Review: No Straight Roads

Review: No Straight Roads – Het rhytm-genre in games heeft vaak een beperkte houdbaarheidsdatum. Dit heeft Activision op de harde manier geleerd toen de markt voor de Guitar Hero games plots volkomen instortte. Later probeerden zij het nogmaals met Guitar Hero Live, maar ook die game wist geen zoden aan de dijk te zetten. Wat heeft No Straight Roads dan wat andere ritmische games niet hebben? Wel, deze game legt zijn focus niet volkomen op het ritmische aspect, maar combineert het met een aardig avontuur en genoeg actie om zo voor voldoende afwisseling te zorgen. Is het eindproduct na meermaals uitstellen nu de moeite waard? Ja, maar ook wel een beetje nee.

Breng échte muziek terug

Laat deze kop je vooral niet beledigen, we spelen wat met de woorden. Elektronische muziek heeft natuurlijk ook zijn charmes, maar als we naar de oorsprong van muziek kijken was dit natuurlijk door klanken welke men in de natuur vond en vervolgens met instrumenten. Mayday en Zuke, de twee leden van de band Bunk Bed Junction, denken er ook zo over en nemen deel aan de Lights Up Audition. Dit is de grootste talentenjacht van Vinyl City geleid door Tatiana, de baas van NSR ofwel No Straight Roads. Een platenlabel die zich volledig focust op Electronic Dance Music, afgekort naar EDM. De rockmuziek van Mayday en Zuke valt bij Tatiana niet in de smaak en ze krijgen de deur gewezen. Mayday laat het hier niet bij zitten en besluit een opstand te creëren samen met Zuke om echte muziek terug te brengen.

Vanaf het begin waren we eigenlijk direct te spreken over de diverse karakters en voornamelijk de designs. Mayday is een drukke, blije meid die graag haar passie voor muziek met anderen deelt. Zuke is een beetje de Yang voor Mayday haar Ying. Hij is rustig, maakt zich wat minder druk maar is wel meegaand met Mayday en haar plan om EDM en dus ook NSR de kop in te drukken. De eerste indruk die wij kregen bij Tatiana was een soort van Cruella D’Eville. Een door en door gemene vrouw die enkel handelt voor haar eigen gewin. Haar top artiesten dienen als baasgevechten door de game heen die allemaal hun eigen unieke element hebben aansluitend bij de diverse persoonlijkheden van de artiesten.

Doorn in je voet

No Straight Roads is een actie-avonturen game met een hoop ritmische elementen erin verwerkt. Het vechten tegen de diverse vijanden werkt op basis van ritme. Door naar de muziek te luisteren weet je precies wanneer jouw vijand aan gaat vallen of wanneer jij een aanval er tussen kan krijgen. Dit werkt voor het grootste deel prima, maar er zijn momenten waarop het niet helemaal gaat zoals je wilt. Misschien is het gevoel voor ritme van de ondergetekende niet helemaal op NSR-standaarden, maar in No Straight Roads zitten een aantal nummers verwerkt waarin het een hel is om de maat te vinden om zo op de juiste momenten aan te kunnen vallen. Dit is ofwel aan verkeerde muziekkeuze te wijten of aan sommige nummers die misschien niet helemaal goed zijn gesynchroniseerd met de gameplay.

Een belangrijk, zo niet hét belangrijkste, element van No Straight Roads is de coöp. Een persoon als Mayday en de ander als Zuke, deze game is er simpelweg voor gemaakt. Met z’n tweeën vlieg je door de ongeveer vijf uur aan content die No Straight Roads te bieden heeft heen. In je eentje kunnen we ons voorstellen dat deze playthrough wel wat langer duurt. De AI van jouw partner is namelijk waardeloos. Je wordt op de voet gevolgd, maar helaas neemt de AI niet jouw vechtstijl over. Sterker nog: Vaak staat de AI je gewoon een beetje aan te gapen terwijl jij druk in gevecht bent.

Er zijn diverse upgrades vrij te spelen voor Mayday en Zuke. Dit gaat op basis van de hoeveelheid fans die ze hebben weten te vergaren. Je grootste fan, genaamd Kliff, houdt dit graag voor je bij en deelt je ook graag mede welke upgrades er nu beschikbaar zijn. Ook zijn er diverse collectables te vinden in de game die je vervolgens kan tentoonstellen in de schuilplaats van Mayday en Zuke. Vinyl City zelf dient als een hub waarin je vrij kan rondlopen en kan praten met de mensen op straat om ook zo de populariteit van Bunk Bed Junction te peilen of om zelfs nieuwe fans te verkrijgen.

Goed verzorgd, met kanttekeningen

Het hele grafische stijltje van No Straight Roads springt direct van je scherm af. De game is lekker kleurrijk, ook dankzij de kleurrijke hoofdrolspelers, en weet een leuke, haast Dreamworks-achtige stijl neer te zetten. Jammer is dat we tijdens onze speelsessie behoorlijk wat grafische pop-in hebben mogen zien en ook niet alle textures zijn even netjes afgewerkt. No Straight Roads kiest er in de hubwereld ook voor om de gewone burgers als schimmen af te beelden. Dit draagt wel bij aan de stijl van de game, maar het zorgt er ook weer voor dat de hub soms wat kaal overkomt.