Special: Tomb Raider – Een dikke buit of troffen we een lege tombe aan? – Het verfilmen van games klinkt ons altijd als muziek in de oren, maar deze films zijn vaak in de praktijk erg slecht uitgevoerd. Er zijn helaas maar weinig films die de essentie van de game goed naar het witte doek weten te brengen. De Tomb Raider films met Angelina Jolie in de hoofdrol, waren best te pruimen. Natuurlijk waren het niet de beste films ooit gemaakt, maar de sfeer van de gemiddelde Tomb Raider game zat er toch wel in. Na de reboot van de franchise in 2013, krijgt de filmreeks nu ook een reboot met een nieuwe Lara in de hoofdrol. Wij checkten de film en hieronder lees je er meer over.

Wat je ervan verwacht

De film begint met een aardige intro waarin we kennismaken met de nieuwe Lara Croft. Alicia Vikander heeft de eer om in de huid te kruipen van ’s werelds beroemdste grafrover en we kunnen je gelijk vertellen dat Alicia een prima Lara is. Een knappe dame met een heerlijk Brits accent en een vitaal lijf waar mening mens jaloers op kan zijn. Deze introductie laat een onervaren Lara zien die nauwelijks archeologische kennis heeft en niet om de haverklap in lianen hangt. Met weinig geld op zak probeert zij met het kleine inkomen dat ze heeft haar sportschool te betalen om zich goed staande te kunnen houden in een gevecht.

Nadat we Lara een beetje hebben leren kennen, begint het daadwerkelijke verhaal van de film. Haar vader is spoorloos, nadat hij op onderzoek uit is gegaan naar een Aziatische legende. Himiko zou een angstaanjagende vrouw zijn geweest met bijzondere krachten die de dood op akelige manieren zou kunne beïnvloeden. Tijdens de zoektocht naar deze legende is hij zoekgeraakt en zodoende heeft Lara al zeven jaar niets meer van paps gehoord. Lara verklaart haar vader dood, maar zit nog boordevol met vragen over wat er allemaal gebeurd is. Dat hoofdstuk heeft ze namelijk nog niet helemaal af kunnen sluiten.

Middelmatige actie

Naarmate de film vordert, besluit Lara naar de plek te gaan waar haar vader voor het laatst zou zijn geweest, namelijk het eiland waar Himiko zich zou bevinden. Het is eigenlijk vanaf hier dat de film begint teleur te stellen. De reis naar het eiland is niks bijzonders en gebeurt op de manier waarop je dat zou verwachten van elke film. Vind een boot met iemand die zo gek is om naar de betreffende plek te gaan, geef de kapitein wat geld, vertel wat gevoelige verhaaltjes en gaan met die banaan. Eenmaal aangekomen op het eiland op de meest oncomfortabele manier ooit, zou je denken dat het eiland met veel mysterie en spanning aan je gepresenteerd wordt. Helaas, is niets van dat alles het geval.

In plaats daarvan raakt Lara direct verstrikt in zaken die haar vader vele jaren geleden onopgelost heeft achtergelaten. Denk hierbij aan onder andere een bad guy die het verhaal interessant moet houden, maar voor de rest is het eiland een nogal simpel decor. Het voelt een beetje als een shortcut naar de actie-scènes aan, want kort daarop begint het geknal. De iconische boog uit de game maakt natuurlijk ook zijn opwachting. Lara weet zich er prima mee te redden, alleen ons probleem hiermee – alsook met de rest van de actie in de film – is dat het allemaal vrij gemakkelijk en standaard gefilmd is. Deze actie was 15 jaar geleden misschien nog interessant geweest, maar tegenwoordig verwacht je toch net iets meer spanning en een interessantere choreografie. Laat ik het anders zeggen, niets maar dan ook niets qua actie of sfeer haalt het bij de games.

Een Niks Raider

Maar goed, tot zover een beetje de body van de film. Een nieuwe Lara die aardig geslaagd is en actie-scènes die over het algemeen genomen niks bijzonders doen. Hoe zit het dan met de kern van Tomb Raider? Zoals tombes, relikwieën of mysteries die Lara dient op te lossen? Dit is helaas veel te weinig aanwezig in de film. Let op, vanaf hier even een lichte spoiler tot het einde van deze alinea. Het onderzoeken van tempels staat altijd wel centraal in elke Tomb Raider, film of game. In de slotfase komt Lara met haar gezelschap terecht in een tempel, maar ook dat is niet echt bijzonder. Alles aan deze tempel ziet er saai uit en we kregen het gevoel alsof Lara zich in een uitverkochte IKEA bevond waar nog maar één meubelstuk te vinden was. In plaats van dood en verderf te treffen tussen interessante bijzonderheden door, was het zo kaal als wat met een gebrek aan detail.

blank

Het was gewoon niet magisch of mysterieus. Niets wat expliciet door Lara onderzocht werd en ook geen monsters waar ze het tegen op moest nemen. Hetgeen de games iconisch maakte, ontbreekt in de film. Vreemd. De clou van het mysterie was uiteindelijk ook een teleurstelling, omdat het om heisa ging wat je ook in de achterbuurt van een grote stad kan vinden. Dan wat betreft referenties; de iconische rode pikhouweel uit de Tomb Raider game die in 2013 verscheen, komt op een gegeven moment vrij prominent naar voren in de film, maar is dat nu het ‘symbool’ dat zo overdreven gepresenteerd moet worden? Gamers die bekend zijn met de game uit 2013, zullen aardig teleurgesteld raken als ze ook maar iets van setpieces uit die game verwachten. Het zit niet in de film. Dat is doodzonde, want er is genoeg materiaal uit de game te halen

Wat houd je dan over?

Het idee achter de nieuwe Tomb Raider film is niet slecht en het komt overeen met de franchise. Op papier had het ongetwijfeld leuk geklonken, maar in de uitvoering laat het behoorlijk wat steken vallen. Hoewel we de nieuwe Lara erg kunnen waarderen en we Alicia ook graag in een vervolg terug willen zien, dienen de scriptschrijvers wel echt goed naar de games te kijken. De actie stelt niets voor en hetgeen waar de games om bekend staan, worden op een saaie en flauwe manier gebracht. Het verhaal bevat bovendien elk cliché dat je kan bedenken, waardoor veel van de film erg voorspelbaar wordt. Met de goede games als achtergrond is het ons een raadsel waarom men een eigen pad gekozen heeft met dit als resultaat. Zonde. Hopelijk is het vervolg beter en meer natuurgetrouw aan de games.