Review: King Oddball – “Om groot te kunnen worden, moet je klein beginnen.” – Dat is het motto van menig indie ontwikkelaar en 10Tons is er één die daarover mee kan praten. King Oddball Ends the World begon ook zo klein, maar maakte al gauw releases op meerdere platformen mee voordat het uiteindelijk ook op de PlayStation Vita verscheen. King Oddball wil over de wereld heersen en we mogen ondertussen Sony’s jongste handheld dus ook als overgenomen beschouwen. Om dit te bereiken, zal je complete legers om zeep moeten helpen. Dit alles wordt gedaan door een vliegend bekroond stenen hoofd met een tong waar bassist Gene Simmons van Kiss niet tegenop gewassen is. Nu we wat beter begrijpen waarom de koning zo “odd” is, zullen we verder ingaan op wat je van de game mag verwachten.

Angry King Oddbirds

Wat je meteen opvalt aan King Oddball is, ondanks dat het er compleet anders uitziet, hoeveel het eigenlijk wel niet weg heeft van een andere, erg bekende game. We hebben het hier dan natuurlijk over Angry Birds. King Oddball probeert het leger onder zijn spreekwoordelijke duim te krijgen door middel van het heen en weer zwaaien van zijn tong met onderaan een steen. Door op het scherm te tikken, moet je er voor zorgen dat je met de juiste timing de steen loslaat, zodat hij rechtstreeks op een tank, helikopter of de infanterie af suist. Het is belangrijk dat je meerdere vijanden tegelijk afmaakt en dit kun je doen door in een bepaalde hoek op een explosief af te vuren. Hetzelfde effect kun je ook bereiken door het te laten afketsen op een andere vijand en zo dus een soort domino effect te creëren.

Dit zijn dingen die je gaandeweg leert en zo ook beter onder controle krijgt. Echte hints krijg je niet en een uitleg aan het begin was ook teveel gevraagd. Dat is wellicht ook niet meer nodig als je game zoveel lijkt op andere games die elke persoon op Aarde ondertussen wel kent en gespeeld heeft, maar dat terzijde. Zodra je het idee begint te krijgen dat het eigenlijk te makkelijk is (dat gebeurt ongeveer op één derde van de game), slaat het noodlot toe. De restartknop die je nagenoeg nooit hoefde te gebruiken, zul je nu per level steeds vaker nodig gaan hebben. Je krijgt namelijk maar drie stenen om mee te beginnen en je kunt deze op twee manieren aanvullen: door een steen tegen de koning aan te ketsen en door een triple-kill te scoren. Met meer vijanden dan je stenen hebt, is het missen van één steen vaak al reden genoeg om de handdoek in de ring te gooien en het dan maar weer opnieuw te proberen.

Te simpel, te complex staat gelijk aan…

Het is dus eigenlijk een game die zo simpel van opzet is, dat je heel ver moet gaan om het complex te maken. Gelukkig heeft 10Tons hier wel kaas van gegeten en kun je bij aanschaf van de game (die overigens maar een schamele €4,49 kost) je maar beter voorbereiden op bloed, zweet en tranen. Een groot nadeel hieraan is wel dat het heel snel enorm repetitief wordt. Je hebt enkele challenges in de game en zelfs verborgen levels die voor enige vorm van afwisseling zorgen, maar met maar één doel in de gehele game is dit niet iets waar je nou per se voor warm loopt. Integendeel, er zijn al zoveel verschillende games van dit type op de markt en het weet zich helaas niet genoeg te onderscheiden.

Nu zijn er natuurlijk altijd de fans die het totaal niet uitmaakt en die niets liever doen dan een spelletje als dit in de trein of gewoon lekker thuis op de bank spelen. Heb je de ene game uitgespeeld, begin je gewoon weer aan de volgende. Maar als je specifiek gaat zoeken naar redenen om deze game in huis te halen in plaats van een andere, dan zou alleen de prijs een écht goede reden zijn. Ervan uitgaand dat je hier door de moeilijkheidsgraad niet zomaar in één dagje doorheen komt, is het het qua speeluren zeker wel waard. Helaas heb je alles wat de game je te bieden heeft al gezien voordat je ook maar dicht bij het einde bent en dit is gewoonweg jammer.

Conclusie:

King Oddball Ends The World is géén kaskraker en zal het ook nooit worden. Het wist ons wel te verrassen omdat het eerst misleidend makkelijk was, maar daarna ineens een compleet ander niveau van denken behoefde als je je naar een volgend level wilde begeven. Hoeken berekenen en timing zijn zeer belangrijk en het is dus geen typische ‘verstand op 0’ game. Doordat je steeds hetzelfde voor je hebt, worden de levels wel steeds saaier en de gameplay lijdt hier ook dusdanig onder. Het steeds op de “Retry” knop moeten drukken omdat het allesbehalve simpel is, helpt hier natuurlijk ook niet bij en voordat je het weet leg je van ellende je PS Vita aan de kant. Tenzij je er echt niet tegen kunt dat je niet verder komt en dus verder wilt proberen, zul je al snel geen reden meer goed genoeg vinden om verder te spelen.

Pluspunten

  • Berekeningen maken en timing
  • Fikse moeilijkheidsgraad
  • Gepaste muziek

Minpunten

  • Repetitief
  • Saai level design
  • Challenges voegen weinig toe
  • Verborgen levels zijn matig
  • Niet innovatief
  • Waarom wil hij nu de wereld vernietigen?