Review: Fluster Cluck – Het zal de meesten niet ontgaan zijn dat deze titel zinspeelt op een term die bekender in de oren klinkt. Een term die ook gebruikt wordt om de letterlijke betekenis aan te duiden, maar omdat deze site niet expliciet 18+ is, zal ik daar verder niet te diep op ingaan. Aan de andere kant is het een term die onder andere door het leger en de politie wordt gebruikt als iets uit de hand loopt. De omschrijving die ik vond op het internet: ‘een probleem dat vergroot wordt doordat meerdere personen er tegelijk aan werken, dikwijls omdat ze niet op de hoogte zijn van de acties die door anderen ondernomen worden’. En laat dat nou precies aardig de lading dekken van Cluster F… ehm, Fluster Cluck.

Het probleem

Het doel van Fluster Cluck is even gemakkelijk als ongebruikelijk. Bezoek als één van de buitenaardse wezentjes die je als karakter kan kiezen een vrij ongeïnspireerde map en verander alles wat daarin rondloopt in kippen – bijvoorbeeld een koe. Zweef erboven met je ufootje, til ze op en sleep ze naar de dichtstbijzijnde Chikkinizer, een machine die alles wat je erin gooit verandert in de eerder genoemde kakelende kloeken. Maar let op, niet alleen de bewoners van het level kunnen ten prooi vallen aan de Chikkinizer. Ook jijzelf kunt dit lot ondergaan als je vaak genoeg beschoten wordt, daardoor bewusteloos raakt en door een tegenspeler in het gevreesde apparaat wordt gemieterd.

Meerdere personen

Dit kunnen computergestuurde tegenspelers zijn, maar bij voorkeur vrienden en vriendinnen naast je op de bank. Fluster Cluck richt zich namelijk vooral op lokale multiplayer met modi als (Team) Chikkin Hunt en (Team) Deathmatch. Het spel bevat een singleplayer carrière die je overigens ook samen met 1 tot 3 vrienden kan spelen. Maar deze luchtige shooter komt nog het best uit de verf als je je bezoek een controller in de hand duwt en elkaar in een ware clusterfuck het leven zuur probeert te maken. Maar je het leven zuur maken doet vooral het spel zelf, dat absoluut niet uitblinkt in creativiteit en finesse.

Niet het ei van Columbus

Helaas kunnen we niet anders dan concluderen dat Fluster Cluck op meerdere fronten de plank misslaat. Om te beginnen is het leveldesign ongeïnspireerd. De levels zijn erg simpel van opzet en ontberen enige diepgang en speelsheid. Dat hoeft niet per definitie slecht te zijn, maar je wordt op geen enkele manier uitgedaagd om tactisch te denken of op een andere manier strategisch je volgende zet te bepalen.

Het gebruik van pijpen waarmee je van de ene kant van het level naar de andere kant kan teleporteren, om op die manier zo snel mogelijk met je prooi bij de Chikkinizer te komen, verandert daar niets aan. Het is zelfs irritant als je met een paar man tegelijk probeert de doorgang te bereiken en op die manier een makkelijke prooi bent voor ‘campers’, die je bij één van de twee uiteindes staan op te wachten.

Grafisch is het erg onder de huidige maat. Een graslevel waarin je koeien in kippen verandert wordt gevolgd door een woestijnlevel met kamelen die hetzelfde lot wachten. En jawel, niet veel later volgt een slecht uitgewerkte post-apocalyptische setting met zombies. Het ziet er allemaal kleurrijk uit, maar niet meer van deze tijd. De soundtrack – als je de saaie, aan de omgeving aangepaste deuntjes zo mag noemen – spreekt niet tot de verbeelding. Voor de rest zijn de geluidseffecten wel doeltreffend, maar nergens echt speciaal. Kleine hoogtepuntjes zijn de effecten die door de microfoon in je controller klinken, zoals een verschrikte kip of een sporadisch welgemikte explosie. Nu is het hele audiovisuele gedeelte natuurlijk niet per se leidend, als de gameplay maar goed zit, al zet ik ook daar mijn vraagtekens bij.

Als een kip zonder kop

Het slechte leveldesign zou nog enigszins vergeeflijk zijn als de gameplay als een huis zou staan, maar dat is helaas niet het geval. Fluster Cluck is in feite een twin-stick shooter, waarin je met de linker anologe stick stuurt en met de rechter de camera beweegt en je wapen afvuurt. Dit gaat allesbehalve soepel, en je schiet en zweeft al snel bijna letterlijk als een kip zonder kop rond. Je prijst jezelf gelukkig als je met meer geluk dan wijsheid een tegenstander in een hoek drijft en weet neer te schieten. Pak deze, of één van de eerdergenoemde kamelen of zombies, op met je ‘beam-me-up’-straal, donder ‘m in de Chikkinizer en verdien zoveel mogelijk punten. Op z’n tijd kan je een speciale aanval inzetten – zoals een mijn of een geleide raket -om een tegenstander neer te halen. In de Deathmatch modus is dit neerhalen logischerwijs het enige doel, waardoor het geheel nog kariger wordt.

Helaas is alles wat er te zeggen valt nu ook zo’n beetje verteld. Dit is het hele eieren eten. Dat je kan kiezen tussen een beperkt aantal, deels nog vrij te spelen, verschillende wapens, het kleurtje van je UFO en je hoofddeksel (…) verandert daar weinig aan.

Conclusie:

Fluster Cluck doet een poging de couch-multiplayer exclusief op de PlayStation 4 nieuw leven in te blazen, maar ik ben bang dat er geen haan naar zal kraaien. Het wordt nergens echt grappig en de game frustreert eerder dan dat je het gevoel hebt (alleen of samen) een leuk spelletje te spelen. En het geheel ziet er daarnaast ook nog eens belabberd uit. Ik raad je dus ook aan om zeker niet haantje de voorste te willen zijn en eieren voor je geld te kiezen. Sla Fluster Cluck liever over.

Pluspunten

  • Lokale split-screen multiplayer met kippen
  • Geluidseffecten via de mic in je controller

Minpunten

  • Ongeïnspireerd leveldesign
  • Slecht uitgewerkte gameplay
  • Vervelende besturing
  • Grafisch onvoldoende
  • Saaie soundtrack