Review: Disaster Report 4: Summer Memories – Wij zijn bij PSX-Sense alles behalve vies van games met een origineel concept. En wanneer je een keer tegen wel iets héél bijzonders aan loopt, is de kans groot dat de game in kwestie uit het land van de rijzende zon komt. Mocht de titel Disaster Report je niet bekend voorkomen, dan zal dat hoogstwaarschijnlijk met de lokalisatie van de vorige delen te maken hebben. De eerste twee delen zijn hier namelijk voor de PlayStation 2 verschenen als respectievelijk SOS: The Final Escape en Raw Danger. Deel drie voor de PSP heeft nooit zijn weg buiten Japan gevonden. Disaster Report 4: Summer Memories heeft ook niet bepaald een soepele weg naar Europa achter de rug en de release in Japan heeft zelfs lang op zich laten wachten. Iets wat we jammer genoeg ook terug zien aan de game.

Survival of the fittest

Het verhaal van Disaster Report 4: Summer Memories is er een waar je zelf wat invulling aan kan geven. Wanneer je de game start worden er wat vragen aan je gesteld over hoe jij zou handelen in noodsituaties. Aan de hand hiervan krijg je een personage voorgeschoteld waarvan de game denkt dat je er op lijkt. Gelukkig kan je dit personage vervolgens alsnog aanpassen, zij het zeer beperkt. De hoeveelheid gezichten en kapsels die je kan kiezen zijn namelijk op twee handen te tellen. Daarna begint de game wederom met een aantal keuzes die je kan maken. Ons personage bevindt zich in een bus richting de stad en we krijgen de keuze om onze stoel af te staan aan een oud vrouwtje. Nadat wij zo vriendelijk zijn de oude dame te laten zitten, breekt de hel los: een gigantische aardbeving overvalt ons en de bus valt om.

Nadat we uit de bus zijn gekropen treffen we de stad in totale paniek. Mensen weten niet meer wat ze moeten beginnen en de aardbevingen blijven aanhouden. De aardbeving-mechanic is overigens iets waar wij onze draai simpelweg niet in konden vinden. Er vinden namelijk willekeurige aardbevingen plaats terwijl je de game aan het spelen bent. Het slimste is om dan gewoonweg stil te blijven staan, anders valt je personage om en zul je schade oplopen. Ook gaat je stressmeter omhoog. Maar naast de willekeurige aardbevingen zijn er ook scripted aardbevingen, wanneer jij bijvoorbeeld richting een gebouw loopt en deze plots instort. Het is nagenoeg onmogelijk om hier zonder schade aan te ontkomen, want als je wegloopt valt je personage om en dat veroorzaakt ook schade. Blijf je staan, tsja… dan krijg je een flat op je gezicht en is het iets ernstiger.

Wat nu?

Wanneer we de wereld verkennen komen we diverse personages tegen die vastzitten of te bang zijn om verder te gaan. Aan ons de keuze om deze mensen te helpen, je kan ze namelijk ook links laten liggen en voor je eigen veiligheid gaan. Tijdens de interactie met deze personages krijg je weer een aantal reacties voorgelegd, alleen deze zijn minder diepgaand dan we hadden gehoopt. Hoewel de reacties die je kan geven gigantisch uiteenlopen, lijken ze weinig impact te hebben op de personages om je heen. Je kan bijvoorbeeld op een flirterige manier reageren, maar het levert niks op. Waarom is die optie er dan?

Ondanks de aardbevingen blijft het natuurlijk een stad waarin jij je bevindt. Dit betekent dat je ook winkels tegen zult komen waar je diverse spullen kan kopen. Gezien we met een survival-game te maken hebben, zijn honger en dorst aan de orde van de dag. Naast voedsel en drinken kan je ook kledingwinkels treffen om zo jezelf in een ander outfit te hijsen. Daarnaast tref je outfits aan in de ruïnes van de stad en in sommige gevallen heb je ze zelfs nodig. Zo is er een supermarkt waar het personeel doodsbang is voor de boze menigte die snel nog wat wil hamsteren. Aan jou om een werkoutfit aan te trekken en deze mensen te bedienen, zodat ze weggaan en het daadwerkelijke personeel jou weer kan helpen door je spullen te verkopen. Leuk detail is dat wanneer je dit doet, je ook de onethische keuze kan maken om het geld van de klanten in je eigen zak te steken.

Een andere tijd

Disaster Report 4: Summer Memories heeft al een historie van uitstel achter zich en dit valt direct te zien. Het ziet er echt uit als een game die ooit in ontwikkeling was voor de PlayStation 2, halverwege de overstap naar PlayStation 3 moest maken en uiteindelijk op de PlayStation 4 is geëindigd. Grafisch is het heel erg vergelijkbaar met niche titels van een kleine tien jaar terug, wanneer deze game oorspronkelijk moest uitkomen. Denk aan titels als Way of the Samurai 4 en Akiba’s Trip. Met vlagen kunnen de rampen die door de aardbevingen tot stand komen er redelijk indrukwekkend uitzien, maar dit wordt al gauw verpest door destructie-effecten die we twee generaties terug ook zagen. Bovendien is de mimiek van alle personages gewoonweg niet goed. Gezichtsuitdrukkingen zijn érg overdreven, haast cartoonesk, iets wat ook geldt voor de manier waarop mensen lopen en rennen tijdens deze rampen.

De soundtrack bestaat uit rustige, enigszins melodramatische tunes met veel piano erin verwerkt. Op zich is dit passend gezien het thema van de game, maar het gaat ook snel vervelen. Voor een overgroot deel van de game is het echter stil. De stilte wordt opgevuld met middelmatige natuurgeluiden en voice-acting die soms zo intens is dat het totaal niet aansluit bij de levenloze gezichten van de personages. De voice-acting is daarnaast ook zeer beperkt, gezien dit gereserveerd is voor cut-scènes. De normale gesprekken die je voert in de wereld zijn bijna altijd in totale stilte en berusten puur op tekst.

Conclusie

Hoe graag we ook zouden willen dat Disaster Report 4: Summer Memories een goede game zou zijn, doet het de titel van de game eer aan: een 'disaster'. Betekent dat gelijk dat we de game haten? Nee, alles behalve. Deze game is het slachtoffer geworden van een hoop uitstel, gespreid over diverse platforms en heeft daarbij ook nog eens een laag budget gehad. We bewonderen de ambitie van de ontwikkelaars, want mits deze game met hedendaagse middelen was gemaakt, had het er héél anders uit gezien. Wat we nu eigenlijk voorgeschoteld krijgen is een game die heel erg in de vorige generatie(s) is blijven hangen wat, met goede oogkleppen op, nog steeds voor plezier kan zorgen. Maar niet als een volwaardige PlayStation 4 titel die voor de gebruikelijke prijs in de winkels ligt.

Pluspunten

  • Het (on)ethisch handelen in een crisis is origineel
  • Heel veel gameplay elementen die we nog niet eerder zagen...

Minpunten

  • ...die dan weer niet goed zijn uitgewerkt
  • Grafisch slecht
  • Audiotechnisch matig
  • Houterige gameplay

4.0