Gespeeld: Sekiro: Shadows Die Twice – From Software is al jaren een gevestigde naam in de industrie en deze ontwikkelaar heeft in de afgelopen jaren ingezet op meerdere titels – van Enchanted Arms tot Armored Core – maar de meest notabele franchise is toch wel ontstaan in 2009. Demon’s Souls was de verrassing van het jaar, de game die niemand kende, maar die uiteindelijk omarmd werd door nagenoeg elke RPG fan. Maar zoals het gezegde luidt: je kan best stoppen op je hoogtepunt. En dat doet From Software ook. Na 10 jaar is het tijd voor wat anders en de Souls franchise wordt ten ruste gelegd. De leegte wordt gevuld met iets wat absoluut anders is, maar anderzijds straalt de From Software identiteit er vanaf.

Spider-samoerai

Wij hebben Sekiro: Shadows Die Twice uitvoerig onder handen mogen nemen op de gamescom en de game kwam erg goed uit de verf. Vanzelfsprekend waren er overeenkomsten met onze geliefde Souls games, maar op hetzelfde moment voelde het vers en vernieuwend aan. Een leuk foefje waar we direct mee werden geconfronteerd was de grapple, waarmee je zonder enige moeite jezelf een dak op kunt zwieren of jezelf over een afgrond kunt lanceren. Dit is zonder dat je het verwacht een heel belangrijk onderdeel van de gameplay, want zo hoef je wellicht niet alle vijanden op je pad te bevechten of je kunt ze ongezien besluipen en in één klap vermoorden. Hieronder vallen bekende opties als de backstab, waarbij je een vijand van achteren executeert, of de dropstab, waarmee je bovenop iemand springt om deze direct uit te schakelen.

Een ander belangrijk element is je prothetische arm, die je gaandeweg kunt uitrusten met extra bewapening. Tijdens de demo kregen we de optie om shuriken (werpsterren), een hakbijl en explosieven te gebruiken. De trailers laten echter ook zien dat je nog véél meer mag verwachten, zoals een kunai, rookbommen en een stalen paraplu die als schild gebruikt kan worden. De wapens uit je prothetische arm kunnen voor allerlei context gebruikt worden, maar elk heeft wel de ideale situatie waarin het van pas komt. Zo gebruik je werpsterren regelmatig om vijanden vanop een afstand te elimineren, de bijl om de zogeheten ‘posture’ van een vijand te breken en zo heeft ieder potje wel een dekseltje.

Posture, het nieuwe en verbeterde Poise

En dat brengt ons bij een oud verschijnsel dat in een nieuw jasje is gestoken. Posture is het nieuwe ‘Poise’. Ook al werd dit vaak als een zinloze statistiek gezien in Dark Souls, in Sekiro is het van levensbelang dat je hier te allen tijde rekening mee houdt. Naast een health meter, hebben vijanden ook een meter voor posture en als deze volledig leeg is, kun je een vijand – ongeacht HP – executeren. De enige overeenkomst die het heeft met de volledig verwijderde stamina: als je het niet hebt, ben je kwetsbaar. Dit geldt voor je vijanden, maar ook voor jou, en de beste manier om dit te voorkomen is tijdig aanvallen blokkeren en een counter-aanval inzetten. Bedenk je echter wel dat de beste verdediging soms ook een aanval kan zijn. Sterke, maar extreem langzame aanvallen kunnen namelijk niet altijd afgeweerd worden, maar wel worden onderbroken!

De flow van de gevechten in Sekiro is door al het bovenstaande zo veranderlijk als het Nederlandse weer en het lijkt erop dat één tactiek je niet naar de overwinning leidt. Gevechten met ‘gewone’ vijanden kunnen zo over zijn, terwijl je met een wat sterkere vijand makkelijk een aantal minuten kunt ronddansen alvorens één van de twee het loodje legt. Indien jij degene bent die de laatste adem uitblaast, is er een leuke nieuwe toevoeging die je nog een laatste kans geeft om een vijand succesvol tot zijn bittere eind te bevechten. Deze wederopstanding wordt aangedreven door jouw aanvallen en deze moet door een agressieve speelstijl weer opgeladen worden, alvorens je het opnieuw kan gebruiken. Je kunt er ook voor kiezen om wel dood te gaan en dan respawn je weer bij het laatste checkpoint.

Laat de Souls franchise los

Na onze speelsessie waren we zeker van onze zaak: Sekiro is geen Souls. Het is té anders, maar wel op een goede manier. Met onze katana in de aanslag en de optie om onze prothetische arm te gebruiken als een dodelijke werpster of kunai werper, voelen de gevechten erg natuurgetrouw aan. Je wordt aangemoedigd om wat je kent los te laten en te vertrouwen op je instincten tot het punt waar je één bent met je wapen en je de vijand volledig kunt lezen. Mede om die reden zal er nooit een multiplayer in de game verschijnen, zodat je je volledig kunt focussen op de speelstijl die benodigd is om jezelf een waardig samoerai te kunnen noemen wanneer je de game hebt uitgespeeld.

Voorlopige conclusie

Het lijkt erop dat From Software het juiste pad heeft gekozen en de juiste denkwijze heeft toegepast om zo een stevig staaltje samoerai speelstijl te kunnen implementeren in een fantastisch ontworpen wereld. Sekiro: Shadows Die Twice is iets volledig anders dan wat we gewend zijn, maar dat vinden we niet erg. De gameplay neemt een volledig andere vorm aan, met een aangepast tempo, waarbij voorbedachte rade zorgt voor de beste afloop. Nieuwe manieren om gevechten aan te pakken met de grappling hook, jezelf achter muren verschuilen met her en der wat Inspector Gadget taferelen maakt het een interessante en vooral innoverende ervaring. Souls is niet meer. Laten we hier niet meer om treuren en Sekiro huldigen.