uiteraard, maar ik vind de resolutie:
A) Nogal meevallen, zeker wanneer het grafisch ontwerp gewoon goed is
B) Niet relevant zo lang de ervaring er niet onder te lijden heeft
Het tweede punt vind ik zelf erg belangrijk, als ik kijk naar hoe geweldig de ervaring in Resident Evil 7 was zie ik dat ik de grafische tekortkomingen helemaal niet storend vind.
Farpoint doet het op dit vlak ook super, en daar is het met name ook de ervaring (i.c.m. de aim controller) die het afmaakt.
Toen de eerste 2D of 3D games vroeger uit kwamen was het juist het vernieuwende dat overweldigde. Nu heb je natuurlijk grafisch mooiere games, maar ik heb werkelijk nog nooit zo’n closeness ervaren als in VR. Onvergetelijk, onbetaalbaar en dat alles met minimale graphics. (Kun je nagaan wat het over een aantal jaren zou kunnen doen als het voldoende doorzet!)