Review | WarioWare: Move It!

Review | WarioWare: Move It! – Wario was gedurende de jaren 90 en begin jaren 00 net als Mario een platformer-icoon. Inmiddels heeft Wario toch maar eieren voor zijn geld gekozen en is hij uit het vaarwater van de populairdere, goedlachse loodgieter verdwenen. Wario begon met zijn eigen bedrijf: WarioWare Inc, wat zijn roots kent op de Game Boy Advance. Dit jaar is het twintigjarig jubileum van de franchise, de hoogste tijd voor een nieuwe game dus: WarioWare: Move It! Met de subtitel ‘Move It!’ verklapt men natuurlijk al het feit dat we veel lichaamsbeweging tegemoet gaan en, WarioWare kennende, ook een hoop gekkigheid.

Op vakantie

Wario heeft veel kwaliteiten, maar ook zijn zwaktes. Een van zijn zwaktes is zijn onvoorwaardelijke liefde voor knoflook. Dat brengt Wario naar een kraampje wat, volgens hem, overheerlijke knoflookburgers verkoopt. Met zijn grote honger bestelt hij er gelijk een stuk of honderd, waarmee hij ook honderd loten krijgt met de kans om een vakantie te winnen. De geluksvogel weet nota bene het winnende lot te trekken en mag dus op vakantie naar Caresaway Island mét twintig vrienden. De volledige cast bekend uit de WarioWare-serie staat vanzelfsprekend om de hoek en nodigt zichzelf uit om met Wario mee te gaan, terwijl Wario daar absoluut geen zin in heeft. Helaas voor de chagrijnige knoflookvreter zal hij het met dit gezelschap moeten doen. Eenmaal op het eiland gaat de groep op pad en maakt ieder personage zijn eigen avontuur mee.

WarioWare: Move It! bevat net als voorgaande delen een singleplayer component. Je moet hierbij niet een heel spannend verhaal verwachten, maar meer een soort uitgebreide tutorial over wat je allemaal staat te wachten in de game. Deze modus is opgedeeld in allemaal losse fragmenten waarbij je steeds een korte verhaallijn speelt die betrekking heeft op Wario zelf of een van zijn vrienden uit het WarioWare-universum. Denk hierbij aan bekende personages zoals Mona, Dr. Crygor en Dribble & Spitz. Deze verhaalmodus kan je in z’n geheel ook in coöp spelen, waarbij je omstebeurten een van de microgames speelt waar WarioWare bekend om staat. Slaagt speler een niet, dan mag speler twee nog een poging wagen alvorens je een leven verliest. In coöp spelen brengt dus een voordeel met zich mee gezien de andere speler altijd nog een kans krijgt mocht jij het verprutsen.

De basis

In de verhaalmodus dienen beide spelers twee Joy-Cons te gebruiken waarbij de straps ook wel echt een must zijn, je zal namelijk veel met je armen rond moeten zwaaien. Zodra je aan een reeks minigames begint vangt elke minigame aan met welke ‘form’, ofwel houding, je aan moet aannemen met de Joy-Cons. Voor de ene minigame zal je de Joy-Cons verticaal boven elkaar moeten houden, voor de andere moet je ze in jouw zij plaatsen. Soms zal je zelfs moeten t-posen wat direct al een lach op ons gezicht toverde. Tijdens het spelen viel het ons wel direct op dat meerdere paren van onze Joy-Cons deze bewegingen niet altijd even lekker registreerden. We moesten soms dan ook van de houding die ons toegewezen werd afwijken om een microgame werkend te krijgen.

Als je door de verhaallijn heen speelt worden deze poses op een kurkdroge manier even toegelicht, want deze zijn zogenaamd verbonden aan diverse mythische figuren van het eiland waarop Wario vakantie aan het vieren is. Een simpele is de Knight-pose, waarbij je de Joy-Con’s boven elkaar houdt alsof je een zwaard vasthebt. Dit is gerelateerd aan de beschermer van Caresaway Island. De Cuc-Koo! form is wellicht de meest lachwekkende van de game waarbij je één Joy-Con voor jouw mond moet plaatsen en de ander bij jouw achterste. Deze form wordt vervolgens door de verteller nog even toegelicht op de meest stomme manier die je jezelf kan voorstellen: middels een rap zó brak dat hij door Rapper Sjors verzonnen zou kunnen zijn. Met de humor in WarioWare: Move It! zit het in ieder geval wel goed, zij het vanuit de game zelf of doordat jij en jouw vrienden de meest achterlijke bewegingen moeten maken.

Waar je het voor doet

Sinds de WarioWare-games naar thuisconsoles zijn gekomen is het een multiplayer-favoriet geworden voor veel Nintendo-gamers. Dat is wat ons betreft logisch, want je kan hier de grootste lol mee beleven. In de verhaalmodus krijg je microgames van drie seconden voorgeschoteld, maar wanneer je de multiplayer opstart krijg je naast de microgames ook wat langere games voor jouw kiezen. De multiplayer an sich is in vijf verschillende modi opgedeeld: Galactic Conquest, Listen to the Doctor, Medusa March, Go the Distance en The ‘Who’s In Control?’ Show. Handig om te weten: voor deze modi heeft elke speler slechts één Joy-Con nodig.

Galactic Conquest is de eerste modus. Hierin speel je een soort bordspel à la Mario Party, maar dan van veel kortere duur. Hierin komen de wat langere minigames aan bod in tegenstelling tot de microgames. Win je de minigame, dan mag je een dobbelsteen gooien. Zodra het einde van het bord wordt bereikt wint de speler met de meeste punten. In Listen to the Doctor doe je wat de dokter op het scherm tegen je zegt en neem je dus weer een gekke pose aan. Hiermee verdien je punten, maar als naar de dokter luisteren niet jouw sterkste punt is kan je ook nog punten scoren met de microgames.

Medusa March draait om snel reageren en zorgen dat de medusa jou niet in steen verandert. Jij en de andere spelers bewegen naar voren, maar op het moment dat de medusa omkijkt moet je totaal stil proberen te staan. Een soort Anna-Maria Koekoek dus. In Go the Distance worden jij en je vrienden gebombardeerd met microgames tot er slechts één speler overblijft. De Who’s In Control? Show is de laatste modus. Deze kan alleen met vier spelers worden gespeeld en speel je in twee teams van twee. Een team krijgt een opdracht om uit te voeren, maar van dit team hoeft effectief slechts één speler dit te doen. Je zal als team moeten proberen om totaal synchroon te zijn. Aan het andere team om te raden wie nu daadwerkelijk de opdracht moest doen.

Typisch WarioWare

We gaan WarioWare: Move It! niet specifiek op zijn grafische kwaliteiten beoordelen, dat zou namelijk wat oneerlijk zijn. Deze games moeten het van hun unieke stijl hebben en dat zit in dit deel ook weer goed. Cutscènes worden gepresenteerd middels leuke cartoons, die de vrolijke vibe extra kracht bijzetten. De microgames an sich kennen zeer afwisselende grafische stijlen die bij momenten hilarisch kunnen zijn. Voornamelijk door de droge insteek die het totaalpakket zijn eigen, unieke feeling geeft. Met simpele graphics zoals in WarioWare: Move It! krijg je natuurlijk ook gewoon een stabiele 60fps en noteerden we docked een resolutie van 1080p en handheld 720p.

Het stemmenwerk van Wario en zijn vrienden weet ook weer precies de juiste komische noot te raken. Dit is ook de eerste WarioWare-titel waarin Charles Martinet niet langer de stem van Wario vertolkt. Zijn vervanger weet de dikke egoïst minstens net zo goed te vertolken als meneer Martinet altijd gedaan heeft. We spreken ook graag extra lof uit voor de stemacteur die alle forms uit moet leggen tijdens de verhaalmodus. Het vraagt namelijk talent om zo droog dingen uit te moeten leggen. Qua muziek krijgen we in de menu’s wat leuke, vrolijke deuntjes voorgeschoteld die prima te noemen zijn. Tot slot: tijdens de gameplay draagt de muziek ook weer bij aan de komische timing van de taferelen die je op jouw beeldscherm ziet. Kortom, op audiovisueel vlak komt WarioWare: Move It! meer dan prima uit de verf.