Review: Life is Strange: Before the Storm – Episode 3: Hell Is Empty

Review: Life is Strange: Before the Storm – Episode 3: Hell Is Empty – De derde episode van Life is Strange: Before the Storm dient als slot van deze prequel op Life is Strange. In de vorige twee episodes hebben we Rachel en Chloe goed leren kennen en het einde van de tweede episode was fantastisch met een flinke cliffhanger. Zodoende snakten we naar deze derde episode, waarin we eindelijk antwoorden zouden krijgen op de vragen die de laatste keer ontstonden. De derde episode hebben we nu ook gespeeld en het is tijd om het af te gaan sluiten.

Een stoomtrein

Deze derde episode sluit direct aan op de cliffhanger van de vorige episode. We gaan niks spoilen, maar wat we je wel willen vertellen, is dat alles gelijk helemaal duidelijk wordt gemaakt. Alle vragen die ontstonden worden in het eerste half uur uitgelegd en dat voert het leven van Rachel van kalm water rechtstreeks naar een storm van emoties. Ze heeft het er moeilijk mee, ze zit met zichzelf in de knoop en waar mogelijk probeer je haar als Chloe te helpen. Vrij snel wordt ook duidelijk wat je uiteindelijke doel is en langzaam maar zeker werkt deze episode naar de climax toe.

De episode is qua antwoorden redelijk bevredigend, maar wel is het echt een stoomtrein. Het duurt namelijk anderhalf uur voordat het echt op gang komt. De dialogen worden ontzettend lang uitgesmeerd en na een uur krijg je een beetje het gevoel dat de ontwikkelaar het moedwillig aan het rekken is, om maar aan die drie uur spelen per episode te komen. De verschillende scènes zijn allemaal even boeiend hoor, maar het had allemaal wat vlotter gekund en sommige dialogen zijn volstrekt overbodig voor het algehele verhaal.

Het is dus het eerste uurtje even doorbijten na de ontknoping van de cliffhanger, maar richting het einde begint alles lekker op tempo te komen en krijg je nog meer algemene antwoorden. Dat brengt Chloe ook in lastige situaties waarin keuzes gemaakt moeten worden die heftiger zijn dan we in de voorgaande episodes hebben gezien. Elke episode heeft natuurlijk enige replaywaarde, maar dat is in deze nog veel meer aan de orde; met name in het laatste halfuur worden er nogal cruciale beslissingen genomen. Hierdoor ontstaat absoluut de neiging om nog een keer in het avontuur te duiken om juist de andere ontwikkelingen te ervaren.

De aansluiting met Life is Strange

Gezien dit een prequel betreft op Life is Strange, moet er natuurlijk enige connectie zijn met de oorspronkelijke game. De ontwikkelaar heeft dit op een handige manier uitgewerkt, want er is een duidelijke link, maar die blijft wel open voor eigen interpretatie. Wat er echter in de tussentijd precies is gebeurd – tussen het einde van Before the Storm en het origineel – blijft onbeantwoord, maar misschien is dat juist wel goed. En anders kan Dontnod dat wellicht beantwoorden in het tweede seizoen van Life is Strange.

Wat ook gaaf is om te zien, is dat je de ontwikkeling van Chloe van dichtbij mag aanschouwen gedurende dit seizoen. Je ziet in eerste instantie een Chloe die vooral erg rebels is, maar tegen het einde van dit verhaal is het iemand die een sterke wil heeft, meer volwassen is en transformeert naar een meid die overal echt daadwerkelijk lak aan heeft. Precies die meid die we kennen uit het originele seizoen.

Prima einde, maar…

Uiteindelijk kunnen we – afgezien van het onnodig rekken – stellen dat de derde episode een waardig slot is van een mooie mini-serie. Naarmate je het einde nadert, zit je op het puntje van je stoel omdat het zo boeiend is om te volgen. Het einde laat ruimte voor eigen interpretatie en hoewel je in aanloop naar de climax vooral in gesprek bent, zijn ook de momenten van gameplay leuk ingevuld. Onder andere met het repareren van een auto, wat op een creatieve wijze is geïmplementeerd. Wat dat betreft is het een leuke episode, maar we kunnen er niet omheen dat er wat oneffenheden aanwezig zijn.

Er gebeurt op bepaalde momenten heel erg veel en de situaties volgen elkaar in rap tempo op. Dat komt de spanningsboog – zeker tegen het einde – absoluut ten goede, maar de ontwikkelaar raakt het hier misschien een beetje kwijt. Er gebeurt namelijk iets te veel in te weinig tijd, wat het als je heel kritisch kijkt misschien een beetje onrealistisch maakt. Maar hé, daar moeten we niet al te lang bij stil staan, want zo belangrijk is dat niet.

Wat dan echter wel weer slordig is, is dat er een situatie ontstaat rondom een alarm waar blijkbaar helemaal niemand op reageert, terwijl dat in realiteit zo goed als onmogelijk is. Ja, dit is heel erg vaag, maar anders zouden we spoilen en dat moeten we natuurlijk niet hebben. Ook de scène in kwestie roept veel vragen op, maar die worden niet beantwoord en dat is een beetje jammer. Met name omdat dit – als je er na het uitspelen van de episode even bij stil staat – best verregaande gevolgen kan hebben.