Review: Mount & Blade: Warband

Review: Mount & Blade: Warband – Mount & Blade zal je wellicht als consolegamer vrij weinig zeggen, maar de serie kent op de PC een geschiedenis van bijna een decennium. Ooit uitgebracht in 2007 door de kleine Turkse ontwikkelaar TaleWorlds Entertainment. De game is een middeleeuwse role-playing game in haar puurste vorm. Bijna tien jaar later wagen de makers een uitstapje naar de console.

Welkom in Calradia

Mount & Blade speelt zich af in de middeleeuwse wereld van Calradia, een uitgestrekt eiland met een ruime diversiteit in omgevingen. Wanneer je begint heb je de mogelijkheid om je personage vorm te geven. Een naam, uitgebreide plastische mogelijkheden en zelfs een achtergrondverhaal zijn allemaal naar wens aan te passen. Uiteindelijk maakt je achtergrond niet zo heel veel uit. Enkel je statistieken worden lichtelijk beïnvloed en soms komt het ter sprake in de dialogen. Voor de rest is Calradia een open sandbox wereld, waarin jij zelf het verhaal maakt en doet wat je wilt.

Zo kun je een leger om je heen verzamelen en karavanen gaan beroven of je kunt nobele heren van stand helpen om zo hogerop in het systeem te komen. Afhankelijk van je keuzes verdien je door deze opdrachten geld en punten om je karakter te verbeteren. Ben je iemand die graag met een zwaard en schild knokt? One-handed-combat kan dan wel een kleine upgrade gebruiken zo nu en dan. Koop daarbij uiteraard ook wel de juiste uitrusting of steel het van ter Aarde gestorte vijanden.

Wie, wat, hoe en waarom?

Deze vrijheid in Mount & Blade is uiteraard heel fijn, maar heeft ook een keerzijde die wellicht spelers zal afschrikken. De leercurve is namelijk extreem stijl. Je krijgt een korte tutorial, maar die staat in schril contrast met wat de game te bieden heeft. De basics worden je snel bijgebracht, maar de rest is een geval van vallen en opstaan. Daarnaast zijn de opdrachten die je krijgt ook redelijk cryptisch. Reken erop dat je een paar uur kwijt bent aan het uitvogelen van alle mogelijkheden. Op zich geen echt minpunt, maar vandaag de dag worden spelers toch meer bij de hand genomen.

Als je het eenmaal doorhebt is het wel mogelijk om in een relatief korte tijd een status te verwerven. Na een paar uur heb je een bescheiden groep van zo’n twintig man te pakken en kun je echt aan de slag. De eerste missie die wij speelden was het bevrijden van de broer van de plaatselijke handelsman. We moesten eerst een paar zielen vinden die bereid waren om te knokken en vervolgens een bende bandieten opzoeken om die eens kennis te laten maken met vlijmscherp staal. Na een tactisch gevecht spraken we even een hartig woordje met een gewonde bandiet en zochten we hun schuilplaats op, waar de broer gevangen bleek te zitten. De rest mag je zelf invullen.

Ambitie is het pad tot succes

Zoals we al zeiden is het redelijk gemakkelijk om een legertje op te bouwen, deze kun je ook met je verdiende geld upgraden. Ze beginnen als simpele boeren die je een bedrag betaalt en kunnen uitgroeien tot volwaardige ridders te paard. Je kunt het echter ook zo weer kwijtraken. Mount & Blade is namelijk een game die draait om strategie en tactiek. Als je verkeerde keuzes maakt, kan dit grote gevolgen hebben voor je vordering in de game. Het is mogelijk om nederzettingen te bemachtigen, te handelen, hele gebieden onveilig te maken en samen te feesten met de koningen van Calradia. Blijf echter altijd over je schouder kijken.

Zo hadden we op een gegeven moment een leger van veertig man sterk, redelijk uitgerust en inmiddels een karakter die wel van wanten wist. We kwamen een rivaliserend volk tegen – je hebt in totaal zes volkeren – en die daagde ons tussen twee heuvels uit voor een gevecht. Je navigeert namelijk door het landschap door een point-and-click-systeem. De camera zoomt dan uit en je krijgt een overzicht van een landschap. Let echter wel op wie je pad kruist. Het kan een kleine bende zijn die geld vraagt om erlangs te mogen, vervolgens kun je kiezen om te betalen of erop in te hakken. Maar goed, terug naar die foute beslissing van eerder.

Het leger van een Noorse earl kruiste het pad en in een opwelling van zelfvertrouwen gingen we het gevecht aan. Je kunt een aantal commando’s geven aan je leger, zo kun je ze jou laten volgen, bepaalde formaties laten innemen, terug laten trekken enzovoort. Ervan overtuigd dat dit een redelijk makkelijke overwinning zou worden, trokken we te paard galopperend in de richting van de vijand. Vlak voor het leger werden we ineens van de flank verrast door een regen van pijlen. Eén voor één vlogen mijn ridders van hun paard. Niet veel later was alleen ons personage Sean Bean (hij lijkt er echt op) nog over. Vervolgens werden we gevangen genomen, dagenlang meegesleurd en uiteindelijk wisten we te ontsnappen. Weg leger.

Dit soort situaties komen voor en maken de game keihard en realistisch. Je moet absoluut ambitie hebben, maar zeker op een hogere moeilijkheidsgraad kun je ineens met lege handen staan. In Mount & Blade kom je in actie als je in het strijdveld tegenstanders tegenkomt, nederzettingen aanvalt, in de arena vecht of een kasteel verdedigd of aanvalt. Al deze situaties hebben veel mogelijkheden, pluspunten en passen op hun eigen manier bij je ambitie. Het kan dus echter ook betekenen dat je ineens drie stappen terugdoet. Het maakt deze ode aan het middeleeuwse leven wel spannend op zijn eigen manier.

Happines does not come from doing easy work

Zo verwoordde Theodore Isaac Rubin het ooit en dat is zeker van toepassing op Mount & Blade. De game is niet makkelijk, kost veel tijd en steekt je soms genadeloos in je rug. Toch blijf je het spelen, omdat de beloning voor het harde werk je zoveel oplevert. Een groot leger, een mooi gekocht zwaard bij de smid, een kruisboog en opeens begeef je jezelf op de stenen muren van een kasteel. Je waant je een ridder van stand die een levensbeslissende strijd moet leiden. Het heeft je uren gekost, maar daar sta je dan. Je ziet de houten toren met tientallen vijanden op je af komen en je geeft het commando de pijlen los te laten. Een moment dat je zeker zal bijblijven.

Het is knap dat een kleine ontwikkelaar als deze zoiets bij je los kan maken, er hebben slechts drie designers meegewerkt aan deze indie game. Het enige dat we onszelf echter blijven afvragen is: waarom een port naar de console? Het skelet van de game is namelijk – zoals hierboven uitgebreid beschreven staat – een stevige en goede. Het jammere is alleen dat de game gewoon niet goed werkt op de PlayStation 4. En dat is heel erg zonde.

Een lastige game om te verkopen op de PlayStation 4

Ten eerste de besturing, de controller van de PlayStation 4 heeft simpelweg niet genoeg knoppen om een game als deze echt goed te laten functioneren. Daarbij komt ook nog eens dat de button-mapping niet bepaald logisch is. Zo moet je met het rechterpookje aangeven of je rechts, links of bovenhands aanvalt of verdedigd. Op zich niet zo’n punt, maar datzelfde pookje bestuurt ook de camera. Het gevolg is dat je middenin een gevecht soms ineens compleet de verkeerde kant op kijkt, of wegkijkt maar niet goed aanvalt. Doordat je geen muis hebt is het soms ook lastig om te mikken en het oppakken van items is vaak heel onhandig.

Verder kun je op de PC met legers van honderd man tegen elkaar spelen, op de PlayStation 4 is vijfenzestig de limiet. De uitbreidingen Napoleonic Wars en Viking Conquest zijn niet beschikbaar, dat terwijl de eerste al vier jaar en de ander al twee jaar beschikbaar zijn. Waarom konden die niet geport worden? Tot slot zal ook de audiovisuele presentatie een lastige zijn om te verkopen. De game heeft geen enkele upgrade gehad en bevat nauwelijks tot geen stemmen, matige geluidseffecten en visueel is het… nou ja, tien jaar oud. Inclusief Papyrus lettertype. Voor de pick-up-and-play-gamers zal dit dus een behoorlijke hobbel zijn.

Toch even gluren op de PC

Op de PC is de game nog altijd erg populair, er komt ook een Mount & Blade II: Bannerlord, die er erg tof uitziet. We kregen ook de mogelijkheid om Mount & Blade: Warband te spelen op de PC, om toch even het verschil te merken. Al na vijf minuten spelen is het meer dan duidelijk dat deze game hiervoor gemaakt is. Het vechten, spelen en commanderen gaat zoveel soepeler op de PC. Daarnaast heb je grotere legers en kun je online met maar liefst tweehonderdvijftig(!) spelers, tegenover de tweeëndertig op de PlayStation 4. Dit is overigens een ontzettend leuke multiplayer op beide apparaten. Samen ten strijde trekken tegen de vijand geeft de game nog meer dimensie.