Review: One Punch Man: A Hero Nobody Knows – Games zouden een stuk minder leuk zijn als elke held/heldin met één druk op een knop elke vijand zou kunnen verslaan. Gamers willen uitgedaagd worden en langzaam maar zeker meer skills ontwikkelen om verder te komen. Het lijkt dan vreemd als een ontwikkelaar of uitgever een game wil maken over een personage die juist met één vuistslag elke tegenstander volledig kan uitschakelen. Toch is hier door Bandai Namco voor gekozen met One Punch Man: A Hero Nobody Knows. Het is vervolgens een legitieme vraag wat er dan zoal leuk aan is. Daar heeft de ontwikkelaar gelukkig een simpele oplossing voor gevonden.
Een nieuwe held
In One Punch Man speel je niet als de held in de titel, maar maak je zelf je eigen personage aan. De keuzes die je hebt om dit te doen zijn wat beperkt, maar daar komen gaandeweg het spelen genoeg mogelijkheden bij. Als je eenmaal je held hebt gemaakt, dan kom je terecht in een niet al te grote HUB-wereld. In het begin zijn er nog plekken afgesloten, maar door missies te spelen zal je gaandeweg het gehele gebied vrijspelen. Hier zijn weer winkels te vinden waar je bijvoorbeeld items kunt kopen voor tijdelijke buffs. Tevens zijn er mensen aanwezig die jou om hulp vragen en zo weer voor zijmissies zorgen. Ondertussen volg je het verhaal van Saitama – de One Punch Man – maar dan vanuit het oogpunt van je eigen personage. Daarnaast komt de überheld je af en toe uit de brand helpen tijdens gevechten.
De game bestaat uit rondlopen in de HUB-wereld en het spelen van hoofd- en zijmissies. Hiermee kan je XP verdienen en de mogelijkheid om een betere licentie te krijgen als held. Je begint namelijk als een C-held en je kan je opwerken naar S-held. Door beter te worden kom je tegen sterkere tegenstanders te staan en zo ontgrendel je langzaam het hoofdverhaal. Hierin wordt seizoen 1 van de One Punch-anime gevolgd en de ontwikkelaar houdt zich netjes aan dit bronmateriaal, wat goed nieuws voor de liefhebbers van de anime is. Grafisch is het niet spectaculair, maar de personages zijn goed genoeg weergegeven. Ook is het prettig dat de game nauwelijks laadtijden kent, wat het speelgemak bevordert. Maar er zijn ook punten waarop de game minder of gewoon niet zo goed weet te scoren.
Weinig variatie
De vechtscènes zijn op zich wel oké. Het aantal bewegingen dat je tot je beschikking hebt zijn wat beperkt, maar je kan je met het knokken aardig vermaken. Door je held op te levelen kan je nog wat extra speciale bewegingen verkrijgen, maar dan nog is het qua variatie vrij mak. De game biedt overigens de optie om gebruik te maken van verschillende vechtstijlen, maar die verschillen inhoudelijk erg weinig van elkaar. Je krijgt alleen wat andere combo’s waardoor het vechten niet anders aanvoelt. Wat ook niet helpt is dat je tijdens het vechten niet kan wisselen, waardoor je tijdens gevechten altijd aan één stijl vastzit. Jammer, want dat had juist voor wat meer variatie kunnen zorgen als dat on-the-fly gewisseld kon worden.
Daarnaast voelt het vechten wat zwaar aan en dat komt doordat je personage niet direct reageert op de ingegeven commando’s. Dat hoort natuurlijk vloeiend te zijn, zodat je goed kan reageren op je tegenstander. Er zit een kleine, maar voelbare, vertraging tussen jouw commando en de daadwerkelijke uitvoering en dat is een beetje onhandig in een vechtgame. Je kan je hier wel op aanpassen, maar het is natuurlijk niet ideaal. Met name als je wilt blokken kan het zijn dat je actie te laat uitgevoerd wordt en dat schiet natuurlijk niet op. Ondanks deze punten van kritiek treffen we ook een leuke feature in de gevechten aan en dat is dat jij of een tegenstander af en toe versterking krijgt van een andere held. Hier kan je dan (wel) tussen schakelen en degene waar je niet mee speelt kan dan wat levensenergie terug krijgen. En om er nog een schepje bovenop te doen: soms kan het meteorieten regenen of de bliksem slaat in, die jou en je tegenstander schade berokkent.
Hetzelfde
Wat betreft de missies, wat je ook doet – zijmissies of hoofdmissies – het komt negen van de tien keer op hetzelfde neer: knokken in een afgesloten omgeving. Het enige wat verandert is het geschreven korte verhaaltje waarin je leest wat er gaande is voor de desbetreffende missie. Dat is qua inrichting dus aan de beperkte kant, maar de enige andere variatie die je nog krijgt is dat iemand in de HUB-wereld je af en toe kan vragen om iets te vinden. Dat is het verder met als gevolg dat het geheel vrij snel repetitief wordt. Het vrijspelen van items voor je held – dat gaandeweg gebeurt – is een goede toevoeging, want hiermee kan je je held in de meest aparte kostuums steken. Een positieve feature, maar het kan de eentonigheid van One Punch Man: A Hero Nobody Knows niet verbloemen. Er zijn zelfs geen spectaculaire cut-scènes om het geheel wat meer schwung te geven. Waar je het nu mee moet doen zijn saaie tussenfilmpjes waarin je de personages tegen elkaar ziet praten; het is allemaal dus een wat karige bedoeling.
Vreemde praktijken
Daarmee zijn we er nog niet, want buiten de genoemde punten zijn er nog verschillende vreemde dingen te bespeuren in de game. Zo heb je een appartement waar je naartoe kan gaan, alleen voegt deze niets toe. Ja, er komt af en toe iemand in langs om je wat geld of iets dergelijks te geven en je kan er meubelen en dergelijke aankleding voor kopen, maar het dient voor de rest nergens voor. Dus wat het nut is..? Een ander vreemd verschijnsel in One Punch Man is van technische aard. Het komt namelijk heel erg vaak voor dat personages in de HUB-wereld te laat worden ingeladen. Als iemand een missie voor je heeft staat er een icoontje boven diens hoofd. Loop je naar hem of haar toe, dan kan het zijn dat deze pas na enige seconden zichtbaar is. Een ander technisch mankement is dat de framerate in de HUB-wereld niet altijd je van het is.
Oneerlijke strijd vermijden
One Punch Man biedt naast het ‘avontuur’ ook de mogelijkheid om de game online te spelen. Zo kan je tijdens het spelen in de HUB-wereld andere spelers zien en deze eventueel uitdagen voor een gevecht. Tevens is er een gedeelte waar je verschillende online modi kunt vinden. In deze modi komt het op hetzelfde neer en dat is dat je moet knokken, alleen de regels kunnen anders zijn en dat werkt allemaal naar behoren. Zorg er wel voor dat Saitama niet gebruikt kan worden, ook niet als support personage. Online geldt immers ook dat de One Punch Man je met één klap uit kan schakelen en dat is natuurlijk niet eerlijk.
Conclusie
Dat je met een nieuwe held speelt in plaats van One Punch Man is een goede keuze geweest van de ontwikkelaar, alleen weet de game in zijn geheel niet zo te overtuigen. Het blijft trouw aan de serie en de vele items die je kan vrijspelen zijn tof. Ook het vechten zelf is best aardig, maar had veel beter gekund en de vertraagde input schiet natuurlijk niet op, alhoewel het wel went. Wat de game vooral naar beneden haalt is dat er zo weinig variatie te bespeuren is, want de missies zijn vrijwel allemaal hetzelfde en er is niets om de boel wat op te fleuren. Dit zorgt ervoor dat een op zich redelijke vechtgame vrij snel veranderd in een eentonige bedoeling.
Pluspunten
- Blijft trouw aan de serie
- Langzaam maar zeker meer items om je held aan te kleden
- Laden gaat snel
- Verschillende vechtstijlen...
Minpunten
- …die op elkaar lijken en je niet tijdens het gevecht kan veranderen
- Vechten gaat niet vloeiend
- Missies zijn hoofdzakelijk hetzelfde
- Personages in HUB-wereld laden soms heel erg laat
5.0
Jammer maar was te verwachten van deze game
Hahaha ik had niets anders verwacht van die game. Op meta krijgt deze game ook een mooie score triest dat men zo iets durft uitbrengen.
Het idee van zulke games lijkt altijd tof maar de uitvoering laat vaak de wensen over.
Over twee weken my hero academia 2, die zal wel een stuk beter zijn.
Zelfs krijg ik hem gratis druk ik niet op start
@Anoniem-1292: “Hahaha”? Kick jij op het lage cijfer? o_O