Review: V-Rally 4

Review: V-Rally 4 – Begin dit jaar werd bekendgemaakt dat er weer een stukje nostalgie tot leven geroepen zou worden. V-Rally 4 werd namelijk aangekondigd en nu enkele maanden later is het al zo ver en is de game verkrijgbaar. De laatste V-Rally is van een behoorlijk lange tijd geleden, in 2002 kwam V-Rally 3 namelijk uit voor onder andere de PlayStation 2. Dit waren destijds best goede games dus het is logisch dat de rally-fans hebben uitgekeken naar een nieuw deel. Wij voelden V-Rally 4 eens stevig aan de tand en keken of de franchise zich na al die jaren nog steeds staande weet te houden.

Way way back

Gamers die bekend zijn met de franchise zijn niet de jongste meer, met een introductie in 1997 alvorens de Colin McRae’s games is dit een stukje gaming nostalgie voor velen. Je kende vroeger vast wel die SEGA Rally arcade kasten die je bij menig entertainment center kon vinden. Wilde je dit rally-gevoel echter thuis ervaren? Dan was V-Rally eigenlijk het enige wat ook maar een beetje in de buurt kwam. Van V-Rally zijn uiteindelijk ook arcade kasten gemaakt, maar die hebben in de Benelux nooit echt populariteit gekend. Toch was V-Rally wel heel populair op consoles en het werd vooral gezien als de thuis-versie van SEGA Rally.

Wat V-Rally in dat perspectief vooral heel erg populair maakte was het feit dat men split-screen racing ter beschikking stelde. Nu is dat tegenwoordig allesbehalve bijzonder, maar destijds was het één van de games die het mogelijk maakte om daadwerkelijk tegen elkaar te racen. De multiplayer bestond toen veelal uit lokaal tegen de klok racen via Time Trials, maar V-Rally veranderde dat. Je kunt je dus wel voorstellen dat menig eind twintiger met een positieve en nostalgische blik terugkijkt op de tijden van weleer met de vroegere V-Rally delen.

Reanimatie

De vraag is soms of je goede oude herinneringen wel terug moet brengen en of dit überhaupt mogelijk is. Soms zijn de herinneringen zo goed, dat je ze gewoon moet laten voor wat ze zijn, namelijk herinneringen. Met de terugkeer van V-Rally kriebelt het bij mensen met die goede herinneringen ongetwijfeld enorm, maar de kans op teleurstelling is jammer genoeg ook erg groot. V-Rally 4 is namelijk niet meer dan een goedkoop aftreksel van een franchise die ooit goede games kende. V-Rally 4 voelt eigenlijk een beetje aan als een opvulling voor het ontbreken van een WRC-release dit jaar. Ironisch detail, ontwikkelaar Kylotonn die de WRC-games tegenwoordig maakt, heeft ook deze game gemaakt.

Deze ontwikkelaar heeft de WRC-games ieder jaar weten te verbeteren en tegenwoordig zijn ze best oké te noemen. Dat een ontwikkelaar met zoveel ervaring een V-Rally game maakt, dat zou je in principe redelijk hoopvol moeten stemmen, maar het lijkt erop dat dit een haastklus is geweest. Wat we vooral merken is dat de game met een identiteitscrisis kampt en niet zo goed weet welke kant het eigenlijk op wil. Je maakt immers of een arcade rally game of je gaat voor de simulatie, zoals DiRT Rally. V-Rally zoekt ergens een gulden middenweg, maar weet in plaats daarvan alleen maar paniekerig naar modder te happen en niks te presteren.

Bijzondere besturing

Dat rally games hun eigen manier van besturen hebben en het even duurt om dit onder de knie te krijgen, dat weet elke speler van racegames wel. Met V-Rally 4 is er echter iets anders aan de hand, de besturing van de auto’s trekt namelijk volledig op niets. Het lijkt alsof je probeert te drummen met een banaan, er zal ongetwijfeld geluid uitkomen, maar een degelijke melodie of een goed ritme zal ver te zoeken zijn. Dit is in een notendop het probleem van V-Rally 4. Zo gaan auto’s in veel gevallen plots hun eigen leven lijden wat natuurlijk raar aanvoelt. Het kan beargumenteerd worden dat het realisme is, maar in dit geval is het volstrekt onvoorspelbaar.

Zelfs op rechte verharde stukken wil je auto soms ineens onhandelbaar worden, alsof er een soort bochel in de wielen zit die op elk terrein anders aanvoelt wat realisme moet nabootsen. Dit werkt echter averechts, want je krijgt het gevoel niet in je vingers. Het onberekenbare van de auto’s is vervelend en ook rijden ze domweg gewoon niet zo lekker. Neem bijvoorbeeld de hillclimb discipline in de game, een erg toffe extra, maar de auto’s lijken ingesteld te staan op constant driften. Of dit nu arcade of simulatie moet voorstellen, wij zijn er geen fan van en kunnen het nauwelijks controleren. Lang verhaal kort, wanneer een racegame over een lompe besturing beschikt, dan houdt het eigenlijk snel op.

Wel gevarieerd

Weet je de lompe besturing voor lief te nemen en toch een auto te vinden die met de nodige hulpmiddelen voor jou acceptabel is om mee te rijden, dan heeft de game nog aardig wat te bieden. Zoals bekend beschikt de game over verschillende disciplines, denk hierbij aan de zojuist genoemde hillclimb en natuurlijk de gewone rally, maar ook buggy’s, een soort gymkhana met hindernissen en rallycross zijn aanwezig. Dit aantal disciplines maakt V-Rally 4 qua type races redelijk gevarieerd en compleet, alles is ook op overzichtelijke wijze verpakt in de carrière modus van de game.

Als we kijken naar de uitgestippelde routes in de game kunnen we ook een compliment uitdelen. De bergpassen, de uitzichten over de prachtige bossen en landschappen zijn vaak genoeg adembenemend, dus hier kan je absoluut van genieten. Tegelijkertijd maakt dat het wel extra zwaar dat de besturing van de game niet op orde is, want aan de looks ligt het in ieder geval niet. De game kan op visueel vlak zelfs meedoen met de grote jongens onder de racers en dat moet toch ook zeker even gezegd worden.