bbbanner
Review: BlazBlue: Central Fiction – BlazBlue is in het fighting genre inmiddels een begrip geworden. Arc System Works stond altijd al bekend om zijn sterke Guilty Gear titels, maar heeft daar met BlazBlue nog een door fans geliefde serie bij gekregen. Sinds 2010 wordt er ook bij ons in Europa met enige regelmaat een nieuw deel in deze serie geïntroduceerd of wordt een voorgaand deel net wat verbeterd, zoals we ook vaak zien met andere fighters. We leven alweer in 2016, dus het is de hoogste tijd dat we opnieuw voorzien worden van een splinternieuw deel, namelijk BlazBlue: Central Fiction.

Verder bouwen op wat goed is

Het verhaal omtrent Ragna the Blood Edge krijgt in Central Fiction weer zijn vervolg. Nadat The Imperator de mensheid heeft laten vervagen tot het stofje bekend als seithr, is Ragna achtergebleven in zijn Black Beast vorm. Deze vorm laat op een gegeven moment los en Ragna komt met geheugenverlies weer bij zinnen. Hoewel hij al zijn kennis kwijt is van wat er voorafgaand is gebeurd, heeft hij wel het idee dat er iets moet gebeuren en hij gaat verder op onderzoek uit in de stad Kagutsuchi.

bb1

Afgezien van het verhaal dat nu natuurlijk verder gaat, is een nieuw deel in de BlazBlue serie altijd in grote lijnen hetzelfde als het voorgaande deel, maar men verbetert dan hier en daar wel dingen aan de al goede formule en voegt hier tevens nieuwe karakters en levels aan toe. Op grafisch gebied is er ook vrij weinig gewijzigd, behalve het nodige polijsten hier en daar. Nieuw zijn de portretten van de karakters, die reageren op het nemen van schade, wat puur cosmetisch gesproken een leuke toevoeging is.

Op het gebied van gameplay is er ook weer het nodige gebalanceerd of totaal gewijzigd. Naast dat de bekende karakters nog even een keer goed onder de loep zijn genomen, zijn er natuurlijk ook weer wat bijgevoegd. Zo is de eerder genoemde Imperator nu speelbaar en staat zij bekend als Izanami, maar er is ook een karakter exclusief voor de consoleversie toegevoegd. Voor de lezers die het misschien nog niet wisten, in Japan zijn arcadekasten nog altijd populair en komen fighters daar standaard eerst in de arcadehal terecht. Eén van de nieuwe karakters, Susano’o, is in die versie dan ook niet beschikbaar.

bb2

Het oog wil ook wat

Kenmerkend bij BlazBlue is de manier waarop de karakters altijd in beeld worden gebracht als zijnde een soort handgetekende sprites. Deze beginnen nu echter wel hun leeftijd te tonen. Met elk deel worden ze wel wat gedetailleerder, maar wellicht is het tijd om hier toch wat meer grenzen in te verleggen. We hebben bij onder andere Guilty Gear Xrd gezien wat voor mooie plaatjes Arc neer kan zetten in hun games en we zien dit dan ook graag naar de BlazBlue serie komen. Desalniettemin is de game nog altijd prima om naar te kijken en is het allemaal toch weer net iets gelikter dan in voorgaande delen.

Klinkt als muziek in de oren

Op het gebied van audio is BlazBlue altijd goed verzorgd geweest, echter mist er deze keer toch wat en dat zijn de Engelse stemmen. Veel fans zijn verontwaardigd dat dit deel geen nasynchronisatie bevat. Arc heeft wel beloofd om deze als download beschikbaar te maken voor mensen die hier echt een gemis aan hebben. Voor de rest is de muziek weer van goede kwaliteit en geven je meteen die typische fighter-feeling, die alleen Japanse fighters je kunnen geven.

bb3

Oefening baart kunst

Iets wat wij altijd kunnen waarderen is een prettige community en dat is iets wat wij toch elke keer weer ervaren bij BlazBlue zodra we online gaan. Eerlijk is eerlijk, je zal een paar keer flink worden ingemaakt, maar het leuke is dat de mensen die deze games spelen vrijwel altijd fanatiekelingen zijn. Wanneer je om tips vraagt, geven mensen die ook gewoon aan je. Elk deel is het weer even leren hoe je het beste kan spelen en de community helpt je daar, over het algemeen, graag bij. Daarnaast werkt het hele online gedeelte ook gewoon goed, gelijk bij de release van deze titel. In vergelijking met sommige andere titels die recentelijk zijn verschenen is ook dat een pluspunt te noemen.

Conclusie

BlazBlue: Central Fiction pakt al het goede van de serie bij elkaar en bouwt daarop verder en dat is een goed ding. Arc weet vrijwel nooit teleur te stellen als het aankomt op het leveren van een fighting game van aanzienlijke kwaliteit. Alles voelt verzorgd aan, het speelt heerlijk weg, de multiplayer werkt vanaf de release gewoon goed en daarnaast is ook de community nog eens erg leuk. Nu deze serie al circa zes jaar dezelfde engine gebruikt, begint deze wel zijn ouderdom te tonen en het weglaten van de Engelse stemmen is ook een ietwat rare stap, maar dat mag de pret niet drukken! BlazBlue: Central Fiction is een game die vrijwel elke fighting fan weet te bedienen.

Pluspunten

  • Speelt nog altijd heerlijk
  • Subtiele wijzigingen komen alleen maar ten goede
  • Multiplayer bij release stabiel
  • De community

Minpunten

  • Het volgende deel mag wel echt een poetsbeurt krijgen
  • Ontbreken Engelse stemmen

8.5