Review: Watch_Dogs 2

Review: Watch_Dogs 2 – In 2013 zagen we Watch_Dogs verschijnen als een geheel nieuwe Ubisoft franchise. Het hacken van de stad, een organisatie die alles kan zien en de stille, onbewuste meerderheid die hun privéleven te grabbel gooide waren de punten die de boventoon voerden. Een situatie die tot op zekere hoogte vergelijkbaar was met het digitale tijdperk zoals we dat vandaag de dag kennen. Met Watch_Dogs 2 borduurt Ubisoft voort op dit gegeven, maar dan wel met een compleet andere insteek. Dit naar aanleiding van de vele kritieken die het origineel te verduren kreeg. Maar pakt die andere insteek ook echt goed uit?

De grote boze wolf

Watch_Dogs 2 laat in grote lijnen het origineel voor wat het is, want je krijgt ditmaal een andere setting voorgeschoteld, andere personages en belangrijker nog: een nog meer angstaanjagende situatie. Blume is verantwoordelijk voor ctOS 2.0, dat nog agressiever data verzamelt dan in het eerste deel het geval was. Deze data is aanvankelijk natuurlijk bedoeld ter preventie van misdaad en zelfs terrorisme. De CTO van Blume gebruikt deze informatie echter voor eigen gewin en hij blijkt op een hoog niveau verwikkeld te zijn in allerlei zaken.

Politiek, financieel gewin, macht en totale controle zijn deze CTO niet vreemd en DedSec ziet dit allemaal met lede ogen aan. Tot daar Marcus Holloway om de hoek komt kijken. Een getalenteerd hacker, maar tevens iemand die niet terugdeinst voor enige actie en zich vaak zat in het hol van de leeuw zal en wil bevinden, om er alles aan te doen om de macht van Blume te reduceren. Marcus sluit zich aan bij DedSec en dat is het moment waarop het hackerscollectief echt het verschil kan maken. Alles begint natuurlijk klein, maar dan niet zonder doel, want uiteindelijk wil je Blume en ctOS 2.0 ten gronde richten. Dat heb je echter niet zomaar gedaan en dat is wat jij zult gaan bewerkstelligen met Marcus onder de knoppen.

DedSec is een kleine groep die het opneemt tegen de grote boze wolf en om Blume echt goed schade toe te brengen, is het belangrijk dat het hackerscollectief genoeg support heeft. Door missies te spelen in de game zal je de naam DedSec in aanzien doen stijgen, waardoor mensen die geïnteresseerd zijn of het initiatief toejuichen een app kunnen downloaden. Hiermee bouwt DedSec op lange termijn een enorme cluster aan processorkracht op, genoeg om Blume uiteindelijk aan te kunnen vallen. De essentie van de game is dus zoveel mogelijk volgers vergaren.

De ultieme hacker

Zoals al aangegeven, verzamel je volgers door missies te spelen. Deze missies zijn op te delen in verschillende categorieën. Zo heb je de hoofdmissies, die voorzien zijn van veel cut-scènes, een achtergrondverhaal en een duidelijke lijn. Deze missies zijn noodzakelijk voor de rode draad van het verhaal, maar in iets mindere zin zijn er ook nog belangrijke nevenmissies. Buiten dat zijn er in de stad zo hier en daar nog individuen af te luisteren die weer kleine extra missies opleveren. In elk geval zal je bij het voltooien van de missies nieuwe volgers vergaren, maar er is nog een belangrijk ander aspect dat hierbij komt kijken.

Hoe meer volgers je hebt, hoe meer punten je krijgt. Door elke keer een nieuw doel qua hoeveelheid volgers te bereiken, krijg je researchpunten. Deze punten kun je via een app gebruiken om bepaalde skills vrij te spelen die je vervolgens tijdens je avontuur kan gebruiken. Dat loopt uiteen van auto’s hacken tot drones voorzien van de mogelijkheid tot bommen werpen en van een middel tot een tijdelijke communicatie blackout, tot het op afstand besturen van heftrucks en hoogwerkers. Gaandeweg speel je dus steeds meer hackmogelijkheden vrij en die zijn van cruciaal belang voor de gameplay.

Daar waar de eerste Watch_Dogs voor een groot gedeelte gericht was op de actie – Aiden kon veel meer hebben en was ook meer bedreven in vechten dan Marcus – ligt de nadruk in Watch_Dogs 2 veel meer op het hacken. Veel van de missies die je gedurende het avontuur tegenkomt, zijn voor 80% te voltooien middels je hackskills. Niet langer ben je genoodzaakt om overal maar naar binnen te lopen, want vijanden kan je veelal tijdelijk uitschakelen met een hack op hun telefoon. Voor objecten waar je handmatig handelingen voor moet verrichten, kan je nu ook gewoon je kleine rijdende drone inzetten. Een omgeving even scouten op vijanden? Zet je vliegende drone in en gebruik nethack om gedigitaliseerd duidelijk alle vijanden en handige punten aan te duiden.

Je bent continu bezig met het vanop een afstand vijanden te neutraliseren en je missie te voltooien zonder je handen vuil te maken. En dat zorgt voor een andere gameplay benadering dan voorheen. Waar het in de eerste Watch_Dogs vooral een extra gameplay feature was ter ondersteuning van de actie – althans, zo voelde het aan – voert het nu overduidelijk de boventoon. Vijanden schieten met scherp, Marcus is niet tegen al te veel kogels opgewassen en bij het alarmeren van nog meer vijanden ben je eigenlijk per definitie kansloos. Hierdoor dwingt de game je enigszins om creatief met je hackskills om te gaan. Dat is aanvankelijk even wennen, maar op een gegeven moment krijg je het concept van ‘out-of-the-box’ denken door en dan ontvouwt zich een nieuwe weg van middelen voor je.

De stad, de sfeer… het is genieten!

Het gehele avontuur speelt zich zoals bekend is af in San Francisco, maar ook in omliggende plaatsen zoals Marin, Oakland en Sillicon Valley. De missies die je voorgeschoteld krijgt, brengen je naar alle uithoeken van de map en wat hierbij vooral opvalt, is dat Ubisoft bijzonder creatief omgaat met de invulling van deze missies. Keer op keer krijg je andere doelstellingen en door de variatie in omgevingen is het elke keer weer een verrassing. Creativiteit is een belangrijk speerpunt en daarmee weet de game zich goed te onderscheiden van het origineel. Repetitieve elementen komen nauwelijks voor, wat deels te danken valt aan de verschillende mogelijkheden om een missie te voltooien.

Jij krijgt verschillende mogelijkheden in je schoot geworpen die je verder kan uitbreiden met de researchpunten. Hoe je het vervolgens aanpakt, is geheel aan jezelf en dat zorgt ervoor dat Watch_Dogs 2 nooit gaat vervelen. De stad is daarbij erg mooi vormgegeven en met de buitengebieden erbij heb je een enorm speelveld om je in te vermaken. Niet alleen vanwege de noodzakelijke missies, maar ook omdat je hier genoeg dingen te doen hebt. Je kunt op zoek gaan naar bepaalde blauwdrukken die nieuwe research opties vrijspelen, je kunt op zoek naar researchpunten, deelnemen aan races, mensen afluisteren voor kleine zijmissies, enzovoort.

Ubisoft staat bekend om het opvullen van haar games met allerlei repetitieve handelingen. Denk dan aan het activeren van radiotorens, kistjes openmaken en meer. In Watch_Dogs 2 is dat veel minder aan de orde, want de dingen die je kan verzamelen, zijn niet extreem veel aanwezig. Daarnaast hebben ze in veel gevallen een nuttige bijdrage aan de gameplay en zo zie je meer van de stad. Het voelt daarmee toch net even wat frisser aan, dus ook dat punt van kritiek wordt op een handige wijze opgelost. Het verkennen van de stad is overigens een genot, want naast dat het geheel mooi is vormgegeven, is het ook nog eens een sfeervol geheel.

De mensen op straat leiden echt een eigen leven en dat levert regelmatig leuke situaties op. Een man die uit het huis geschopt wordt door z’n vrouw en daardoor in een heftige discussie is verwikkeld. Een boze kerel die de auto van zijn maat in elkaar aan het meppen is met een honkbalknuppel. Het zijn situaties die je kan treffen en dat geeft het geheel een goed gevoel van leven. De keerzijde is wel dat de stad bij momenten toch wat leeg aanvoelt, zeker voor een wereldstad als San Francisco. Echt wakker liggen doe je daar overigens niet van, want je bent veelal te druk bezig met de dingen die je aan het doen bent om daar echt aandacht aan te besteden.

Als we alles dan zo bij elkaar bekijken, lijkt alles op zijn plaats te vallen. De stad, de sfeer, de gameplay, Marcus, het verhaal, de zijmissies en alle andere relevante aspecten leveren allemaal hun eigen bijdrage aan het geheel. Het gevolg is dat je daarom het merendeel van de tijd echt aan het genieten bent van het avontuur, dat bovendien rustig een uur of twintig in beslag neemt. Dat is wat ons betreft helemaal prima en we mogen ook de DedSec personages niet onbenoemd laten, want zij hebben allen een uitgesproken persoonlijkheid en de dynamiek in de groep wordt uitstekend gepresenteerd. De personages worden goed vertolkt, zijn grappig in dialogen en schuwen grove grappen niet. Als bonus bevat de game ook veel humor, die eveneens goed uit de verf komt. Kortom, de nieuwe toon die men zet in deze game mag geslaagd genoemd worden.

Is het dan perfect…?

Tot zover alleen maar lovende woorden over Watch_Dogs 2 en dat verdient het ook. Ubisoft heeft goed geluisterd naar de kritieken en komt met een vervolg dat op veel punten heel erg fris aanvoelt. De kernwaarden zijn bewaard gebleven, maar het omhulsel is tot op zekere hoogte behoorlijk anders. Ondanks de lovende woorden zijn er best wel wat slordigheden in de game aanwezig en sommige punten kunnen de nodige frustratie oproepen. Laten we beginnen bij de slordigheden. Het zijn details, maar iemand die daar veel waarde aan hecht, zoals ondergetekende, kan zich daaraan storen.

Zo is het vrij vervelend dat de auto waarin je rijdt keer op keer verdwijnt of verplaatst wordt als je een cut-scène tussendoor bekijkt. Als je dan net een dikke bak gescoord hebt die dan ineens weer verdwenen is, dan ga je je daaraan ergeren. Ook is het opmerkelijk dat mensen om vier uur ’s nachts de cactussen in een pand aan het bijknippen zijn. Bovendien hebben de mensen in de stad sowieso geen enkel besef van tijd, want ze doen alledaagse dingen op de meest rare tijdstippen. Een ander goed voorbeeld is een missie waarin je voor iemand een stuk van zijn outfit moet terughalen. Die missie wilde echter niet lukken, dus we besloten even een andere in de tussentijd te starten. Maar in plaats van dat de persoon het onderdeel van zijn outfit mistte, was het opeens weer aanwezig in de bijbehorende cut-scènes voor die nieuwe missie.

Wat ook opmerkelijk is, is dat sommige auto’s meer herrie dan snelheid maken. De topsnelheid van bepaalde auto’s lijkt niet helemaal goed gebalanceerd te zijn. Daarnaast is het rijden nog steeds niet optimaal en bij momenten iets te flets. Dat is jammer genoeg niet aan te passen, waardoor het aanvankelijk even wennen is. Ook ondoordacht is het wisselen tussen radiozenders. Hiervoor moet je het touchpad ingedrukt houden en dan kan je met de rechter analoge stick tussen zenders wisselen. Dat is tijdens het rijden een nogal onhandige handeling, terwijl links en rechts op het d-pad tijdens het rijden gewoon vrij beschikbaar zijn. Zet die optie dan op die plek neer zou je denken.

Nogmaals, het zijn allemaal kleine dingen die wat invloed op de gameplay uitoefenen. Het is in veel gevallen ook maar net of je er veel moeite mee hebt je of nee. Afwegend tegen wat het geheel te bieden heeft valt het in veel gevallen te verwaarlozen, dus staar je daar niet blind op als je een aanschaf overweegt. Afsluitend in deze tour van kritiekpuntjes zijn er nog twee storende elementen. Zo kakt de framerate af en toe flink in als je met hoge snelheid door de stad rijdt. Daarnaast is het bij momenten erg frustrerend – zeker in het begin van de game als je nog niet alle hackskills hebt – dat vijanden collega’s alarmeren terwijl ze eigenlijk uitgeschakeld zijn.

Een voorbeeld hiervan is dat we een beveiligingsbeambte troffen bij een deur. Hij zag ons, maar de alarmmeter was allesbehalve vol toen we hem neerschoten met ons stroomstootwapen. Eenmaal geraakt stortte hij ter aarde, maar op miraculeuze wijze werd alsnog mijn signalement doorgegeven aan zijn collega’s. Dat komt niet één keer voor, maar iedere keer. Hierdoor is stealth gameplay zeer lastig, want je mag absoluut niet gezien worden anders breekt de hel los. Ik snap dat men het hacken wil motiveren, maar soms moet je gewoon met je andere tools aan de slag en dan is dit een aspect wat zeer frustrerend kan werken.