Review: God of War: Ascension – God of War III was enkele jaren terug een werkelijk fantastische afsluiter van de grootse trilogie waarin Kratos, nadat hij een verbond aanging met Ares, zo goed als elke god een kopje kleiner had gemaakt. God of War III was episch, groots en een meer dan fijne platformer propvol geweld en prachtige graphics. De franchise ontstond als trilogie, maar inmiddels zijn we bij het zesde deel aanbeland en dit zesde deel neemt ons mee terug in de tijd waar we een onverteld verhaal van Kratos gaan beleven.

Ares is een pain in the ass

De hele aanleiding tot de God of War games is ontstaan doordat Kratos op één van de slachtvelden als Spartaanse krijgsheer geen andere uitweg meer zag dan de hulp in te roepen van Ares, de god van de oorlog. In ruil voor de overwinning zou Kratos voor eeuwig zijn ziel aan Ares geven, maar Ares is eigenlijk gewoon een rotzak, want in een onbewuste opwelling doodde Kratos ook zijn vrouw en kind. Hier had Ares vanzelfsprekend een begeleidende rol in en zo eiste Ares meer op dan Kratos in de eerste instantie wilde afstaan. Reden genoeg voor Kratos om volledig door te draaien en wraak te nemen op Ares en in een later stadium de andere goden van Olympus.

In God of War: Ascension speel je het verhaal dat zich tussen het gesloten verbond en de avonturen uit het eerste deel afspeelt. Je komt dus meer over de geschiedenis van Kratos te weten en wat er gebeurde nadat hij zinde op wraak voor de dood van zijn vrouw en kind. Voordat hij echter achter Ares aangaat, heeft Kratos te maken gehad met de Furies en dit zijn bewakers van het verbond dat stervelingen met goden sluiten. Kratos krijgt dan ook te maken met een opsluiting, martelingen en meer, maar hij weet te ontsnappen en dat is de start van weer een uiterst fijn avontuur met onze Spartaanse held.

Terug in de tijd

Kort na de ontsnapping uit de ketenen die de Furies hem hebben aangelegd, neem je het op tegen één van de meest vervelende furies. Dit vindt allemaal plaats op een versteende titaan die half tot leven komt door de inzet van de furie en dat is kort na het opstarten van de game een waar spektakel om mee te maken. Eenmaal goed onderweg word je opeens drie weken terug in de tijd gegooid. Dit is relatief snel na het doden van zijn familie en Kratos zit in de put. Zijn geest is één grote chaos, maar op heldere momenten ziet hij wat te doen en pakt hij de realiteit aan en dat zul jij van minuut tot minuut gaan beleven.

Na pakweg drie uur spelen in het verleden word je weer even in het heden geplaatst, waarbij je dichterbij de leider van de Furies komt, om vervolgens weer twee weken terug in de tijd gegooid te worden. Het is dus een schakeling tussen heden en verleden en hierbij wordt het verhaal uit de doeken gedaan. In de eerste instantie is het wat onduidelijk, maar gaandeweg krijgt het verhaal vorm en na het uitspelen kun je concluderen dat Sony Santa Monica een geloofwaardig en tof verhaal in elkaar heeft gestoken dat prima in de chronologie van de gehele franchise past en dat levert bovendien nog een brute game op ook.

Blades of Chaos spelen de centrale rol

In grote lijnen is de gameplay van God of War: Ascension niet bijzonder veel anders ten opzichte van eerdere delen. Met Kratos hak en sla je er fors op los om even later te klimmen en te klauteren. Vervolgens krijg je een puzzel voorgeschoteld en daarna is het weer vechten. Het concept van de God of War games is sinds het eerste deel in de basis weinig verandert en ook in dit deel zien we weinig vernieuwingen op dat vlak. Dat is overigens geen slechte zaak, want de gameplay staat als een huis en het is een groot plezier om het avontuur te doorlopen. Toch zijn er wel een aantal veranderingen te bespeuren en de game roept in het begin een missend gevoel op.

De voornaamste veranderingen die je aantreft zitten in de wapens. Kratos heeft in eerdere delen gaandeweg naast zijn Blades of Chaos meerdere wapens verzamelt, maar aangezien zich dat qua chronologie in de toekomst afspeelt, zou het onrealistisch zijn om deze wapens weer aan Kratos te geven. Hierop heeft de ontwikkelaar een ‘alternatief’ verzonnen in de vorm van vier verschillende elementen die gekoppeld zijn aan de Blades of Chaos. Zo heb je in de eerste instantie de gewone aanvallen en krachten die je na verloop van tijd uitbreidt met elektrische krachten, duistere krachten en waterkrachten. Elk element kent zo zijn basisaanvallen, zwaardere aanvallen en magische aanvallen.

Er mist iets

Het is misschien niet zo gevarieerd als bijvoorbeeld de wapenset die Kratos in God of War III tot zijn beschikking had, maar dat heeft verder niet al te veel invloed op de gameplay. Het gaat er immers nog steeds net zo fijn aan toe als voorheen. Toch bekroop ons een gevoel van iets te missen in de eerste helft van de singleplayer en dat was dat het allemaal wat leeg en zielloos aanvoelde. God of War III was in verhouding tot andere delen van dusdanig epische en grootse proporties dat je door de vele bewegende en levende elementen echt voelde een fractie van de hele omgeving te zijn, wat zich ontwikkelde tot een centrale rol in het verslaan van onder andere Poseidon, de beklimming van Olympus en meer.

De opening van God of War: Ascension is zeker van grootse proporties, maar nergens weet de game echt het spanningsniveau van God of War III te halen. Episch is misschien een teveel gebruikt woord anno 2013 in het videogamelandschap, maar het is wel het perfecte woord om God of War III te omschrijven en de feeling dat die game wist op te roepen ontbreekt helaas een beetje in God of War: Ascension. Toch moet je daar niet wakker van liggen, want zodra je de tweede week van de flashback van Kratos in gaat krijg je te maken met echte grootse evenementen die aardig memorabel zijn. De game schotelt je een toffe variatie aan omgevingen voor die op prima wijze afgewisseld worden met puzzels en momenten waarop je aan het knokken bent.

Multiplayer

De totale singleplayer zul je in een uurtje of negen doorlopen hebben en nadien is er een noemenswaardige tweede playtrough beschikbaar, waarbij je meer items kunt gebruiken, meer uitdaging zult aantreffen enzovoort. Dat is niet het enige, want voor het eerst in de geschiedenis van God of War zul je nu ook in een multiplayer aan de slag kunnen en deze multiplayer verlengt de speelduur van God of War: Ascension aanzienlijk, wat sowieso het kostenplaatje een stuk beter rechtvaardigt. Vanzelfsprekend doken we ook in de multiplayer en deze schotelt je een goede variatie aan modi en maps voor.

Als onbekende krijger zul je vlak voor je dood voor een verbond kiezen met één van de goden van Olympus en nadat je de goden aanroept beland je op een nieuwe locatie, waar je kunt kiezen welk verbond je aangaat. Je kunt kiezen voor Zeus, Poseidon, Hades en Ares en per verbond krijg je een unieke wapenset en daarbij behorende speciale aanvallen. Eenmaal een verbond gekozen, dan zul je een korte tutorial gaan doorlopen waar je de belangrijkste elementen in het vechtsysteem te leren krijgt en als je dit succesvol hebt afgerond kun je in de multiplayer aan de slag.

Free for all, survival en meer

In de multiplayer heb je de keuze uit een viertal modi, waarbij sommigen opgedeeld zijn in submodi met betrekking tot het aantal spelers. Een simpele modus is degene waarin je in je eentje of in coöp golf na golf vijand moet verslaan. Hier kun je op een fijne wijze je net geleerde moves oefenen en als je in coöp speelt zul je goed moeten samenwerken om de constante stroom vijanden te overleven. Toch is deze modus net wat anders dan andere soortgelijke modi, want er loopt een tijd af en door vijanden te doden krijg je nieuwe tijd. Eenmaal een ronde overleeft, dan spawnen er kisten, waar je vervolgens ook weer extra tijd uit kunt halen.

Het is dus van belang om niet alleen je health in de gaten te houden, ook de tijdsindicatie in acht nemen is van belang. Deze modus lijkt in de eerste instantie weinig voor te stellen, maar gaandeweg worden de vijanden groter en uitdagender wat het jou en je eventuele partner aanzienlijk moeilijker zal maken. De modus is vergelijkbaar met die van de uitdagingen die we in de vorige delen zagen en hoewel het niet veel om het lijf heeft is het een erg vermakelijk onderdeel van de multiplayer. Echter zal de meeste aandacht toch uitgaan naar de modi die wat grootschaliger van opzet zijn.

Fantastische maps

Zo kun je in een free for all modus er lekker op los hakken, maar een toffe twist in dit geheel is dat de maps meer dan alleen maps zijn. Dat is overigens ook van toepassing in de andere modi. De variatie in maps die de multiplayer kent is allereerst erg uitgebreid en daarnaast zijn ze gebaseerd op diverse segmenten uit voorgaande delen. Het toffe vooral is dat de maps interactief zijn, uit meerdere lagen bestaan en diverse unieke mogelijkheden kennen om vallen te zetten voor je vijanden. Vanuit dat perspectief slaagt God of War: Ascension bovengemiddeld goed in het aanbieden van een unieke setting.

Naast de twee genoemde modi zijn er nog twee andere modi waarin je los kunt gaan. Zo kun je aan de slag in een Capture the Flag modus en een modus waarin het voltooien van diverse opdrachten centraal staat – kortom: Domination. In elke modi komen de maps goed uit de verf en is het qua opzet een meer dan geslaagd geheel. Bovendien verzamel je tijdens het spelen XP door vijanden te doden, kisten te verzamelen en specifieke doelstellingen te volbrengen. Door de XP zul je levelen en dit unlockt vervolgens weer nieuwe vaardigheden en je kunt bovendien nieuwe – betere wapens – vrijspelen. Een gebruikelijk concept dat ook gelijk één fors nadeel met zich meebrengt.

Steile leercurve

Als nieuwkomer is de multiplayer van God of War: Ascension er één met een erg hoge instapdrempel. Je zult na de training door de goden in het diepe gegooid worden en in de eerste instantie is het ook maar een beetje aanzien hoe alles werkt. Als je eenmaal de logica door hebt, dan zul je snel tegen het euvel aanlopen dat je in teamverband moet optreden, maar waar iedereen in feite gewoon voor zichzelf aan het spelen is. Dat is jammer, want hierdoor wordt de beoogde doelstelling niet altijd even snel gehaald en een ander fors nadeel wat ook voor de nodige frustratie zorgt, is dat de balans een beetje zoek is.

Laat ik vooropstellen dat de gameplay echt perfect werkt en dat de ontwikkelaar een goed en sterk vechtsysteem heeft uitgewerkt dat zich prima manifesteert in de multiplayer. Een groot nadeel is dat we geregeld in matches gedropt werden waar er tegenstanders waren met een zeer hoog level. Wij als nieuwkomer waren vanzelfsprekend van een laag level en het vechten tegen dergelijke figuren is een onbegonnen zaak. Je bent volstrekt kansloos en dat komt voornamelijk doordat de tegenstander betere armor, wapens en magie heeft waar je niet tegenop gewassen bent. Bijgevolg zul je met veel moeite enige XP kunnen verzamelen, waardoor het levelen ook niet echt snel gaat.

In dat opzicht was het een stuk beter geweest als er enigszins gradaties in de levels van spelers zat waarop een match wordt samengesteld. Als nieuwkomer zal het lang duren voordat je enigszins een fatsoenlijk level gehaald hebt en tegenstand kunt bieden. Het is dan ook vooral doorzetten, maar als je er eenmaal bent, dan zul je een erg fijne en gevarieerde multiplayer kunnen spelen die echt wat toevoegt aan de game. Allesomvattend valt te concluderen dat de multiplayer een bijzonder steile leercurve kent en het is jammer dat dit niet wat gemoedelijker is opgezet. Los daarvan kunnen we het een prima additie tot de singleplayer noemen.

Grafisch netjes met sterke voice-acting

De game is op grafisch vlak vergelijkbaar met God of War III en dus krijg je een visueel prima game voorgeschoteld met prachtige CGI cut-scenes die het afmaken. Wel is het zo dat er op dit moment visueel mooiere games zijn, maar dat mag de pret niet drukken, want qua leveldesign, variatie en meer is het echt een God of War game zoals je ze gewend bent. Een ander aspect wat ook goed, of misschien nog wel beter uit de verf komt is de voice-acting. Je kunt voor het traditionele Engels gaan, waar zoals altijd niets aan op te merken valt, maar er is nu ook een alternatief. Gezien de game om de Griekse mythologie draait kun je ook voor Griekse voice-acting kiezen en hoewel het echt abracadabra is als je het hoort, heeft het op de één of andere manier een toffe uitwerking op de game. Het maakt het net even wat completer en een Griekse voice-acting is dan ook zeker een welkome toevoeging.

Conclusie:

Kratos is terug in God of War: Ascension en dat levert een degelijke game op. De singleplayer is erg vermakelijk en bruter dan ooit. Het doorlopen van de singleplayer voelt in de eerste instantie wat minder grotesk aan als in God of War III, maar dat neemt niet weg dat het van het begin tot het einde – met name het einde – een waar genot is om te spelen. Ook de toevoeging van een multiplayer is meer dan geslaagd en geeft de game een forse meerwaarde als het gaat om de herspeelbaarheid. Wel is de leercurve enorm stijl en zul je echt moeten doorzetten om er voldoening uit te halen. God of War: Ascension is een fijne toevoeging aan de franchise dat Kratos nog verder uitdiept als personage en de gameplay staat weer als een huis. Halen die game.

Pluspunten

  • Vette actie
  • Brute eindbazen
  • Speelt als een zonnetje
  • Griekse voice-acting
  • Toffe multiplayer maps
  • Vermakelijke multiplayer…

Minpunten

  • …die een enorm steile leercurve kent
  • Als nieuwkomer in de multiplayer ben je vaak kansloos
  • Voelt minder episch aan dan God of War III
  • Geen grootse vernieuwingen