Review: Ninjin: Clash of Carrots

Review: Ninjin: Clash of Carrots – Het is natuurlijk niet heel erg aardig om wortels af te pakken van konijnen. Toch is dit precies wat de kwaadaardige Shogun Moe heeft gedaan in Ninjin: Clash of Carrots. Alleen zijn de konijnen in dit spel niet zo zachtaardig als in het echte leven. Vooral het diertje genaamd Ninjin laat het er niet bij zitten en onderneemt direct actie. Aangezien hij bedreven is in de vechtsport en eventueel aanspraak kan maken op zijn maatje Akia, de ninja vos, zorgt dit meteen voor paniek bij zijn vijanden. De boosdoener stuurt dan ook Jan en alleman op de held af om er voor te zorgen dat hij niet bij de gestolen wortels komt om ze weer mee terug te nemen naar zijn dorp.

Eindeloos hakken en snijden

Ninjin is een soort van combinatie van een endless runner met een hack ‘n slash-titel en is heel erg simpel om onder de knie te krijgen. Je rent continu van links naar rechts en het enige wat je moet doen is alles wat je tegenkomt kort en klein slaan, en de wortels die je vijanden laten vallen weer oppakken. Hiervoor heb je een klein aantal bewegingen, waaronder de mogelijkheid om te ontwijken en voorwerpen te gooien. Je beweegt dan wel constant naar rechts, je krijgt wel de vrijheid om over het scherm heen en weer te lopen. Het enige waar je rekening mee moet houden, doordat je aan het rennen bent, is dat je alleen vijanden kunt aanvallen die voor je lopen.

Er is echter een mogelijkheid om tegenstanders die achter je staan neer te maaien. Je kan namelijk ‘dashen’, oftewel vliegensvlug een korte afstand overbruggen. Dit kan je met of zonder getrokken zwaard doen, maar met zorgt er voor dat je je wapen naar achteren richt. Deze beweging kun je alleen niet ongelimiteerd doen, want dit vraagt energie en hiervoor heb je een metertje die aangeeft hoeveel je nog hebt. Deze vult zich overigens vanzelf weer aan, maar het duurt even voordat dat weer gebeurt. Tevens maak je hier ook aanspraak op als je met een projectiel wilt gooien, dus je moet zuinig met je energiemeter omgaan. Dit geeft het spel dat zich volledig op actie richt een kleine tactische laag en dat zorgt er voor dat het minder een hersenloos buttonbash-festijn wordt en dat komt het spel zeker ten goede.

We zullen doorgaan

Om er voor te zorgen dat je een reden hebt om door te blijven spelen heeft de ontwikkelaar veel wapens in de game gestopt die je kan verdienen. Er zijn in totaal 101 verschillende zwaarden, 40 wapens waarmee je kunt gooien en 28 zogenaamde ‘artifacts’ die je bepaalde buffs geven. Je zou dus denken dat je constant op zoek bent naar het ideale zwaard en daardoor steeds door blijft spelen. Dat is echter niet het geval, want je zult al snel een wapen gevonden hebben dat jou het beste ligt en daar zal je de game hoofdzakelijk mee spelen. Het enige waar je dan op wacht is een vervanger die onder dezelfde categorie valt, maar die dan wel meer schade aanricht. De meeste wapens die aanwezig zijn dienen dus meer als opvulsel. Dit wordt ook nog eens bevestigd doordat je al snel veel wapens krijgt die sowieso veel minder krachtig zijn dan degene die je al in bezit hebt, waardoor ze dus nutteloos zijn.

Toch is de actie van Ninjin: Clash of Carrots leuk zat om door te blijven gaan. Er worden geregeld nieuwe vijanden geïntroduceerd en de tegenstand wordt langzaamaan steeds groter. Waar je in het begin nog aardig alles bij kan houden, wordt er langzaamaan steeds meer van je skills gevraagd. Je scherm zal letterlijk overspoelen met vijanden en hierdoor worden je skills goed op de proef gesteld. Je kan echter hulp inroepen, want de game is ook in coöp te spelen en dat is vet. Maar hoe je het spel ook speelt, Ninjin: Clash of Carrots wordt op een gegeven moment toch wat repetitief en verliest dan ook wat van zijn glans. Tevens wordt de game in de latere levels wat te onoverzichtelijk, doordat er zo veel op het scherm gebeurt. Je ziet soms niet waar je nu precies bent en dat is heel vervelend als het scherm is overspoeld met vijanden.

Goed, maar niet perfect

Waar ook een kink in de kabel zit is bij de besturing. Deze is in principe goed, maar wanneer je in de latere levels aankomt zal opvallen dat het niet optimaal is. Als de tegenstand groter wordt en je dus sneller moet reageren, dan merk je dat de besturing wel iets strakker had gemogen. De game reageert niet direct op je commando’s en dat is juist nodig als je wordt omringd door vijanden. Er zit een kleine pauze tussen jouw invoer en de daadwerkelijke uitvoering op het scherm. In het begin heb je daar geen last van, doordat dan niet het uiterste van je skills wordt gevraagd. Dat wordt gaandeweg een ander verhaal, want je zal echt over het scherm moeten vliegen om vijanden neer te slaan en aanvallen van hen te ontwijken. Hierdoor krijg je soms het idee dat het onmogelijk is om verder te komen en dat is nu net wat een spel niet moet doen. Een rustpauze biedt soms de oplossing, dus het spel komt beter uit de verf in korte sessies.