Review: The Walking Dead: A New Frontier – Episode 1-2: Ties That Bind

Review: The Walking Dead: A New Frontier – episode 1-2: Ties That Bind – Corrigeer me als ik het bij het verkeerde eind heb, maar als je het mij vraagt, is er toch nog altijd één reeks waar Telltale fans het meest naar uitkijken. Minecraft: A Story Mode was amusant, Batman entertainend en Game of Thrones bij vlagen verbluffend, maar als je echt wilt zien wat Telltale in zijn mars heeft, verwijs je mensen door naar de eerste twee seizoenen van The Walking Dead. Het derde seizoen van die reeks, dat de ondertitel ‘A New Frontier’ met zich meedraagt, staat dan ook met recht en rede hoog op menig verlanglijstje en de verwachtingen zijn hoog gespannen. Wel, om met de deur in huis te vallen: ik kan mensen geruststellen. Telltale voelt zich duidelijk als een vis in het water in Robert Kirkmans zombie-universum en levert opnieuw een ijzersterk en bovenal menselijk horrordrama af.

Vers bloed

The Walking Dead: A New Frontier kan gespeeld worden als een gloednieuwe ervaring voor mensen die de eerdere seizoenen geen kans gegeven hebben, maar daarnaast ook als een voortzetting, waarin elke keuze die je in de vorige delen gemaakt hebt nog steeds vruchten afwerpt. De reden dat die eerste optie niet vloekt met de vorige seizoenen, is Javier, een kersvers personage dat tijdens een onorthodoxe proloog het verhaal komt binnen gewalst. We krijgen een korte glimp in Javiers leven voor de zombie apocalyps voorgeschoteld en worden dan pas ondergedompeld in de nachtmerriescenario’s die zich in Robert Kirkmans wereld achter elke hoek schuilhouden. Javier is namelijk samen met de vrouw en kinderen van zijn broer op de vlucht voor een nietsontziende horde ondoden.

Het kwartet gaat ondanks enkele interne strubbelingen voor elkaar door het vuur en weet zich in een mum van tijd in het hart van de speler te wurmen. Javier is de dappere jongeman met een getormenteerd verleden die door omstandigheden veel te vroeg veel te volwassen is geworden. Kate was ooit getrouwd met Javiers broer en worstelt met een aantal tegenstrijdige gevoelens, die een onmiskenbare ondertoon van seksuele spanning onder het geheel leggen. De kinderen zijn stereotiep, maar daarom niet minder herkenbaar. Gabe is de doorsnee puber die overhoop ligt met zijn eigen emoties, terwijl jongere zus Mariana als intelligente spring-in-‘t-veld de boel wat opmontert. Samen vormen zij het hart van deze dubbele openingsaflevering en dat doen ze uitstekend.

Prettig weerzien

Meeleven met Javiers familie is helemaal niet zo moeilijk en dat maakt het net zo pijnlijk wanneer zaken verderop in het verhaal onvermijdelijk een minder prettig kantje krijgen. Een misverstand met een rivaliserende groep zorgt ervoor dat Javier – liefkozend ‘Javi’ genoemd door zijn kompanen – afgezonderd raakt van zijn groepje en op memorabele wijze tegen een oude bekende oploopt. Telltales The Walking Dead zou immers Telltales The Walking Dead niet zijn zonder een gezonde dosis Clementine, het jeugdige hoofdpersonage uit de vorige seizoenen. Haar herintrede in het verhaal is gepast spectaculair en toont in een oogopslag hoezeer het leven in een door dood en verderf verscheurd Amerika dit jonge meisje getekend heeft. Het Arya Stark-syndroom, zeg maar. Je doet wat je moet doen om te overleven.

De rest van het verhaal volgen we Javier en Clementine, die buddy cop-gewijs van locatie naar locatie reizen in een poging Javiers familie te redden. Aanvaringen met de mysterieuze ‘New Frontier’ beweging en een groep overlevenden in het nabije stadje Prescott zorgen voor verdere moeilijkheden, terwijl een oude bekende bij fans van zowel de TV-reeks als de comics gejuich zal weten te ontlokken. Het plot van Ties That Bind – voor de gelegenheid nemen we beide delen even samen – mag er best zijn en weet op gepaste wijze te verrassen en aan de hartspieren te trekken. Als we tussen de scherpe dialogen en uitzichtloze situaties door al een kritische noot mogen kraken, dan is het dat er wel erg veel nieuwe personages op korte tijd geïntroduceerd worden, waardoor het geheel soms wat onoverzichtelijk wordt.

Technisch… oké?!

De rest is weer business as usual. Gebieden verkennen, QTE’s oplossen en conversaties voeren met groepsgenoten, terwijl je af en toe een lastige knoop dient door te hakken die later nog gevolgen zou kunnen hebben… het is allemaal Telltale ten voeten uit. Met één uitzondering: op technisch vlak heb ik dit keer amper klachten. Slechts één keer merkte ik een lichte inzakking van de framerate op, terwijl crashes en glitches voor de verandering eens uitblonken door hun afwezigheid. Meer zelfs: op grafisch vlak werden er sinds Batman duidelijk hele sprongen vooruitgang gemaakt. Het getekende stripboekstijltje zag er nog nooit zo mooi en gedetailleerd uit. Voeg daar de kenmerkend doorleefde vertolkingen en gepaste soundtrack aan toe, en je beseft dat het totaalplaatje er best mag zijn.